Numer katalogowy

ZOHAR 013-2

Data premiery

16/06/2010

Formaty

CD

HOROLOGIUM

A Handful of Dust and Ashes

Numer katalogowy

ZOHAR 013-2

Data premiery

16062010

Formaty

CD

“A Handful of Dust and Ashes” to kolekcja utworów nagranych przy różnych okazjach, jednak scalonych osobliwym nalotem kurzu i patyny; to podróż w przeszłość do wydanego przez Cynfeirdd materiału „A Handful of Dust” oraz do unikatowego mini „Opium”, których niewielkie nakłady dawno już trafiły do skarbnic poszukiwaczy straconego czasu. Zbiór z 2005 roku wieńczą trzy utwory z koncertów w Barcelonie i Bolonii – znów wspomnienia… Płyta została oprawiona w przepiękne zdjęcia autorstwa Faba i Sophie – fin de siècle nigdy jeszcze nie był tak namacalny.
Całość wydana w 3-panelowym digipacku w nowej szacie graficznej.

Tracklista

02 Franco
03 Miniatura pt 2
04 Secret of the Continent
05 Miniatura pt 3
06 Ominous Morning Din
07 Miniatura pt 4
08 Arma Virumque Cano
09 XX Century Alchemy
10 Untitled
11 Opium
12 Adormidero
13Let their be night
14 Absoluta
15 Invocation (Live)
16 The Chase (Live)
17 Stormchaser (Live)

Recenzje

Dark Entries
In de geschiedenisboeken is een horologium een gigantische zonnewijzer die omstreeks de 1e eeuw in Rome werd gebouwd maar voor de indusliefhebber is deze naam al jaren een synoniem voor het Pools industrieel collectief.Eerder namen deze Polen werk op onder de vlag van Fab Of Divine Comedy Records (waar trouwens alles begon), het Belgische Neuropa en op Old Europa Café.Voor hun laatste release werden ze aangesproken door Zoharum en het resultaat laat je verbijsterend achter…Je krijgt hier 18 tracks (de drie laatste nummers zijn live-opnames van “Invocation”, “The chase” en “Stormchaser”) en volgens de heren bestaat deze plaat uit een samenstelling van momentopnames die niet echt iets met elkaar te maken hebben.Bij momenten betreft het loodzware dark ambient waar je niet echt een vrolijke Hans van wordt, maar door de vele Cold Meat Industry-invloeden neigt deze cd toch ook naar martial indus.Horologium gebruikt werkelijk alles in hun muziek en dat gaat van een melodramatische kerkorgel tot de stemsamples van Edith Piaf.Het is misschien een psychische afwijking om in het putje van deze zomer de meest donkere releases aan te halen maar het moet maar niet zo intrigerend zijn!
Luistertip!

Maeror3
Последние лет пять были для польского проекта «Horologium» удачными: поток релизов не иссякал, выступления собирали приличное количество народу, а само это слово мелькало в статьях и обзорах с завидной регулярностью. Подобные обстоятельства требовали незамедлительного переиздания самых ранних работ музыканта, изданных на малотиражных «болванках», которые теперь могут спокойно рассыпаться той самой пылью, упомянутой в названии этого релиза – итак, впервые альбомы «A Handful Of Dust» и «Opium» на одном диске, плюс три «живых» трека.
Честно говоря, легко поверить, что подобная музыка могла в дальнейшем переродиться во что-то реально значимое и путное, чтобы это потом ринулись издавать самые известные индустриальные лейблы Европы, но сейчас эти треки, датируемые 2005 годом, вряд ли имеют какую-то еще ценность, кроме исторической. Повсюду разбросаны следы «Deutsch Nepal» – зацикленные механические ритмы, (доходящие до шаманизма в «живом» треке «The Chase»), короткие и постоянно повторяющиеся сэмплы, надерганные из кинохроник, вращающиеся механизмы станков, перемалывающие голоса диктаторов (надеюсь, всем понятно, чей голос звучит в композиции «Franco»), французский шансон и эротические вздохи. Также здесь широко раскиданы семена martial-эстетики – маршевый ритм, хлесткие удары, гнетущие атмосферные эффекты и расползающийся ядовитым газом, заполняющим пережившие не один налет вражеской авиации городские улицы, статичный «темный» гул. Композиции, тут надо признать, не лишены кинематографичности. Слушаешь начало «Opium» и живо представляешь толпу беженцев, молчаливо бредущих по снегу, слушаешь «Secrets Of The Continent» и видишь Европу времен Первой Мировой, чей воздух звенит от пафосных призывов не сдаваться, голосов вернувшихся с фронта раненых бойцов и песенок, доносящихся из окон. Но все эти образы могут быть разрушены удручающей монотонностью – такое чувство, будто автор просто сваливает в один трек некое количество сэмплов и гоняет их по кругу, иногда меняя очередность. Это особенно заметно в «A Handful Of Dust», материал «Opium`a» будет поразнообразней, в нем уже есть следы и нарождающейся неоклассики с необходимыми хоралами, и неплохие композиторские решения. Стоит отметить, что самое интересное на этом релизе – миниатюры, в количестве четырех штук плюс одна безымянная. Это такие короткие, опять же, зацикленные фрагменты, сыгранные на органе и «украшенные» шорохом запиленных пластинок и радиопомех. Настоящие кусочки большого искусства, оторванные от творений Баха, они задают настроение альбому, заражая меланхолией, тоской, и словно наносят на ладони слой пыли и пепла, оставшихся от большого мира вокруг. В целом «A Handful Of Dust And Ashes» весьма стандартный релиз, который можно послушать на досуге, особенно если музыка «Horologium» и его многочисленных коллег по индустриальной сцене, эксплуатирующих тему всеобщего упадка и заката Европы, для вас что-то значит.

Metal Centre
Myślę, że album „A Handful of Dust and Ashes” jest dla prawdziwych fascynatorów muzyki eksperymentalnej z zamiłowaniem do Dark Ambient, Noise, Industrialu i Minimalizmu. Mi osobiście trudno było przebrnąć przez ten album. Od czasu do czasu chętnie poddaje się tego typu dźwiękom ale tym razem jakoś nie mogłem…
Muzyka HOROLOGIUM jest przede wszystkim bardzo transowa i psychodeliczna… pulsująca i falująca… „A Handful of Dust and Ashes” to głównie różne trzaski, szumy, uderzenia, warkoty i bliżej niezidentyfikowane dźwięki utworzone z sampli i loopów pomiędzy, którymi ukazują się ludzkie monologi, zawodzenia i śpiewy w różnych językach (najczęściej po Włosku, Francusku i Angielsku) – nadające dokumentalno-filmowy oraz folkowo-plemienny charakter. Najbardziej muzycznymi akcentami są frazy odegrane na pianinie, akordeonie, syntezatorze i jakimś dęciaku oraz organowe pasaże w kościelno-barokowym stylu. Niektóre ścieżki muzyczne mają militarny charakter lub nawet nieco futurystyczny czy horror’owy.
Ciekawostką jest fakt, że trzy ostatnie utwory pochodzą z koncertów w Barcelonie i w Bolonii. Jednak całość jest dla mnie zbyt monotonna i jak na taką muzykę za długa. Chociaż pomiędzy tymi siedemnastoma kawałkami pojawiają się całkiem ciekawe kompozycje, lecz jest ich zdecydowanie za mało jak na taki długi materiał.