Motor City

Santa Sangre:
Dat Rayon’s music is inspired, as it’s written in the project’s Bandcamp Page, by ‘the American automobile design of the 60s and 70s. This statement may seem bizarre, but any form of art can be synaesthetic in some way, most of all music, and in this case the synesthesia works just fine. The sense of automation behind Dat Rayon’s ambient music is more mechanical than digital, and in this sense he succeeds in creating the idea of vintage motors by using modern instrumentation.
The album title itself pays tribute to the city of Detroit, home of General Motors, Packard, Chrysler, Ford and other major American producers in the automotive sector. There is surely a hint of nostalgia for the classic cars of that period, for their lines, their power and the way they are entrenched in the collective imagination, but this album seems to be more focused on what happened then, on the obsolescence and abandon. After the oil crisis of 1973 the automotive industry had a strong decline and so did the city of Detroit, that in the following years fell in a state of urban blight and poverty, losing a huge part of its population and transforming wide areas of its suburbs and industrial facilities into apocalyptic wastelands.
That’s the scenery that I imagine while listening to the desolate opening track “Town & Country”, and I can see the legendary Chevrolet Belair Convertible of the eponymous song being abandoned for decades in a backyard and devoured by rust. The layers of glitches and deep pads sound like a machinery that only dimly recalls its past splendor and sparkle.
It’s interesting to take notice of the duality between the two parts of “Motorcity”, that seem to mark the rise and fall of this industry. Part 1 has a persistent kick drum and basses that incessantly go on like a factory working at full speed, while in part 2 the rhythm becomes more and more sparse, leaving ground to a sweeping sound that’s like the wind blowing over an abandoned industrial area, with all the factories shut down.

Vital Weekly:
I missed out on ‘Station Wagon’, the first release by Dat Rayon, but apparently their (his? her?) second CD ‘Motor City’ is also based on automobile themes and in motor city you can easily recognize Detroit, once the centre of automobile industry, now an urban wasteland. Oh and birthplace of house music, which is something we must not forget when playing this. Not that is a stomping four to the floor work, but it has rhythm and tons of sound effects. Slow rhythms, taken from the world of dub, ornamented with sound effects from the same world of dub; lots of reverb and delay are used on these pieces. Not music you can dance to, but it connects to some of the Basic Channel/Chain Reaction 12″s and at the same time you have these images of conveyer belts with auto parts. Very minimalist music as you can imagine; usually per track there is very few steady, looped sounds and also in it’s use of effects Dat Rayon stays very consistent; there is no all-out freak-out going on here. A very consistent release of quite dark beat directed music. This is an
excellent release for those who dare to hear something new in their digest of rhythm music. (FdW)

Heathen Harvest
“Industrial” is an interesting world. In the musical realm, we use it to refer to everything from Nine Inch Nails to Funker Vogt and Throbbing Gristle to Laibach. In the rest of the of the world, we use it to describe things actually related to industry: industrial-strength, industrial-size, etc. Yet, more than anything, it refers to industrial machines, the Industrial Age, factories, and giant slabs of metal and grease—powered by coal and electricity—that produce our modern world. With Motor City, Polish minimalist dub artist Dat Rayon has produced music that is truly “industrial” in that most common sense. It evokes the grit, the struggle, the machines of our modern age.
Motor City is dedicated to Detroit, Michigan—the birthplace of the American automobile (and modern Platonic ideal for urban decay). There are two types of tracks on this instrumental, near hour-long album. The first type, like album opener “Town & Country,” are dark ambient pieces that feel like explorations of deserted streets and abandoned factories. The second—and more common—are groovy, danceable dub songs like “Motor City Pt 1.” In these songs, the machines come to life, clanking and banging while electricity surges, oil sloshes, and grime gets all over everything.
The dance songs on Motor City have a glitchy, almost IDM feeling to them, so it won’t surprise the listener to learn that Dat Rayon has produced IDM before (2013’s Junkyard, also on Zoharum Records, is more in that genre). The solidity of the underlying beats on the best songs the album has to offer is more consistent with the dub genre, though. These songs definitely make the body groove, particularly when played on a system that does justice to the low bass-kick frequencies. The majority of the dub influence comes in percussion and echo effects. There are few guitars of note on the album—they appear on “Rag Nr 10” in their purest form—but extensive samples of instruments subjected to manipulation beyond the point of recognition provide a wealth of “dub-like” effects. This certainly isn’t a dubstep album; you won’t find wobbling bass or Transformers pornography here.
Album highlights include the ambient “Auto Parts,” groover “The Molten Asphalt,” and the seething “Quadratrack.” It’s not all flawless, though. While “Auto Parts” holds the dark ambient flag proudly, the other explorations of that style are less successful. And when the album ventures into more explicitly IDM areas, like on “Rag Nr 10,” it loses some of that powerful industrial car factory feeling that makes the rest of the album so strong. Dat Rayon more successfully explored that style on his previous album, so you should seek that out if you enjoy the style.
From a production standpoint, the entire album is excellent. It has massive headroom that it uses effectively with echos, reverb, and the lurking threat of machines. Kick and bass fill the bottom frequencies when they appear (this is minimalist music, after all), and the grimy clicking bits stand out from the murk without being shrill or piercing.
It’s amazing how much Motor City evokes the industrial automotive industry without feeling human at all. When it sounds like a city, it’s abandoned. When it explores a factory, it’s filled with nothing but untended, rusting robots, functional or not. This is the sort of music that the machines will listen to when we are all dead in their final days before nature cracks the asphalt and rust reduces them to decrepit hulks.

AmbientBlog:
I have no idea who is (or are) behind that alias, but that only adds to the mystery of this album.
“Motor City ” is Dat Rayon’s second full album, the follow up of the self-released “Station Wagon ” debut from 2012. This time it’s released by Zoharum , with a beautiful 6-panel sleeved physical edition too (limited to 300 and quickly selling out, by the way).
Though “Motor City ” has a lot of ambience, this is not ambient music. Minimalist Dub Techno would be a far better description.
“Motor City ” is a direct reference to Detroit – the birthplace city of the automobile industry that went bankrupt in 2013 after a steady decline and decay.
Though the music is more abstract and much darker, thematically (and somehow stylistically too) has references to the sound of Kraftwerk.
It seems detached from all human emotions, as if the music could was created by the robot from the front cover image.
Crystal clear, imaginative, electronic details and slow compelling rhythms are layered in spacious reverb – reflecting “echoes of deserted factories that were once full of life”.

Freq:
Contemporary Detroit is in ruins, its car plants and the employment they provided gone; and given the pollution and petrol-guzzling its main product was and is infamous for, perhaps not especially mourned by many. It’s a city where recoverable houses can be bought among the weeds which are making home to resurgent scrubland for $500 or less. There’s supposedly a number of optimistic new settlers moving in in search of cheap homes and the chance to rebuild afresh, to reuse and recycle to old factories into farmland and to repopulate the city on a more human scale. As with cities everywhere in the post-industrial west, some kind of eco-sensitive renewal seems to be ongoing, though whether Detroit can raise sustainable vegetable gardens from its vast areas of blight, both physical and economic, remains to be seen.
There’s precious little hope on offer on Motor City. Its theme is the death and gradual destruction of the Detroit motor industry which gave that city its nickname, expressed through deracinated dubs which crawl up through a fug of stuttering, staggering echoes and pendulant, heaving bass. Murky with pollution and tempered by a overwhelming sense of decline, Motor City is a bleak commentary on a post-industrial sprawl which crashed hard and heavily well before – but with all the vengeance globalised capitalism has to offer – the economic crisis kicked in good and proper throughout the USA and beyond.
That Detroit was the US birthplace of techno is reflected in the sounds, if not the tempo they are played at here, which is most usually mournfully funereal. This is the sound of electronic music itself in austere times; and while Dat Rayon‘s source instrumentation was obviously once crisp, they make the connection to the fall of the US industrial empire through the decays, fades and stalling rhythms which hiss and glitch in sympathy with the dead and dying car production plants which once drove – literally and figuratively – the American dream. That the music is rarely severely harsh seems symptomatic of a response which has passed over the long terminal decline of Detroit from anger into despair; and its pulse is often as erratic as that of a moribund city grasping weakly for another chance at life.
Throughout Motor City there is the feeling of a car-owning and worshipping civilization travelling to meet its inevitable doom. Like “Autobahn” before it, there is a sense of motion provided by the stereo pan of automobile-impersonating hums and the endless turning of the mechanical rhythms and synthetic beats which mark out the miles of the title track (parts 1 and 2). Where Kraftwerk were apparently on a utopian superhighway on a neverending ride into a gleaming electronic future, Dat Rayon having nothing much more to promise their passengers than a slow progress along battered, weed-encrusted freeways and a premonition that the end times lie just beyond the next intersection. Their affinities assuredly lie with JG Ballard‘s take on the life and death cycles of cities and the clogging of their arteries. On some tracks, like the uncoiling downtempo flurries of “Molten Asphalt,” in the hissing, jittery dub shuffle of “Belair Convertible” or among the rain-dripped passing cars and metallic scree of “Auto Parts,” the entropy is almost tangible.

Necroweb:
Mit Dat Rayon zeigt man bei Zoharum abermals sein vorzügliches Gespür, was interessante Klangwelten betrifft.
Thematisch hat vorliegender Tonträger die Autobranche zum Inhalt, wobei man sich ebenso dem eigentlichen Geburtsort Detroit widmet.
Der schwer limitierte Silberling lässt sich dabei auf Anhieb gar nicht mal so einfach umschreiben, ist doch ein Zusammenspiel aus Ambient, Electronica und sogar etwas Dub gegeben. Diese Zutaten vorbildlich miteinander vermengt, ergeben ein starkes Gebräu, mit welchem man hervorragend in das Raster des polnischen Labelgiganten passt.
Das Ganze wird zudem teils rhythmisch untermalt, lebt von diversen Feinheiten und birgt mitunter einen spacigen Touch.
Nicht immer lassen sich die Eingebungen zuordnen, aber auch das entfernte Rauschen einer Brandung und tropfendes Wasser lassen sich ausfindig machen.
Dabei geht das Werk bereits beim ersten Einstieg erstaunlich gut ins Gehör, was wohl auch auf dem überaus angenehmen Charakter beruht. Manche Vertonungen leben vom Dub, andere hingegen sind vielmehr träumerisch ausgefallen, und gerade dieses Wechselspiel ist es auch, welches “Motor City” so lange am Leben hält und trotz ruhiger Umsetzung abwechslungsreich erscheinen lässt.
Wer mit dem bisherigen Schaffen der Manufaktur Zoharum zufrieden ist, der wird kaum um diese Veröffentlichung herumkommen, welche fraglos als Bereicherung der eigenen Sammlung angesehen werden kann.
Mit Dat Rayon ging man schon auf dem Vorwerk jene Thematik durch, die aber aufgrund der gelungenen Umsetzung noch immer glänzen kann und vielleicht sogar noch einen weiteren Teil bereithält.
Interessierte sollten zuschlagen, erscheint der Silberling doch in gewohnt kleiner Auflage, was gerade Sammler zu schätzen wissen.

Quartier23:
Nach dem 2012er Album “Station Wagon” liefert Dat Rayon erneut eine CD mit einem automobilen Thema. Diesmal widmet man sich der Autostadt Detroit, bzw. dem, was davon übrig ist: leere Hallen mit gespenstiger Atmosphäre statt aktiver Produktion mit maschineller Geräuschkulisse. Ebenso kalt erscheint das Album; voll mit langatmigen Dubs, gefühllosen Post-Techno-Geplänke und dahinplätschernden Electro-Fragmenten. Mir fehlt der emotionale Zugang nicht nur zur Thematik sondern auch zur musikalischen Darbietung, die hier in die Gehörgänge drängen und auch wieder spurlos verschwinden. Eine Bewertung, eine Einordnung fällt schwer oder ist gar unmöglich…

Dark Entries:
Dat Rayon heeft iets met voertuigen. In 2012 verscheen Station Wagon en deze Motor City lijkt daar een naadloos conceptueel vervolg aan te breien. De vergane industriële glorie van Detroit dient als inspiratiebron en zorgt voor elf nummers die op efficiënte wijze het verval van deze stad auditief interpreteren. Dit is geen cd die bestaat uit ‘liedjes’. In plaats daarvan krijgen we 11 atmosferische tracks die twijfelen tussen ambient, industriële muziek en glitch. Het geheel doet dubby aan en brengt je moeiteloos naar andere werelden. Titels zijn meestal van ondergeschikt belang in een release als deze, maar het kan interessant zijn om je eigen beelden te confronteren met de ideeën van de artiest.
We mogen gerust stellen dat deze cd blaakt van creativiteit en inspiratie. In tegenstelling tot vele recente releases in het ruime industriële genre werd hier niet gekozen voor de eenvoud van de drone of het zinloze gedreun van de noise. In plaats daarvan krijgen we ambient met inspirerende geluiden op de achtergrond, intelligente ritmes die monotoom doch met zin voor opbouw een heerlijke trance creëren. De geluiden zijn subtiel en komen duidelijk uit de wereld van de glitch of de idm maar lijken meer doordacht en origineel dan we normaalgezien in deze genres krijgen voorgeschoteld. Bovendien is Dat Rayon niet te beroerd om deze droomsequens af en toe te kruiden met enkele bruuskere geluiden die bovendien ook nog eens asynchroon lopen. Belair Convertible is hiervan een mooi voorbeeld. Melodie is minder aanwezig, al drijft quadratrack op een prachtige minimale synthlijn.
Het klankenspectrum is enorm open, maar bevat toch vele ingrediënten. Terwijl minimalisme al te vaak een excuus is voor gebrek aan talent, toont Dat Rayon zich een meester in beheersing. Deze plaat is een schoolvoorbeeld van hoe minimaal geen synoniem hoeft te zijn voor saai. De artiest schept ruimte en maakt de minuscule interrupties zo interessant mogelijk.
De cd eindigt met twee eerder typische soundscapes die echter nooit saai worden en toch af en toe een verrassingselement bevatten.
Het hypnotische effect van deze muziek is heel groot en doet soms denken aan Belgische trots Frames a second maar net zo goed aan werk van Xingu Hill of Gridlock. Aanrader voor iedereen die graag meereist op een elektronisch tapijt!

Felthat:
“Motor city” is a special release in Zoharum’s catalogue. It doesn’t conform to post-industrial genre that in different forms this accomplished record label publishes – it’s closer to post-techno dub in deconstructionist verse of rhythmadelic minimalism of defined punctuation and close-up of cold human neurotic urban miasma.
Ballardian as it may be – a dystopian hybrid of intense glitchy micro-climaxes give the feel of life reduced to electric pulses between the synapses induced into some sort of mute rite of dead, soulless dance of throbbing remains.
Dedicated to infamous Detroit, US is a great metaphor of the junkyard that slowly covers the face of the planet – defunct and derelict playground of poverty, ghosts of the grandeur now exctinct, sobbering awareness of decay.
I like the sound in this cd – its sombre flux of subtle energy with shots and outbursts of something yet not discovered – drilling through the layer of un-orthodox post-techno which bears the ingenuity of late 90’s yet it doesn’t replicate it at all.

Mentenebre:
Hace ya casi un año, la discográfica polaca Zoharum decidía publicar en formato de descarga digital el segundo disco de un proyecto tan ambicioso como sorprendente: Dat Rayon. Su título era “Junkyard”, y en él ya podíamos encontrar lo que hoy se desarrolla en todo su esplendor, ritmos gélidos y precisos que concatenan a la perfección con efectos acústicos alimentados a base de gasolina.
Su estilo cabalga entre los lindes del minimal y el dub, ahondando en la entrañas de la música ambient, matiz que dota a la mayoría de sus cortes de un estilo inquietante e intimista. Música para disfrutar en silencio para dejarse vencer por sus hipnóticos ritmos y su implacable presencia. La mayoría de los cortes que dan forma a “Motor City” nos describen un paisaje urbanita en plena descomposición, mostrándonos la urdimbre desnuda de lo que años atrás era unos de los imperios del nuevo mundo: La ciudad de Detroit, la cuna del automóvil, que ha dejado de ser la base del sustento de esta industria para convertirse en un yermo cementerio que sólo recibe al silencio más frío y lacónico.
Un espacio de contrastes y sombras en el que el sonido de los coches en movimiento, dirigiéndose a un lugar que ya no es éste, marcan de manera constante el pulso del disco. Un CD que nos habla de sueños perdidos, de la fugacidad del tiempo, de la acción humana y del desgaste que conlleva cualquier proceso. La oscuridad y el decadentismo quedan más que claros en temas como ‘Motor City Pt 2’, joyas de corte ambiental que se visten de ritmo para ofrecernos una cara más dinámica. Una ducha de dub que refresca acertadamente las texturas volátiles de humo gris. Cortes que se comportan como las nubes de gasolina que ocasionalmente encapotan a esta desolada ciudad estadounidense.Dat Rayon – “Motor City”
Éste es el segundo trabajo de larga duración que Dat Rayon lanza al mercado. Su primer lanzamiento se titula “Station Wagon”, y la temática del álbum coincide con la que hoy presentamos. La fijación por el mundo del automóvil ,las bielas, los cigüeñales y las bombas de aceite han sido un punto de inspiración para este compositor polaco desde el principio de su trayectoria musical. Desgraciadamente, este primer disco no tuvo una distribución en condiciones, ya que su formato de presentación fue el CDr, y por ello sacamos en cuenta que tanto el número de copias como el alcance de las mismas no va alcanzar cotas de difusión muy elevadas.
“Motor City” es el primer trabajo de Dat Rayon que ve la luz en formato físico de calidad. El disco esta moldeado por once temas en los que reina la serenidad y es buen gusto. El CD viene protegido por una carpeta de cartón de seis paneles ornamentados con sinuosos diseños de piezas de motor y engranajes.
“Motor City” ha sido limitado a 300 ejemplares. Un número de copias que no tardarán en escasear pronto.

Kulturterrorismus:
Der Titel lässt schon erahnen: DAT RAYON‘s ‘Motor City’ handelt thematisch von Autos. Ich habe mich eigentlich noch nie für Autos interessiert und wusste daher gar nicht so richtig, was mich hier erwarten soll. Der Blick aufs Cover machte mich aber neugierig. Die Abbildung zeigt einen schematischen Kopf im Profil, der zwar menschliche Züge trägt, aber klar als Roboter identifiziert werden kann. Was hat das zu bedeuten? Wie so oft kann darauf keine eindeutige Antwort gegeben werden. Ambient ist mehr noch als viele andere Musikarten reine Kopf-Musik, die in den wenigsten Fällen wirklich Sinn ergibt, wenn sie nicht aufmerksam und mit angeschaltetem Hirn verfolgt wird. Nur wenn man sich wirklich auf die Soundscapes oder versteckten Rhythmen einlässt, dabei bewusst nach Mustern sucht, kann man sich einen Reim auf das Gebotene machen und diesen durch die Musik induzierten Erkenntnisgewinn dann auch wirklich genießen. So auch bei diesem Release: DAT RAYON gelingt es auf beeindruckende Art und Weise, seine Motivation zu diesem Album musikalisch umzusetzen. Im Booklet heißt es: ‘thx: […] and American auto industry from the 1960s to mid 1980s.’ Ohne auf die historischen Gegebenheiten der Entwicklung der Automobilindustrie eingehen zu wollen, denke ich, dass dieser Dank bei Vielen sofort eine Assoziation an Detroit, das vergangene Zentrum der amerikanischen Autoproduktion, weckt. Nur dass Detroit heute eher mit dreckigen Lagerhallen, Arbeitslosigkeit und verfallenen Fabrikgebäuden assoziiert wird: Also Zeugnissen eines Industriezweiges, der seinen Zenit längst erreicht hat und seit Jahrzehnten verfällt. Die kurze Zeile lässt aber auch einiges über den rein musikalischen Aspekt des Albums klar werden. Dieser lässt nämlich ebenso wie die sprachliche Formulierung irgendwie keine Aussage darüber zu, weshalb genau DAT RAYON sich gerade dieser Zeit zu Dank verpflichtet fühlt.

club|debil:
Hinter dem Projektnamen Dat Rayon steckt der polnische Musiker Robert Suszk, der auch als DataDisk Musik macht und ursprünglich bei Wieloryb mitwirkte. Für Dat Rayon lässt sich Suszk von amerikanischen Automobilen aus den 1960er und 70ern inspirieren. Das äußert sich vor allem im Design der CD. Musikalisch setzt Dat Rayon ein paar Jahre später an, bei Dub, Ambient und entsprechenden Technohybriden. So erinnert mich „Motor City Pt.1“ ganz stark an einen beschleunigten Plastikman.
Der Sound von Dat Rayon ist sehr technisch, ohne dabei an Kraftwerk denken zu lassen, denn er ist nicht zu unterkühlt. Eher kann man sich Motor City als einen Soundtrack zu einem schon etwas angestaubten Bericht über eine dieser Auto-Städte vorstellen, der die Automatisierung feiert. Aber nicht nur das, auch die nach dem Euphorie folgende Leere findet Ihre Entsprechung wie in „Auto Parts“, bei dem man im Regen an einer Straße steht und die mobilisierte Gesellschaft vorbeirauschen hört. Platz ist auch für leicht melancholische Stimmungen wie in “Rag Nr 10″.
Wie immer man auch zum Automobilwahnsinn steht – die heutige Kultur wurde und wird durch die rollenden Blechkisten stark geprägt. Insofern ist es legitim, ihnen ein Album zu widmen. Insbesondere wenn es noch so abwechslungsreich ist und bei Freunden des Techno, Clubgängern und Industrial-Fans gleichermaßen Anklang finden dürfte.

Dark Room:
Terzo lavoro da studio per Dat Rayon dopo la net-relase “Junkyard” del 2013 e il CDr “Station Wagon” del 2012. Ancora prodotto dalla connazionale Zoharum, l’act polacco continua a far leva sul tema delle automobili, mescolando in maniera esemplare l’elettronica moderna ai marchi motoristici e alle vetture del passato. “Motor City” è un inno algido a Detroit, città statunitense che ha dato i natali a importanti industrie automobilistiche ora per lo più dismesse. Attraverso una raffinata manipolazione sonora vengono creati giri dub, temi ambient e sperimentazioni di area minimal-techno e glitch che rimandano sia al gelo delle lamiere che al calore rugginoso di vecchie carcasse abbandonate. Sempre a livello sonoro si ha anche un recupero di elementi vintage, con riferimenti più o meno velati a meccaniche di Kraftwerkiana memoria (“Autobahn”) che sconfinano anche nell’artwork firmato da Rafal Kolsut. L’artificiosità insistita dei suoni (accostabili anche agli “Ambient Works” di Aphex Twin) è la controparte ideale di un mondo inanimato, che riesce ad avere un estremo anelito vitale con questo requiem sui generis. L’odore di capannoni in disuso, di parti inassemblate vittime di un’inesorabile declino, di cimiteri popolati da vecchi rottami diventano i protagonisti di un album che canta la decadenza di un’era partendo dagli inestinguibili prodotti dell’uomo. Non a caso si passa con grande naturalezza da atmosfere fredde a momenti di inquietante oscurità, da suoni che penetrano nel futuro a toni che sprofondano nel passato. Il silenzio gioca la sua parte nella distesa di ferro (“Silverstreak”, “Ghia”), mentre i rintocchi sintetici (“Motor City Pt. 1 & 2”) assumono le forme di pulsazioni sinistre che si ergono a estremo palpito di una realtà ferma da anni. Disco geniale sia sul piano tematico che compositivo, foriero di un’atmosfera irreale e forte di un input (l’automobile intesa come ‘salma’ da celebrare) probabilmente mai praticato da nessuno prima d’ora, soprattutto con queste soluzioni audio. Ideale per video-installazioni, commenti sonori per filmati, sottofondo per esposizioni e mostre. Disponibile sia in formato download a pagamento che in CD con custodia ecopak limitato a 300 copie.

DarkroomRituals / Maeror:
Польский музыкант Роберт Сужко a.k.a. «DatRayon» вдохновляется знаменитыми порождениями американского автопрома, посвящая машинам 60-70х годов, ставших символом свободы и крутизны в сознании нескольких поколений, свои композиции. Второй полноформатный альбом музыканта, увидевший свет на «Zoharum», приглашает в путешествие в американский город Детройт – знаковое место для тех, кто разделяет с ним это увлечение. Как известно, сейчас Детройт переживает, мягко говоря, не самые лучшие времена: конвейеры остановлены, промышленность и экономика на нуле, на улицах желательно не появляться не то, что в темное время суток, но и в любое другое. «DatRayon» честно этих проблем не избегает и находит место для подобных мрачных проявлений реальности в своей музыке, но все-таки у него столица автопрома США выходит довольно идеализированной, на «MotorCity» мы слышим гораздо больше отголосков славного прошлого, нежели сурового настоящего. Музыка поляка довольно самобытна и независима: существенная часть альбома отведена под напряженно-монотонные эмбиентные абстракции, в которых пересекаются наполненная гулким эхом пустых цехов атмосферность и бытие не затухающих, наперекор всему, механических процессов. Также первая половина «MotorCity» явно когда-то была знаменитым детройтским техно, но потом оно стало «умничать», дружить с IDMи glitchи превратилось в навороченное «ambienttechno», ставшее на рельсы заторможенного гулкого бита, к которому приделаны бесконечные петли с усиленной реверберацией и delay, пощелкивания и потрескивания. Есть в этом что-то нечеловеческое: легко представить, как под эти лаконичные ритмы и одновременно обволакивающие и отталкивающие от себя плотными звуковыми волнами шумы на подпольной дискотеке рубятся безбашенные манекены, чья повседневная специализация – участие в краш-тестах. Затем обстановка чуть проясняется, альбом сдвигается на территорию клокочущего и переваривающего в своем горниле кучу различных сэмплов «техно даба», в композициях даже начинают проскакивать по ямайски светлые моменты, правда, тут же их пережевывает скрип покрышек по мокрому асфальту и рев моторов, демонстрируя альфа-превосходство обладателя дорогого авто над обычным пешеходом.
При прослушивании «MotorCity» есть много поводов вспомнить и Крафтверковский «Autobahn», и анархистический рейв «UndergroundResistance», и много чего еще, что давно стало классикой электронной музыки. При этом у «DatRayon» есть свой характерный подчерк – своего рода индивидуальный саунд-дизайн, такой же безошибочно узнаваемый среди продукции коллег по сцене, как и классический дизайн американских машин.

Nowe Idzie od Morza:
Z współczesnych polskich minimalistów (to nadużycie tego terminu, ale chodzi mi o oszczędność w środkach) w muzyce elektronicznej, Dat Rayon jest jednym z najlepszych nad Wisłą. Nie przesadzam – po raz kolejny od samego początku szalenie podoba mi się jego sposób budowania utworów, formuła brzmieniowa, operowanie bitami na granicy ciszy, cedzenie ich niemalże z chłodną kalkulacją. „Motor City” brzmi jak płyta wyalienowana, chłodna, metaliczna i odrobinę futurystyczna. Ale nie razi natężeniem dźwięków czy nawarstwiającymi się strukturami, wprost przeciwnie: Dat Rayon brzmi jakby na wzbogacał brzmienie tam, gdzie naprawdę musi, oszczędzając w niemalże każdym punkcie. Dobrym tego przykładem jest „The Molten Asphalt”, gdzie dronowe, rezonujące tło spotyka się z pojedynczymi, synetycznymi bitami i sporadycznie pojawiającymi się bębnowymi samplami w tle. Doskonale kontrastuje z wcześniejszym, „Motor City, Pt. 1″, bardziej przebojowym, melodyjnym, ale mimo wszystko szalenie oszczędnym. Basowe, wirujące tło jest ledwo słyszalne, to nie są oczywiste groove’y, które od razu wpadają w uchu. Z resztą” Motor City” nie rości sobie pretensji do bycia taką muzyką – czasem brzmi jak ambient, muzyka tła, ale poprzez łamanie tej formy dubowymi bitami czy elementami minimal techno, krystalizuje się z tego szalenie ciekawa całość, która nie buzuje ale w sposób ospały, nieoczywistymi rozwiązaniami (czasem samplami samochodów, zarejestrowanych na krajowych autostradach) buduje fascynującą narrację, balansując gdzieś pomiędzy futurystycznymi wędrówkami dadaistów, nagraniami terenowymi, elektronicznym tłem, a solidnie przygotowanymi rytmicznymi formami, które razem składają się w nieoczywistą, ale wciągającą całość.

Darknation:
Dat Rayon to solowy projekt Roberta Suszki. Muzyk zapewne jest Wam znany z Wieloryba czy też zespołu Datadisk. „Motor City” jest jego drugim pełnym albumem, debiut „Station Wagon” ukazał się w 2012 roku nakładem Nasiono Records. W październiku ubiegłego roku ukazało się netowe, składankowe wydawnictwo ”Junkyard”, które możecie bezpłatnie pobrać z profilu Zoharum na bandcampie. Na nowym krążku Robert nadal konsekwentnie porusza się w branży samochodowej, skupiając się na amerykańskiemu miastu Detroit. Niegdyś było ono symbolem przemysłowej potęgi USA, dzisiaj bankrutuje, w zastraszającym tempie zaczynając się wyludniać. Teraz staje się powoli symbolem biedy i szerzącej się przestępczości.
„Motor City” to dźwiękowy obraz opustoszałych ogromnych hal produkcyjnych które kiedyś tętniły życiem. Album zaskoczył mnie ładnym syntetycznym i zimnym brzmieniem i odhumanizowaną atmosferą. Dzięki temu muzyka nabrała przyjemny dla mnie futurystyczny nastrój. Całość to ciekawa i wciągająca mikstura elektroniki, dubu i ambientu, naprawdę dobrze przemyślana i urozmaicona. Od początku do końca słychać jest że na hali pozostały już same maszyny, które nie do końca chcą być zdemontowane i oddane na złomowisko. Szczególnie czuć jest to w szybszych i rytmicznych utworach (np. w „motorcity pt 1„). Gdy słucham tej płyty cały czas mam odczucia że całość została szczegółowo zaprogramowana w każdym momencie. Tak jak maszyny na linii produkcyjnej muszą być idealnie ustawione tak tutaj każdy dźwięk jest odpowiednio nam nadany. Wszystkie komendy do wykonywania odpowiedniej czynności nakazuje sygnał dźwiękowy. Dlatego dla mnie jest to bardziej muzyka przyszłości, gdzie na hali produkcyjnej nie ma już ludzi a nad wszystkim panują maszyny.
Obecnie pracuje w firmie z branży automotive. Kilka tygodni temu na drugiej zmianie zapuściłem sobie w słuchawkach „Motor City”. Wrażenia miałem wspaniałe ;). Warto posłuchać.

Only Good Music:
Futuryści włoscy już w 1913 roku głosili, że “wszystkie nowe siły przyrody, które człowiek wciąż ujarzmia, muszą być wniesione do muzyki”[1]. Wtórował im kilka lat później twórca manifestów tzw. Grupy Sześciu (Les Six) – Jean Cocteau, który grzmiał: “dość chmur, fal, akwariów, nimf wodnych i aromatów nocnych.Trzeba nam muzyki na ziemi, muzyki na co dzień. Chcemy muzyki ostrej i zdecydowanej. Żeby być prawdziwym, twardym. Artysta, który ma zmysł rzeczywistości, nie potrzebuje obawiać się liryzmu” [2].
Od tego czasu cały szereg kompozytorów wciąga do swojej muzyki folklor miejski i szuka inspiracji w zakładach przemysłowych. Na albumie “Motor City” projektu Dat Rayon odnajdujemy silne echa postępującej urbanizacji kultury i (pozornie) triumfalnego rozwoju techniki. Upieram się i twórca projektu zapewne ze mną się zgodzi, że jest to triumf przedwczesny. Pokazuje to choćby postępujący upadek Detroit – kolebki światowej motoryzacji.
Muzyka Dat Rayon ma pod wieloma względami własne oblicze stylistyczne i własny język o cechach łatwych do sprecyzowania. Krajobraz dźwiękowy buduje tu mieszanka ambientu, dubu i elektroniki, która ma w sobie coś odhumanizowanego. Cechuje ją celowe upraszczanie języka muzycznego, zimna precyzja oraz mechaniczne spojrzenie na formę muzyczną i zagadnienie materiału dźwiękowego. Z innych cech wymienię rozmaite sposoby posługiwania się wartościami dodatkowymi rytmu (np. “Rag nr 10”).
Podczas słuchania albumu towarzyszyło mi przeświadczenie niemal demonstracyjnego odżegnywania się od emocjonalności. Jakieś pokłady emocji są ukryte w programowości albumu – wszak za upadkiem Detroit kryją się mniejsze i większe dramaty jednostek.

Trójmiasto.pl:
Na okładce płyty “Motor City” autor wśród inspiracji wymienia amerykański przemysł motoryzacyjny od lat 60. do 80. Dat Rayon od początku pozostaje wierny stylistyce samochodowej, przypomnijmy, że jego debiutancki album nazywał się “Station Wagon”, a nazwy utworów to np. “Town & Country”, “Auto Parts” czy “Ghia”. W warstwie dźwiękowej też można odnaleźć trochę odniesień motoryzacyjnych, jak choćby w “Auto Parts”, gdzie usłyszymy odgłosy przejeżdżających pojazdów. Dat Rayon w sposób niezwykle konsekwentny hołduje metodzie “less is more” – “mniej znaczy więcej”. Rozbraja utwory z melodii i harmonii, pozostawiając niespokojny puls basowy, nerwowy rytm i tajemnicze dźwięki dochodzące jakby z pokoju obok. Pewną nowością jest narracyjny charakter utworów Dat Rayona, tak jakby stanowiły element ścieżki dźwiękowej do jakiegoś ponurego filmu. Artysta świetnie buduje atmosferę, a płytę tę najlepiej słuchać w samotności i po zmierzchu. Jeśli miałaby być to muzyka do auta, to tylko na “Zaginioną autostradę” Davida Lyncha. Ewentualnie do “Grand Theft Auto”. Choć artysta inspiruje się amerykańską motoryzacją, to dźwięki, które wychodzą spod jego palców, wywodzą się raczej z europejskiej tradycji muzyki elektronicznej i mrocznego industrialu (Kraftwerk, Coil – to tylko zresztą hasła nawiązujące klimatem do dokonań Dat Rayona). Kto wie, może kolejna płyta Roberta Suszki opowie nam o przygodach samochodów z fabryk Bayerische Motoren Werke albo Daimler-Benz?

Musickmagazine:
Pamiętacie Robocopa? Upadłe, wyniszczone przez korupcję i rosnącą przestępczość Detroit było jakby jednym z głównych antybohaterów tego filmu. Tyle, że był to film z 1987 roku należący do gatunku science-fiction. Obecnie mamy 2014 i po ogłoszeniu bankructwa miejsce to, będące niegdyś stolicą światowej motoryzacji, jest miastem upadłego przemysłu, coraz bardziej wyludnionym i zdewastowanym. To właśnie miasto zainspirowało człowieka stojącego za Dat Rayon, który sam swoją muzykę określa jako inspirowane starszymi, amerykańskimi samochodami soundtracki do nieistniejących filmów drogi, do stworzenia 11 utworów składających się na Motor City. W rezultacie otrzymaliśmy rytmiczną miksturę dark ambientu i dubówych beatów doprawioną różnymi industrialnymi szmerami. Chciałem nawet napisać, że ubarwioną, ale zważywszy na fakt, że gdyby dźwiękom zawartym na tej płycie przypisać odpowiadające im barwy to byłyby to przede wszystkim zimne odcienie przemysłowej, metalicznej szarości. Taka właśnie jest ta płyta – mroczna, pozbawiona emocji i emanująca chłodem pustych przestrzeni opuszczonych fabryk. Pod względem kompozycyjnym jest to materiał raczej oszczędny, często wręcz minimalistyczny, zarówno w tych spokojniejszych, wyciszonych utworach podbitych pulsującym basowym tłem jak i tych bardziej dynamicznych, w których do akcji wchodzą mocniejsze, tłuste beaty budząc skojarzenia ze starszymi dokonaniami genialnego Scorn. Przez cały czas słychać jednak, że dźwięki dobrano tu bardzo starannie co dodatkowo podkreśla klimat całości i bardzo pozytywnie odbija się na jakości całego albumu, który trwa prawię godzinę, a nie znużył mnie ani przez chwilę. Miałem całkiem spore oczekiwania względem Motor City i muszę przyznać, że nie zawiodłem się. Mam więc nadzieję, że kolejne wydawnictwa Dat Rayon będą równie udane, a was zachęcam do zapoznania się z twórczością tego gościa. Jeśli nie z limitowanego do 300 kopii CD to przynajmniej z bandcampa lub youtube.