Seeds in the Tide Volume 01

Igloomag:
Sometimes the footnotes are every bit as interesting as the main body of text. 2012 marked the twentieth anniversary of Rapoon, Robin Storey’s huge, ever-growing, pulsating brainchild that rules from the centre of the dark, quasi-industrial, quasi-organic underworld. Few electronic artists have pursued depths as murky as he with such clarity and such a distinct hallmark—Storey the visual artist has created trademark album art of utter distinction and recognizability wrapped around music that is simply sui generis.
Since debuting in 1992 with Dream Circle (after twelve years as a founding member of Zoviet France), Rapoon has released some fifty full-length albums and seeded the musical solar system with sustainable worlds. Seeds in the Tide has been prepared by Storey and Polish label Zoharum as the first volume in a series aimed at gathering all the rare tracks he has scattered among compilations and small or limited format runs between 1993 and 1999. The first disc is called Keepsakes and Oddities and track by track moves from strength to strength. The second is a reissue of the original 1997 version of his “Messianic Ghosts,” whose tracks differ significantly from subsequent commercial releases. “Messianic Ghosts” is one of Rapoon’s finest achievements and the opportunity to hear it its original version is a gift to long-term fans and newcomers alike.
Sometime later this year, a second volume covering 2000—03 is promised.

Kulturterrorismus:
Sammelsurien wie “Seeds in the Tide Volume 01” von RAPOON verfügen oftmals über Licht & Schatten, zuletzt Genanntes eliminierte das Ex- ZOVIET FRANCE Mitglied ROBIN STOREY durch eine perfekte Songauswahl, welche ausschließlich den typisch vereinnahmenden Sound des Engländers zutage fördert, der flux in tiefe Trance fallen lässt – Wahnsinn!
“Seeds in the Tide Volume 01” beinhaltet neben einem Sammelsurium von Samplerbeiträgen (1993 – 1999) & Singles (7inches) auf CD 1, auch die limitierte CD-R (50 Kopien) “Messianic Ghosts” (1997, Syntactic Sophie) auf CD 2, welche allesamt Maciej Bartkowiak tontechnisch überarbeitete, weshalb nicht nur ausgewiesene RAPOON Fans voll auf ihre Kosten kommen, die sowieso sämtliches Material (egal in welcher Qualität) von ROBIN STOREY besitzen müssen.
Ältere Aufnahmen von RAPOON erblickten in jüngster Zeit öfters das Licht der Welt über den in Gdańsk (Danzig), Polen ansässigen Verlag ZOHARUM RECORDS, der auch die Doppel-CD “Seeds in the Tide Volume 01” veröffentlicht, wovon nicht nur die Menge, sondern auch die Klasse der Tondokument, wie die Gestaltung von Maciej Mehring ebenso, besticht.
Wer die fulminante Arbeit von ROBIN STOREY kennt, muss meine Person nicht mehr auf RAPOON aufmerksam machen, hingegen Newbies, die den Altmeister in Sachen ritueller Ambient mit industriellem Einschlag noch nicht kennen, sei der Engländer und seine eindrucksvollen Klanglandschaften ans Herz gelegt, wovon sich bei intensivem Konsum schnell in Trance fallen lässt. Vor allem das nahtlose Verschmelzen von durchweg mitreißenden Atmosphären mit ritueller Rhythmik bzw. ethnischen Tribals zeichnet RAPOON aus, dessen Kompositionen seit Anfang der 90er verzaubern, wenn sie/ er auf esoterisch angehauchte Thematiken umrahmt von fließenden Soundstrukturen abfährt.
“Seeds in the Tide Volume 01” – insgesamt eine äußerst kurzweilige Zusammenstellung die ROBIN STOREY komponierte, worauf definitiv kein Ausschuss oder gar Lückenfüller ertönt, weshalb auch Newbies hier getrost zugreifen dürfen.
Fazit:
RAPOON zählt seit Jahrzehnten zu den qualitativ hochwertigsten Ambient Projekten der Szenerie, das sich auch während der zwei Tonträger von “Seeds in the Tide Volume 01″ widerspiegelt, die Anspruch, Abwechslungsreichtum & Intensität auf ganzer Linie offenbaren – meine absolute Empfehlung! PS: Für ROBIN STOREY Fans ein Pflichtkauf, der Rest hört unbedingt rein!

Black Magazin:
Das polnische Label ZOHARUM fiel in den letzten Jahren u.a. durch qualitativ hochwertige Neuauflagen u.a. von Kultalben von Künstlern aus dem Postindustrial- und Experimentalkontext wie HYBRYDS oder MAEROR TRI auf. Darüber hinaus bietet das Label eine Plattform für eine ganze Reihe exzellenter Soundtüftler mittel- und osteuropäischer Provenienz. Robin Storeys Projekt RAPOON feierte 2012 20jähriges Jubiläum. Seine Entscheidung für die Veröffentlichung von “Seeds In The Tide Volume 1″ überrascht angesichts des Engagements von ZOHARUM kaum.  “Seeds In The Tide Volume 1″ besteht aus zwei CDs: “Keepsakes and Oddities from 1993-1999″ ist eine Sammlung von Sampler-Beiträgen und Single-Auskopplungen aus dem genannten Zeitraum und zeigt zugleich die Bandbreite der Arbeit von RAPOON auf. Ein Blick in die Linernotes verdeutlicht, dass Storey in den 1990er Jahren ein gefragter Mann war. Der intensive Opener “Fallen Gods”, “Amuzg” und “Birethen” stammen von Singles, während die restlichen neun Beiträgen auf verschiedenen Compilations u.a. bei HYPNOTIC, SOLEILMOON, SYNTACTIC oder NOISE MUSEUM erschienen sind. Die Auswahl auf “Keepsakes and Oddities” ist trotz einer rein chronologischen Ordnung überraschenderweise äußerst stimmig, lässt Storeys musikalische Entwicklungen nachvollziehen, jedoch ohne dabei in Stückwerk zu zerfallen. Beim ersten Durchhören musste ich an DEUTSCH NEPAL denken: repetitive Rhythmen, eingebettet in nie überladen wirkende Soundscapes aus modulierten Synth-Flächen, Field Recordings und intelligentem Sampling. Grund für diese Parallele liegt aber in den starken Bezügen sowohl von RAPOON als auch DEUTSCH NEPAL zu Krautrock-Veteranen wie AMON DÜÜL, CAN oder – wie das Label uns wissen lässt – KARL HEINZ STOCKHAUSEN. Die zweite CD, “Messianic Ghosts Originals” erschien 1997 als auf 50 Exemplare limitierte CDr bei SYNTACTIC und zeigt RAPOON von einer eher ambientlastigen Seite, die im direkten Vergleich mit “Keepsakes and Oddities” einerseits, mit dem später regulär veröffentlichten “Messianic Ghosts”-Album etwas unspektakulär ausfällt. Für Komplettisten ein zusätzlicher Anreiz, für Fans der oben genannten Künstler ist “Keepsakes and Oddities” allein schon einen Kauf wert.

ChainDLK:
This new release from Zoharum is the celebration of the 20th anniversary of the moniker Rapoon. This moniker is well known for the impressive use of percussions and his legacy of the fundamental work done by Zoviet France as Robin Storey is one of their founding members. All track were faithfully restored by Maciej Bartkowiak.
This release is made by two cds: the first opened by “Fallen Gods” is completely driven by percussion and, especially in the first half, is clearly influenced by the heritage of the early experiments of Robin Storey. There’s also more atmospheric tracks like “Shakaah” but the most important part of this release is from tracks like “Birethen” where the percussions are able to create a trance for the listener as they change the perception of time , The second half of this release relies on constructed ambient textures as in “Exodus” while “Recant” seems a sort of exception with his dark drone but, in fact, is an introduction for the second cd.
“Messianic Ghosts Originals” is the reissue of a CDR and is viewable as a long suite in four part where drone and effects create a fascinating soundscape with at least one amazing track “Babel’s Tongues” where loops and drones are in dialectical positions.
This release could be quite outdated in the overall sound, as his most recent track is of 15 years ago, but is valuable as a portrait of one of the artist that has done the history of post-industial music and it depict his fundamental qualities. This release has no rating as it’s quite essential.

Necroweb:
Schon wieder ein neues Album von Rapoon? Diesmal nicht, dafür ist das hier Servierte aber feinste Kost, denn vorliegendes schickes Digipak stellt eine Compilation dar.
Jene enthält rares Material aus den Jahren 1993-1999, wobei der erste Silberling mit diversen Vinyl- und Samplerbeiträgen gefüllt ist, während der zweite eine Neuauflage der schwer limitierten CD-R “Messianic Ghosts Originals” beinhaltet. Da sollte schnell klar sein: Jeder Rapoon-Freund muss nun zuschlagen!Sehr vorbildlich zeigt sich die musikalische Vielfalt und Entwicklung auf, die den Hörer mitnimmt, auf einen bemerkenswerten Trip, gefertigt aus experimentellem und exotischem Flair, natürlich im ambienten Gewand. Rapoon zählt seit Langem zu den Vorreitern in jenem Genre und bereits die frühen Darbietungen zeigen die Klasse auf, die da innewohnt.
Interessanterweise klingt dies alles wie aus einem Guss, trotz unterschiedlicher Entstehungsphasen. Kann der erste Teil also schon mächtig überzeugen und die eigene Sammlung erweitern, so offenbart sich mit dem zweiten Teil ein hypnotisches Klangerlebnis der besonderen Art. Die vier Umsetzungen sind dermaßen einnehmend, dass der Hörer förmlich überwältigt wird. Trotz der langen Spieldauer reißt der Faden der Begeisterung nicht ab, und was bleibt, ist ein Meer mit emotionalem Tiefgang, wie man dies in nur wenigen Fällen erlebt.
Was uns hier dank Zoharum vorgelegt wird, ist ein wahres Juwel und zeigt das bislang stärkste Material von Rapoon auf, welches wohl in diesem Maße selbst für Komplettisten höchst interessant sein sollte. Es gilt einzutauchen und vor allem zu genießen, denn der unabwendbare Reiz von “Seeds In The Tide” wird euch von ganz alleine umgarnen.
Einen Anspieltipp zu benennen ist dabei nicht wirklich möglich, weshalb man diesen Tonträger völlig blind und unvoreingenommen anspielen kann.
Es wurde bereits ein zweiter Teil angekündigt, was das Schaffen von 2000-2003 angeht; man darf also gespannt sein.

Club|Debil:
This is the first in the series of albums collecting extremely rare, unreleased, or compilation tracks by Rapoon“, heißt es im Beileger zu diesem Doppelalbum und die Freunde der englischen Experimentalmusiker werden sich sicher die Hände reiben.
CD1 versammelt insgesamt zwölf Stücke, die von verschiedenen Compilationen sowie von zwei 7” stammen. Zeitlich werden die gesamten 1990er Jahre abgedeckt. Längentechnisch bewegt man sich hier zum überwiegenden Teil zwischen fünf und sieben Minuten, popmusikalisch betrachtet also quasi „noch im grünen Bereich“. Die meisten Stück sind zudem rhythmuslastig, wenn auch nicht unbedingt tanzbar. Im hinteren Teil des Tonträgers sind die schwerpunktmäßig ambienten Tracks versammelt, die allerdings auch nie ganz ohne dezente Beats auskommen. An Stimmungen wird ein breites Spektrum zwischen ambient-meditativ und düster-verstörend abgedeckt, wobei „ethnische“, sprich nichteuropäische Einflüsse immer wieder in Form von Rhythmuspattern, Instrumenten oder Samples auftauchen. Alles in allem ist diese Sammlung ein guter Beleg für die klangliche Vielseitigkeit von Rapoon.
CD 2 „Messianic Ghosts Originals“ ist die Wiederveröffentlichung der gleichnamigen, auf 50 Stück limitierten CDR aus dem Jahre 1997. Die CD enthält vier Stücke, zwei davon überlang. Der Titeltrack ist ein lichtes, „choralartiges“ Ambientstück, das gut und gerne auch in einer Kirche zum Einsatz kommen könnte. „Eye Of Cloud“ kommt ein wenig ätherischer und auch düsterer daher. „Babel’s Tongues“ mischt zu repetitiven, rückwärts gespielten Tonfolgen undeutliche Stimmsamples dazu, die man ganz offensichtlich (s. Titel) nicht verstehen soll. Nach gut fünf Minuten ändert sich das Klangbild dann radikal hin zu mehr chorartigen Drones und später folgen einige weitere Schwenks, von Flugzeuggeräuschen über klassisches Klänge bis hin zu elektronischen Orgelflächen, so dass man von mehreren Teilstücken sprechen könnte, die fließend ineinander übergehen. Die ganze Zeit über bleibt der Track dabei jedoch eher zurückhaltend und ruhig. Der „Horned Moon“ zeigt sich etwas ritueller mit einem spartanischen und monotonen Rhythmus, der nach elektronisch imitierten Tablas klingt. Dazu gesellen sich weitläufige Keyboardflächen und Chöre, die dem Ganzen wieder einen eher meditativen Charakter geben, allerdings ist das Stück etwas kurz.

Darkroom:
La collaborazione artistica tra Rapoon e la label polacca Zoharum continua con un’uscita maiuscola che va a recuperare tutte le tracce ‘rare’, edite in singoletti vinilici e in compilation, che l’act inglese ha disseminato nel corso degli anni ’90; prima parte di un’operazione di recupero che vedrà a breve un seguito contenente i pezzi relativi al periodo successivo al 2000. Robin Storey, ex Zoviet France, non necessita di troppe presentazioni: pioniere di un sound post-industriale nato con peculiarità singolari e ad oggi ancora riconoscibile per strutture decisamente fuori dalla norma, basate sull’incrocio di basi elettro-droniche circolari e sfumature tribal-etniche che emergono soprattutto nei mood percussivi. In pratica, lo sperimentalismo occidentale viene incrociato con echi afro-indiani per creare un qualcosa di nuovo ed assolutamente originale. All’interno del CD sono riconoscibili fasi stilistiche diverse e soluzioni differenti: si hanno infatti brani più martellanti e non eccessivamente esotici come la rara “Fallen Gods” che uscì su 7″ nel 1993, ma anche passaggi vicini alla drone ambient con echi che rimandano alla grande stagione kraut, fatta di sottofondi dilatati e rintocchi percussivi che cullano pacatamente i suoni, di cui sono esempi le tracce “Dust Of Faith” e “Trial Of Lies”. Più vicini ad alcune cose di Muslimgauze i brani con percussioni ed arrangiamenti marcatamente medio-orientali, mentre si sfocia in un tribalismo selvaggio e rituale quando intervengono strumenti etnici campionati come in “Distance In”. A completare l’opera abbiamo un secondo CD contenente le quattro tracce del CDr “Messianic Ghosts”, edito nel 1997 in sole 50 copie: ad eccezione del periodo in cui è stato pubblicato, questo piccolo lavoro poco ha a che vedere con i pezzi del primo CD, essendo costruito su suoni dronici prolungati e minimali, esente da basi circolari, inserimenti strumentali e percussioni, se si esclude il brevissimo outro “Horned Moon”. I tempi sono dilatatissimi, le tonalità si estendono lungo percorsi sterminati mutando quietamente forma e strizzando l’occhio alla vecchia space-ambient. Nel complesso “Seeds In The Tide Volume 1” è un viaggio lungo una parte della carriera di Storey, affascinante per chi ancora deve entrare nel mondo di Rapoon, ma raccomandato anche agli affezionati di vecchia data visto il lavoro di remastering fatto sui brani. Ovviamente da avere in coppia col “Volume 2” di prossima uscita.

Only Good Music:
Współczesny konsument muzyki otoczony jest muzyką powstałą w różnych czasach: tych najdawniejszych, tych stosunkowo nowych oraz muzyką powstającą dzisiaj. Naturalne wydaje się nam słuchanie utworów o formach wykształconych w różnych czasach, ale i miejscach – współczesność zderzyła ze sobą muzykę z różnych etnicznych środowisk kulturowych i odmienne, obce formy muzyki uczyniła wzajemnie dostępnymi. Stanęły przed nami niesamowite możliwości poznawania i przeżywania muzyki – możemy również pochylić się nad problemem jej aktualności. Osobną sprawą wydaje się poznawanie twórczości konkretnego muzyka w określonym przedziale czasu. Taką możliwość zafundowała nam ostatnio wytwórnia Zoharum, która wydała dwupłytową kolekcję rzadkich utworów Rapoon.
“Seeds in the Tide” to dwupłytowa kolekcja niespotykanych utworów, które Zoharum pozbierało z różnych kompilacji, często ściśle limitowanych i od dawna już niedostępnych. Wydawnictwo to pełni więc poza oczywistą rolą artystyczną, funkcję archiwalną i dokumentalną. Dysk oznaczony numerem jeden – “Keepsakes And Oddities From 1993-1999” pokazuje różnorodność muzycznej myśli Robina Storey’a oraz jego nieprzerwany rozwój oparty na eksploracji dźwięków otoczenia, eksperymentach i egzotycznych wycieczkach. Chronologiczne ułożenie utworów na dysku pokazuje jak postępowało stopniowe rozmycie muzycznych form: z często prostych (np. “Visionneuse”), opartych na rytualnym rytmie, poprzez fascynację orientalnymi melodiami (np. “Amuz”), po formy nieoczywiste, eteryczne (np. “Lest We Forget”), a nawet wręcz abstrakcyjne formy ocierające się o gęsty dark ambient (np. “Recant”).
Jednakże pozwolę sobie zwrócić Waszą szczególną uwagę na kompozycję “Distance In”. Pojedynczy rytm ulega iście jazzowej polirytmii, w której zatraca się wyraźnie powtarzający się puls. Rytmika linii melodycznej ulega skomplikowaniu i jest pełna niespodziewanych akcentów (np. dysonanse) i ciekawych ugrupowań rytmicznych.  Te wszystkie zabiegi Storey’a czynią utwór ten permanentnie nieregularnym, bogatym i zarazem trudnym do uchwycenia.
Gratką jest również dysk numer dwa, który zawiera pierwotną wersję ściśle limitowanego CD-R “Messianicghosts” z 1997 roku. Tu Rapoon zachwyca z kolei niejednoznaczną jednorodnością. Środki muzyczne uwikłane są w siebie w sposób nieprzypadkowy (ale swobodny), tworząc dysonansową, migotliwą tkankę polifoniczną. Motyw złożony z kilku dźwięków (np. w “Messianic Ghosts”) potrafi pojawić się w różnych rejestrach: to samotny, to wpleciony w inne konteksty. Czasem staje się kontrapunktem lub wybrzmiewa na tle nowych harmonii. Jednolitość muzyki (np. w “Babel’s Tongues”) jest pozorna. Główny motyw zmienia się, choćby przez tylko jeden inny dźwięk, ułamek ciszy, przez nieco inne tempo, ostrość lub łagodność brzmienia. Rozwija się i staje się jakby nowym sygnałem – choć wyczuwamy, że to ten sam zanikający (ustępujący) motyw.
Muzyka Rapoon dostarcza prawdziwych satysfakcji estetycznych. Trzeba odrobinę wysiłku, (może treningu słuchowego) by wydobyć te wszystkie zależności, formacje rytmiczne i układy piękna. Próbujcie, bo warto…

Darknation:
Robin Storey świętuje wraz z Zoharum 20-lecie działalności retrospektywnym wydawnictwem „Seeds in the Tide”. Z ręką na sercu musze się przyznać że zajrzałem na discogs.com i dosyć mało znam wydawnictw spośród ponad pięćdziesięciu które dotychczas się ukazały pod szyldem Rapoon. Trudno mi ocenić czy płodność idzie w parze z jakością ale jednego jestem pewien. Projekt zyskał spore grono odbiorców, właściwie chyba nie ma fana poszukującej elektroniki który nie słyszał o nim. “Seeds in the Tide Volume 01” to dwupłytowa kolekcja trudno dostępnych utworów, zebranych z różnych kompilacji, często ściśle limitowanych i od dawna już niedostępnych. Pierwszy dysk, zatytułowany „Keepsakes and Oddities” zawiera nagrania z lat 1993-1999, drugi to reedycja ściśle limitowanego CD-Ra, znanego jako “Messianicghosts”.
Zaczynamy od pierwszego krążka. Podoba mi się chronologiczne ułożenie utworów. Można fajnie zaobserwować stopniowe zmiany stylu i coraz odważniejsze eksperymenty z dźwiękiem. Ja najbardziej lubię te momenty zabarwione charakterystyczną nutką orientu. Muzyka obiera tutaj różne formy, niektóre z wyraźnym rytmem inne zaś są bardzie mroczne i abstrakcyjne. Podoba mi się Rapoon w wersji dark ambientowej („Recant”), fajne są etniczne wpływy w „Shakaah” oraz nastrój swoistego wyciszenia w „Lest We Forget”.
Drugi krążek to cztery utwory z cdra “Messianic Ghosts” z 1997 roku. Dla fanów to duża gratka, gdyż wydawnictwo pierwotnie ukazało się jedynie w ilości 50 sztuk. Bardzo dobrze się tego słucha. Ambientowe oblicze Robina które tak lubię – sakralna atmosfera, fajny pulsujący rytm i miłe dla mojego ucha szumy. Dobra robota!
Jeśli szukacie czegoś więcej w muzyce to myślę że nie muszę Was zachęcać do zakupu. Ja postawiłem „Seeds in the Tide Volume 01” na półce obok znakomitej serii „Archive Series” od Requiem Records. Ładnie się ze sobą komponują 😉 Z niecierpliwością czekam na „Volume 02”

Mroczna Strefa:
Opierając się na dotychczasowych doświadczeniach obcowania z dźwiękami RAPOON już mogę śmiało napisać, że najbardziej znany, a wciąż nie tak doceniony jak trzeba projekt Robina Storey’a należy do najciekawszych na scenie eksperymentalnej elektroniki. Nie ogranicza się w nim li tylko do tworzenia snujących się leniwie dark ambientowych pejzaży czy zapętlonych w nieskończoność dziwactw, jak to bywa często w tym kręgu, a w zamian za to otwiera się na przeróżne możliwości, jakie oferuje tego typu muzyka. Ale na to, jak wiadomo, trzeba być obdarzonym niezwykłą wyobraźnią pełną pomysłów i opierać się nie tylko na własnych umiejętnościach (choć te mogą być pomocne) oraz brzmieniach takich czy innych instrumentów. Dowodzi tego zbiór rzadkich nagrań RAPOON z lat 1993-1999 zebranych na pierwszym z dwóch dysków pod wspólnym szyldem „Seeds In the Tide Volume 01”. Można tu zaznać szerokiego spektrum mrocznej elektroniki, a przy tym obserwować, jak ewoluował Robin w swoich dążeniach do muzycznej doskonałości, której nadal nie osiągnął, ale artysta goni za absolutem przez całe swoje życie przecież… Wczesne kompozycje RAPOON charakteryzuje swoista rytualność, wręcz szamańskość. Plemienne rytmy rodem z Afryki i Bliskiego czy Dalekiego Wschodu znaczone są hipnotycznym poszukiwaniem własnej tożsamości w świecie eksperymentalnej el-muzyki, która w latach 90-ych coraz częściej bywała określana mianem dark ambientu. To właśnie RAPOON wyprzedził swoją twórczością całą falę one-man bandów pokroju RAISON D’ETRE, SEPHIROTH czy DESIDERII MARGINIS, co słychać w pochodzącym z siedmiocalowego singla utworze „Fallen Gods” z 1993 roku, w zamieszczonej pierwotnie na kompilacji „Ambient Rituals: Exercise One-Music For Soul Braiding” z 1995 roku kompozycji „Visionneuse” (tu wyczuwalne są wpływy tych bardziej atmosferycznych dokonań THIS MORTAL COIL) czy w „Shakaah” z innej, wydanej rok później przez Thisco składanki pt. „Thisoriented”. Szamańskie rytmy, wyrazisty syntezator i aura kojarząca się z etniczną muzyką z Afryki czy Azji zdominowały wówczas muzyczne spojrzenie Robina Storey’a. Kolejne fragmenty posługują się w mniejszej dawce mocną rytmiką, raczej skupiając się na kreowaniu mrocznej, rzeźbionej bez pośpiechu w syntezatorowej magmie atmosfery z dziwnymi odgłosami i przetworzonymi głosami w tle. Rytualne bębnienie pojawia się jednak jeszcze w nieco odmiennej formie w „Distance In” z 1999 roku, będącej oryginalnie częścią kompilacyjnego CD o tytule „Lagrimas de Miedo”. To tyle na temat intrygującej zawartości pierwszego dysku, ale dysk drugi również przynosi ciekawe rzeczy, bowiem składa się z ponownie wydanych (po raz pierwszy w formacie CD) utworów znanych jako „Messianicghosts”, pochodzących z 1997 roku, a które w innej wersji ukazały się później na pełnym albumie o tym tytule (2002 rok). Tu pod tytułem „Messianic Ghosts Originals” cieszą ucho pierwotnym zamysłem artysty, który skomponował cztery długie, transowe kompozycje mocno osadzone w dark ambientowej przestrzenności. W odróżnieniu od nieco krótszych form z pierwszej, wybitnie składankowej płyty, tutaj mamy swoisty monolit. Długie, w przypadku „Babel’s Tongues”, nawet sięgające ponad pół godziny kompozycje zdradzają swój pozornie tylko jednorodny charakter, którego detale w tle (różne głosy i szmery) można odkryć głównie ze słuchawkami na uszach. Najbardziej monotonny jest otwierający całość utwór tytułowy, natomiast najwięcej trybalnej rytmiki zostało umieszczonej w ostatnim na tej płycie „Horned Moon”. Może w sumie nie jest to rzecz najwybitniejsza w dark ambientowym światku, ale na tyle atrakcyjna (zwłaszcza w powiązaniu z naprawdę bogatym w dźwięki dyskiem nr 1), że każdy fan mrocznej elektroniki będzie wystarczająco kontent.

Darkroom Rituals (Maeror):
Любители индустриальной музыки празднуют двадцатилетний юбилей – в 1992 году был дан старт сольному проекту одного из основателей «Zoviet*France», Робина Стори, который с тех пор выступает и издает свою самобытную музыку под названием «Rapoon». Представитель «старой гвардии», Робин и в наши дни проявляет высокую активность, ежегодно создавая несколько альбомов и сотрудничая с другими музыкантами. Вот и первый из серии юбилейных сборников «Seeds In The Tide», подготовленных польским лейблом «Zoharum», собирает следы этой похвальной активности, раскиданные по редким и малотиражным синглам и компиляциям. Первый диск охватывает период с 1993 по 1999 годы, время, когда фирменный стиль Робина кропотливо (хотя порой сам автор создает ощущение некоей неряшливости и полной спонтанности) формируется из мелко нарезанных этнических сэмплов, напряженных, вводящих в транс петель трайбл-перкуссии, позади которых вырастают эмбиентные миражи, то превращающиеся в древние наскальные рисунки, то обрастающие линиями петроглифов. Ранний этап «Rapoon» богат на ускоренные темпы, заставляющие сердце биться в темпе архаичных ритуалов, также его отличает некая прямолинейность, роднящая треки тех лет с работами «Muslimgauze» (часто проступает даже арабская вязь мелодий), но поданная гораздо более изобретательно и ярко. Постепенно музыка Стори становится более плотной и абстрактной, (как и его картины), этнические мотивы, в которых преобладает медитативность индийских раг и экспрессия африканских ритмов, медленно растворяются в бездонных звуковых колодцах, заполненных нефтью дарк эмбиентового саунда, в которой тонут и сырые склейки, и голоса уличных зазывал, и многое другое. Остаются порой лишь этереальные фантомы, которые в итоге тоже перемалывают огромные механизмы, гулкое эхо деятельности которых правит в «Lest We Forget».      Второй диск выводит один из ранних альбомов Робина, «Messianic Ghosts», в разряд самых активно издаваемых из его богатой дискографии. В 1997 году его выпустил на «болканке» небольшим тиражом лейбл «Syntactic», и включал он четыре трека. Затем, в 2000 году, первое переиздание осуществил «Klanggalerie», добавив несколько бонусов. В этом виде «Messianic Ghosts» в 2012 переиздал питерский лейбл «Aquarellist». Казалось бы, хватит, но тут всплывают новые подробности, заслуживающие внимания настоящих фэнов: выяснилось, что материал «вторичных» изданий сильно отличался от оригинала, который был в данном случае восстановлен с одного сохранившегося диска. Параллельно я имеющиеся альбомы не запускал, так что в чем эти отличия состоят, сказать не могу, но переслушать «Messianic Ghosts» с таким интересным поводом лишним не будет, здесь собраны весьма разнообразные и сильные треки.
В этом году «Zoharum» обещает продолжение, в которое войдут работы «нулевых». Пока же слушаем «Seeds In The Tide Volume 1» и получаем простое, постиндустриальное удовольствие. Rapoon`a много не бывает, проверено.

Mentenebre:
Hablar de Robin Storey es hablar de una de las figuras más influyentes del panorama alternativo experimental. Su carrera comenzó en el mítico grupo inglés Zoviet France, una de las bandas más carismáticas del género post-industrial. Desde su creación hasta el año 1992 Robin estuvo militando dentro del conjunto; sin embargo, a partir de esa fecha, el músico decide plantearse su carrera en solitario bajo el nombre de Rapoon.En este proyecto Storey empezará a jugar con ritmos exóticos centrados fundamentalmente en la tradición africana y melodías tribales, fundiéndolos con drones y estructuras de corte industrial y experimental, creando así un estilo propio que le convierte en garante de una nueva escuela dentro del segmento marcado por el post-industrial.
Rapoon tiene en su haber una magnífica y profusa discografía en la que podemos encontrar discos tan recomendables como “Errant Angels”, “Fallen Gods”, “Dark Rivers” o “Disappeared”, trabajos centrados fundamentalmente en la experimentación más oscura, mostrando una opacidad única que le distingue del resto de los artistas del género por su acertada sutileza y su mimo hacia el silencio y las melodías sosegadas.
Rapoon – “Seeds In The Tide”En este doble recopilatorio titulado “Seeds In The Tide” nos vamos a encontrar con cortes infrecuentes e inéditos, como por ejemplo la primera cara de su primer single “Fallen Gods”, ultra limitado a tan sólo cincuenta copias; o ‘Amüz’, que fue la cara B de otro sencillo de difícil adquisición y que hoy se cotiza por las nubes.
La mayor parte de los cortes pertenecen a recopilatorios en los que el genio Storey ha participado a lo largo de su carrera, como es el caso de “Circles Of Infinity”, “Marconi Poin” o “Lágrimas de Miedo”, este último es un interesantísimo compendio en el que podemos encontrar hasta a Eyeless in Gaza.
La mayoría de los cortes se ajustan al estilo característico que describe a este compositor británico. Canciones que nos adentran en universos paralelos repletos de consternación y misterio. Un doble CD altamente recomendable para descubrir por primera vez la música de Rapoon o para completar la extensa y lograda colección discográfica de este remarcable proyecto británico.
“Seeds In The Tide” ha sido publicado por la discográfica Zoharum en un doble CD empaquetado en formato digipack. El título del trabajo nos informa de que esta entrega es la primera de dos, por lo que para el año que viene esperamos su continuación, o por lo menos así lo ha anunciado la propia casa polaca.
Por el momento nos conformaremos con esta fantástica colección de rarezas que, estoy seguro, va a encantar a los seguidores de este mítico conjunto.

club | debil:
This is the first in the series of albums collecting extremely rare, unreleased, or compilation tracks by Rapoon“, heißt es im Beileger zu diesem Doppelalbum und die Freunde der englischen Experimentalmusiker werden sich sicher die Hände reiben.CD1 versammelt insgesamt zwölf Stücke, die von verschiedenen Compilationen sowie von zwei 7” stammen. Zeitlich werden die gesamten 1990er Jahre abgedeckt. Längentechnisch bewegt man sich hier zum überwiegenden Teil zwischen fünf und sieben Minuten, popmusikalisch betrachtet also quasi „noch im grünen Bereich“. Die meisten Stück sind zudem rhythmuslastig, wenn auch nicht unbedingt tanzbar. Im hinteren Teil des Tonträgers sind die schwerpunktmäßig ambienten Tracks versammelt, die allerdings auch nie ganz ohne dezente Beats auskommen. An Stimmungen wird ein breites Spektrum zwischen ambient-meditativ und düster-verstörend abgedeckt, wobei „ethnische“, sprich nichteuropäische Einflüsse immer wieder in Form von Rhythmuspattern, Instrumenten oder Samples auftauchen. Alles in allem ist diese Sammlung ein guter Beleg für die klangliche Vielseitigkeit von Rapoon.CD 2 „Messianic Ghosts Originals“ ist die Wiederveröffentlichung der gleichnamigen, auf 50 Stück limitierten CDR aus dem Jahre 1997. Die CD enthält vier Stücke, zwei davon überlang. Der Titeltrack ist ein lichtes, „choralartiges“ Ambientstück, das gut und gerne auch in einer Kirche zum Einsatz kommen könnte. „Eye Of Cloud“ kommt ein wenig ätherischer und auch düsterer daher. „Babel’s Tongues“ mischt zu repetitiven, rückwärts gespielten Tonfolgen undeutliche Stimmsamples dazu, die man ganz offensichtlich (s. Titel) nicht verstehen soll. Nach gut fünf Minuten ändert sich das Klangbild dann radikal hin zu mehr chorartigen Drones und später folgen einige weitere Schwenks, von Flugzeuggeräuschen über klassisches Klänge bis hin zu elektronischen Orgelflächen, so dass man von mehreren Teilstücken sprechen könnte, die fließend ineinander übergehen. Die ganze Zeit über bleibt der Track dabei jedoch eher zurückhaltend und ruhig. Der „Horned Moon“ zeigt sich etwas ritueller mit einem spartanischen und monotonen Rhythmus, der nach elektronisch imitierten Tablas klingt. Dazu gesellen sich weitläufige Keyboardflächen und Chöre, die dem Ganzen wieder einen eher meditativen Charakter geben, allerdings ist das Stück etwas kurz.