Frozen Living Elements

Heathen Harvest
Expo Seventy‘s Frozen Living Elements—the latest in a long line of impressive efforts—is an album of three progressive movements that are immediately striking in their formation, yet feature a warmth and accessibility that is often lacking in the spaced-out, kosmische rock field.
Led by Kansas City-based guitarist and synth player Justin Wright, Expo Seventy also features the work of Aaron Osborne on bass and synths, and Jim Button on percussion. Wright has led a prolific output of over fifty releases as Expo ’70, not to mention collaborations and production work outside of his own projects (see our 2012 review of Light Poured Out of Our Bones, his collaboration with Aaron Martin, for a fine example).
The story behind Frozen Living Elements unfolds in slow motion, with a heavy drone leading you through raw elements that have been placed in the forefront of the mix. The bass is heavy yet not entirely leaden; the drums are slow, purposeful, and initially sparse. The lead guitar is the driving force, enhanced with echo and delay amidst its lengthy passages. Synths punctuate the proceedings, yet they remain clouded in the purposefully grey mix.
I might imagine these sounds would make for a dense live performance, yet in the comfort of one’s home they blend into an intoxicating sonic groove, making Expo Seventy more akin to swirling psychedelia than studious genre protectors. Given that there are only three tracks on the disc, this allows each piece to comfortably find its own pace, to flesh out the portions that work well together, and to dispel those that belong elsewhere.
This is free-form music, defiant of categorization, even from one track to the next. The atmosphere is dense, cloudy, and heady, with nary a glimmer or sparkle to speak of, and yet the balance remains approachable, fluid, and even peaceful. When the final chords play out on “Thunderbird Mound,” you are returned to your center, a rapid dénouement from the thrall that immediately preceded this very moment. It is from that moment that you find the sanctity in your own surroundings once again.

Freq:
Expo 70 manifest in fully-rounded power space rock trio form on their newest studio release Frozen Living Elements (also available on cassette from Sonic Meditations) with old friend Aaron Osborne on bass and additional synthesizers, while Jim Button handles drumming duties. The mood here is more conventionally structured, perhaps, with a slow-burning build of wah guitar rising up and around the boom and crash of the rhythm section in a fashion that’s been familiar to the average festival-going psychonaut since the days of (say) Guru Guru, Flower Travellin’ Band and Hawkwind at the very least.
What helps, of course, is that this particular lineup of what is named here Expo Seventy is damn good at it. Justin Wright is an accomplished wrangler of the six-stringed guitar beast, and equally accomplished at stepping back to drop out in preparation for the big return with extra toppings as he is at letting rip with blistering FX-laden fireworks. What’s especially impressive about Frozen Living Elements is how comfortably it sits among the newish generation of amplifier worshippers and musical mood-elevators of the cosmic persuasion, from the obvious launchpad of Acid Mothers Temple via Electric Moon to Mugstar and White Hills and well beyond (and wherever they might end up, it sure isn’t Kansas any more).
The difficulty in describing what Expo Seventy do here exactly is that they pretty much simply make space rock, at once just like and also significantly different to the aforementioned groups, and of a particularity fine variety. The guitar not only soars and whirls, it drones and sweeps; synthesizers glide and trip out to the far reaches of the dark side of beyond (especially on the lengthy driftwork “Curiosities Of Levitation”), and when they want to rock, Wright, Osborne and Button damn well do, hard and with a stoner-fixated purpose.
Nowhere is this more evident on the last piece, “Thunderbird Mound”, a slice of dense riffmongering which sounds like it’s been excerpted from one of those hours-long sessions which are the ne plus ultra of the form, the trio locked firmly into a groove and making hay while the salad light shines, heads doubtless down and all three engrossed in the rhythm and flow. It beams in live and direct from the heart of the studio straight into the third eye, flowing with that tightly wound concentration which evolves in musicians who live to jam and who can take their listeners with them while they do so.
So when Expo Seventy do finally wind down — and stop, rather then fade out — it’s time to shake off that acid-drenched outer space feeling and return to mundanity after what seems like an aeon (but upon checking is only just about three quarters of an hour) of some of the most frazzled rock music available to humanity.

Necroweb:
Hinter Expo Seventy verbergen sich Justin Wright, Aaron Osborne und Jim Button, die so manch aufmerksamen Rezipienten vielleicht noch von dem Sampler “From Earth To Sirius” bekannt sind. Dabei hat man in den letzten Jahren eine beachtliche Anzahl an Tonträgern bewerkstelligt und spaciger (Kraut)Rock, der mittels psychedelischer Bestandteile geprägt ist, dürfte in dieser Sache die wohl treffendste Umschreibung für vorliegende Publikation sein, mit welcher man den Konsumenten flux in die 70er Jahre katapultiert. Dabei gilt es, drei lange Vertonungen zu erkunden, die gerade für Freunde psychedelischer Klänge von hohem Interesse sein dürften, decken Expo Seventy doch jenes Spektrum ordentlich ab. Wenn die manchmal etwas verfremdet wirkenden Synthieflächen mit spacig anmutenden Passagen harmonieren, dann ist das schon keine schlechte Sache, wobei gerade “Curiosities Of Levitation” diesbezüglich zu bemerken ist. Mit der Zeit vermag “Frozen Living Elements” richtig zu gefallen und manchmal hat man gar den Anschein, “Frozen Living Elements” sei der perfekte Soundtrack für eine Kifferpartie, wo letztendlich alle zugedröhnt in der Ecke liegen und die musikalischen Spielwiesen einfach auf sich wirken lassen. Dabei stört es keinesfalls, dass die Vertonungen mit einer jeweils amtlichen Spielzeit aufwarten, denn an variablen Mustern mangelt es hier kaum.
So gilt es, mit der Welt von “Frozen Living Elements” seinen Frieden zu finden, was aber eigentlich nicht schwerfallen sollte. Interessanterweise mutet das Material nämlich zu keinem Zeitpunkt irgendwie schräg an, sondern vermittelt vielmehr auf gekonnte Weise den Eindruck vergangener Zeiten wieder. Sicherlich sollte man aber schon einen kleinen Bezug dazu mitbringen, denn rein stilistisch ist und bleibt diese Publikation natürlich einer gewissen Rezipientenschaft vorbehalten.

ChainDLK:
Instead of being presented as sort of obscure concept album this band simply 'plays their extended acid jams’ and so the 70s, evoked in the band name, are the north star of this outfit that has a place in a tradition that starts with bands like Guru Guru with their jam sessions focused on guitar.
'Frozen Living Elements’ starts quietly and develops slowly focusing on the guitar line while the rhythmic section marks the passing of time; so this track evolves as a sort of psychedelic, or krautrock, track. 'Curiosities of Levitation’ is based, instead, upon guitar drones and synth in the first part and develops in a sort of sci-fi track typical of those years. 'Thunderbird Mound’ closes this release focusing on the rhythmic section and the looping phrases of the guitar seldom developing in a melodic line in the first part but, slowly, the guitar starts to fully develop the melodic loop and ends this track submerging the musical spectrum.
This release is a strange one, compared to other Zoharum release, as it marks a departure to the usual dark ambient or experimental territories but, however, it’s a sure pick for everyone accustomed to psychedelic or kraut music. Not for everyone but remarkable.

Lux Atenea:
El pasado 8 de diciembre, el prestigioso sello discográfico polaco ZOHARUM RECORDS presentó el magnífico álbum “Frozen Living Elements” de Justin Wright, alma máter de Expo Seventy, en una edición limitada de 500 unidades en ecopak CD de seis paneles engalanada con una preciosa portada diseñada por el propio Justin Wright, transmitiendo ese mensaje equilibradamente místico en su estética oriental donde formas y colores han quedado perfectamente armonizados. En el álbum “Frozen Living Elements”, Justin Wright ha podido contar con la colaboración profesional de músicos de primer nivel como Aaron Osborne (bajo y sintetizadores) y Jim Button (percusión), dando vida en estos tres temas a una genial integración de psicodelia (y ocasionales pinceladas sonoras noise) con música electrónica analógica, creando un ecléctico puente conceptual entre la década de los setenta y esta segunda década del siglo XXI, como así podrán disfrutarlo los melómanos lectores de Lux Atenea Webzine que adquieran esta preciosa edición. La música de Expo Seventy empezará a embriagar nuestro entorno en cuanto el tema homónimo del álbum, “Frozen Living Elements”, convierta la vibración en una recreación de lo vital manifestado en este mundo congelado como si asistiéramos a la visión de una larga cadena de formas de vida, a las cuales el factor tiempo parece haber desaparecido en su destino. Psicodelia en clave de rock y música electrónica creando esta danza melódica que, en el tema “Curiosities Of Levitation”, adquiere una ambientación sonora más etérea, más espiritual, más hierática en su definición musical, acercándose a ese plano de consciencia universal donde la percepción es amplificada hasta lo supremo. Clausurando este hipnótico álbum, el extraordinario tema “Thunderbird Mound” adquiere una vitalidad melódica y un cuerpo instrumental mucho más pronunciado hasta proyectar sus ecos hasta el infinito dentro de una dimensión musical expansiva de impresionante belleza, creando el entorno sonoro perfecto para poner el punto y final a este magnífico trabajo musical. “Frozen Living Elements”, versatilidad y maestría musical de ecléctica sensibilidad. ¡¡¡Disfrútenlo!!!

Ver Sacrum:
Expo Seventy è un progetto di musica space-rock, ambient e drone fondato a Los Angeles dal chitarrista Justin Wright. Wright era il membro di un gruppo chiamato Living Science Foundation. Ora gli Expo Seventy sono di base a Kansas City. Nel corso della loro carriera hanno pubblicato numerosi cd che hanno fatto paragonare la loro musica alla Cosmica tedesca e al Krautrock degli anni ’70. Ora, dopo un’apparizione nella compilation della Zoharum“From Earth To Sirius”, ritornano a pubblicare un full lenght per la label polacca – ormai una piccola istituzione per chi ama l’ambient e l’elettronica – intitolato Frozen Living Elements che conferma quanto era stato detto a proposito delle sonorità degli Expo Seventy. In effetti, durante l’ascolto delle 3 lunghe tracce di cui si compone l’album, non possono non venire in mente i “viaggi” cosmici e allucinati degli Ash Ra Tempel e dei Cosmic Jokers, la sperimentazione dei Can ma anche la musica drone dei Sunn O))). Per l’occasione Justin Wright (chitarra e synth) è affiancato da Jim Button alla batteria e da Aaron Osborne al basso e ai synth. L’interplay fra i 3 musicisti è buono e le ambientazioni create sono realmente psichedeliche e fuori dal tempo. E’ un ritorno alla creatività sfrenata e alla voglia di improvvisare e sperimentare dei ’70. La title-track è space-rock e psichedelica mentre “Curiosities Of Levitation” inizia con dei tappeti di synth che ci trasportano in un’altra dimensione temporale. Dopo esserci ripresi dallo stato ipnotico indotto dai suoni ci immergiamo nuovamente in un viaggio a ritroso nel tempo in “Thunderbird Mound”, una jam space –rock in cui risalta l’incisiva chitarra di Justin Wright. Frozen Living Elements è consigliato ai nostalgici dei ’70, un periodo in cui la musica era intensa e non superficiale ma potrebbe in ogni caso piacere agli amanti della drone music.

Darkroom:
La terza fase del progetto di Justin Wright aka Expo ’70, cominciata con „Closet Full Of Candles” del 2013, vede l’artista americano affiancato ad altri due musicisti che sono entrati a far parte definitivamente della sua creatura drone/psichedelica nata nel lontano 2003. Con Aaron Osborne al basso e synth e Jim Button alla batteria, Wright può ulteriormente spaziare nella sua proposta musicale, scegliendo questa volta di tuffarsi in sonorità prettamente krautrock nelle quali la sua chitarra mai sazia di improvvisazioni psichedeliche e dal sapore molto più granitico e graffiante si mescola in maniera perfetta alle sostenute basi ritmiche, una danza a tre condotta entro le solite lunghe tempistiche che vanno dai 15 ai 20 minuti a pezzo. In contemporanea con l’altra uscita firmata Expo ’70, vale a dire la ristampa di „Corridors To Infinity”, la polacca Zoharum decide di realizzare anche il nuovo album „Frozen Living Elements”, per permettere ai curiosi che si avvicinano al progetto di testare tutte le sfaccettature musicali che l’artista ha in serbo. Il CD è contenuto in una confezione ecopak limitata a 500 copie, con cover art vintage come sempre curata dallo stesso Wright. L’album si compone di tre tracce, la prima (la title-track) e l’ultima („Thunderbird Mound”) delle quali mettono in risalto il nuovo piglio kraut del progetto, tributo a gruppi come Can, Ash Ra Tempel o Neu!, storici rappresentanti di un filone che rivoluzionò il concetto di psichedelia negli anni ’70 e che viene riportato in auge ai giorni nostri con la stessa forza espressiva e la stessa maestria stilistica da Wright e soci. „Curiosities Of Levitation”, quasi a far da ponte tra i suoni più ruvidi e rock degli altri due pezzi, è invece una lunga suite space ambient il cui evocativo titolo ricalca perfettamente le atmosfere fluttuanti dei synth che ne costituiscono lo scheletro. Un dischetto che scorre piacevolmente e senza attriti dovuti a sperimentazioni eccessive, pura musica viscerale che ancora una volta incorona Wright come artista contemporaneo versatile ed inarrestabile, capace ancora di sorprendere e soddisfare anche dopo una carriera che vede all’attivo qualcosa come 60 release.

Mentenebre:
Hace ya más de un lustro que el stoner rock ha ganado una rica complexión dentro de los subgéneros musicales del underground. Aunque el género emergió en los albores de los años noventa de la mano de bandas como Kyuss, gracias a otras como Om o los también postrockeros Godspeed You! Black Emperor, este estilo se ha visto nutrido por grandes formaciones que hacen de él un exponente más que recomendable.
Expo Seventy esgrime instrumentos de corte convencional, como la batería, el bajo o la guitarra, para gestar melodías envolventes que destacan por su flexibilidad y buen hacer dentro del ritmo. La idea es concebida en torno a líneas de percusión que se refuerzan a base de ejercicios de compás sempiterno. Las notas del bajo estucan lo que, por norma general, suele ser una melodía sólida y grave que imprime un carácter frío a los cortes. La estela de color es aportada por las salpicaduras acústicas de guitarras reverberantes. Para muestra un botón, y creo que su primer corte, encargado de bautizar a su vez al disco, ‘Frozen Living Elements’, nada menos que veinte minutos de disertación experimental en el que encontramos todos los elementos anteriormente descritos, es la mejor prueba de ello. Un manjar excelente que se encarga de abrir nuestro apetito para degustar el resto de temas que le siguen.
'Curiosities Of Levitation’diverge del primero tanto en planteamiento como en estructura. Justin Wright nos regala un tema altamente abstracto y hierático, muy cercano al drone, en el que se imbrican texturas de distintas procedencias sobre caminos de sonido en línea recta. Un tema perfecto para relajar la mente y dejarse llevar por la incertidumbre. Sonidos envolventes que se apagan entre las teclas de sintetizadores. Juegos de random un tanto desvencijados que aportan un halo psicótico al corte. Sonidos cercenados muy cercanos al influjo del primer krautrock alemán. Una tonada longeva y expansiva que se mantiene fiel al estilo plasmado en gran parte de la discografía de este compositor norteamericano.Expo Seventy – „Frozen Living Elements”
La tercera muestra de este tríptico acústico se titula ‘Thunderbird Mound’ y hereda gran parte de los rasgos de su hermana mayor, ‘Frozen Living Elements’, sobre todo en lo que se refiere a la melodía del bajo y los ritmos de la batería. La gran diferencia viene marcada por los riffs de guitarra, que aunque son palpables, se diluyen con mucha facilidad, dejando paso a la improvisación más desbocada.
Expo Seventy se presenta como una magnífica alternativa para todos los amantes del post rock y las melodías cerradas cargadas de psicodélia. Un álbum que, aunque pueda llegar a sorprender a más de uno, ha sido editado por el sello polaco Zoharum, que se focaliza principalmente en el campo experimental electrónico, pero que ocasionalmente sabe dar la bienvenida a propuestas tan interesantes y elogiadas como Expo Seventy. De hecho, la relación entre la banda y el sello no termina aquí, ya que en los últimos días se ha confirmado el lanzamiento de un nuevo disco recopilatorio de los angelinos que esperamos comentar en breve.

Polifonia (Bartek Chaciński/Polityka):
Na koniec zostawiłem sobie dwie płyty do długiego i dość głębokiego słuchania, czyli EXPO 70, opisywany tu już psychodeliczny projekt Justina Wrighta, w dwóch odsłonach. Starszej na “Corridors to Infinity” (tu w ciemno można po tytule obstawiać psychodelię, Zoharum, 8/10) i nowszej na “Frozen Living Elements” (tu jeszcze ewentualnie po tytule można by było wróżyć post-rocka, Zoharum 7/10). Obie wydane po raz pierwszy na regularnych CD – poprzednio były na taśmach – przez polską wytwórnię Zoharum, co Gdańsk utwierdza na pozycji polskiego przyczółku space rocka. Obie wydane w nakładach limitowanych do 500 egzemplarzy, co powoduje, że nie zastanawiałbym się zbytnio. Wright nagrywa dużo za dużo, ale obie te płyty, ze wskazaniem na te mniej gitarowe, a bardziej elektroniczno-dronowe momenty (duetowy “Meetings of the Lunar Eclipse” i świetny “Black Pyramids Under the Martian Sun” z organistą, a z drugiej, nieco słabszej płyty, nowsze trio w “Curiosities of Levitation”), są warte swojej ceny. A nawet – szczerze mówiąc – zaskakująco udane jak na potężny katalog Wrighta. Pierwsza z nich zawiera dodatkowe trzy niepublikowane utwory sprzedane jako “Star Coloured Clouds”, też zarejestrowane w duecie z McKinleyem Jonesem. Odradzam jedynie tym, którzy nie znoszą półgodzinnych utworów, ale te zdrowe jednostki, które nie lubią półgodzinnych utworów zapewne nie czytują też długich wpisów i nie dobrną do tego momentu.

Melodie Mgieł Nocnych:
Trójmiejska Zoharum znana jest przede wszystkim z szalenie konsekwentnego wydawania, zarówno polskiej jak i zagranicznej, szeroko rozumianej elektroniki spod znaku ambientu, industrialu oraz wszelkich około gatunkowych eksperymentów. Gitarowe granie w jej macierzystym katalogu znajdujemy relatywnie rzadko. Nie jest to jednak niemożliwe. Jeśli połączymy umowne sześć strun z dźwiękami rozchodzącymi się aż po horyzont i raz jeszcze spojrzymy na premiery wytwórni Macieja Mahringa, to doszukamy się tam m.in. nowej płyty amerykańskiego Expo 70.
Justin Wright to jeden z muzyków pokroju Aidana Bakera z Nadji i Erika Quacha z Thisquietarmy. Mamy jednego człowieka z gitarą zastawionego kilometrami kabli oraz z całą gamą pedałów, pod którymi kryją się efekty pozwalające tak manipulować wydobywanymi dźwiękami, by zarówno kompozytor jak i słuchacze mogli przenieść się w odległą o lata świetlne bezkresną przestrzeń, osiągając tym samym alternatywne (ekhem…) stany świadomości. Wydaje się, że to nie jest takie trudne. Coś się zaimprowizuje, podłoży jakąś elektronikę, by zamaskować instrumentalne braki, a w celu osiągnięcia końcowego efektu wszystkie utwory zostaną rozciągnięte w czasie tak, by zegar w odtwarzaczu sugerował uczciwą regularną płytę. Nic bardziej mylnego. Nawet przy tego pokroju instrumentalnym graniu słuchacz dość szybko zacznie się nudzić, z łatwością wyczuwając fałsz i dosłowne przeciągnie struny. A jak jest w przypadku nowej płyty Justina Wrighta? Solidnie, miejscami bardzo ciekawie, wręcz odurzająco.
W dyskografii Expo 70 znajdziemy różne albumy. Niektóre bardziej elektroniczne, pełne syntezatorowych wariacji, inne bardziej gitarowe, ale wszystkie garściami czerpią z dorobku psychodelicznego rocka lat 70. „Frozen Living Elements” jest o tyle bliższe korzeniom gatunku, że tym razem Justin Wright nagrywał z dwoma muzykami tworzących sekcję rytmiczną. Efektem współpracy pozostają trzy tasiemcowe, najpewniej zaimprowizowane, nagrania – dwa gitarowe i jedno oparte na syntezatorze. Ta muzyka to kalejdoskop, ale nie z powodu nagłych i częstych zmian dźwięków, lecz konfiguracji zawartych w niej kolorów. To jakby wymieszać lata 70. z pomysłami My Sleeping Carma, przy jednoczesnym spożyciu popularnej tabletki na trzy litery oraz zawartości buteleczki z etykietą „wypij mnie”, po którą sięgnęła Alicja. Każde z nagrań przenosi nas gdzieś indziej, pozwalając całkowicie odciąć się od rzeczywistości. Niezależnie od tego, czy poruszamy się po mieście ze słuchawkami na uszach, czy zamykamy drzwi od swojego pokoju, możemy wyłączyć umysł i odpłynąć. To prawda, że utwory są długie, oniryczne i przez to dość wymagające, ale muzyka wynagradza nam cierpliwość. Tyczy się to przede wszystkim dwóch rzeczonych gitarowych kompozycji. Dzieje się w nich na tyle dużo, choć wcale nie na pierwszy rzut ucha, że słuchacz może wraz z basem i perkusją podążać za prowadzącą całość gitarą. Wszystko o krok od hipnozy. A trzecie nagranie? Pozostaje dla najbardziej wytrwałych eskapistów.
Podobnych wykonawców jest dużo, ale z pewnością Justin Wright należy do cenionej mniejszości z nich, którą warto się zainteresować. W przypadku gdy lubicie eksperymenty polegające na odłączaniu głowy od reszty ciała, na „Frozen Living Elements” znajdziecie to, czego szukacie. A jeśli nawet nie w pełni, to przynajmniej po części. Bardzo udana płyta ciekawego muzyka. Bez zatuszowanych potknięć i niedociągnięć. Muzyka dla tych, którym się nie śpieszy.

Darkroom Rituals:
«Expo 70» – не столько музыкальный проект в общепринятом смысле, сколько творческая лаборатория или, если хотите, коммуна во главе с Джастином Райтом, вокруг которого собираются единомышленники, создавая музыку, уходящую корнями в кислотные и психоделические семидесятые. Возникнув в начале нулевых, «Expo 70», как и положено образованию, неуклонно двигающемуся к культовому статусу, исправно и регулярно выпускает различные релизы, как демократические цифровые, так и фанатско-фетишистские пластинки и кассеты – пришло время отметиться в этом плане и польскому лейблу «Zoharum», издавшему сразу два альбома Райта и его друзей. Первый из них, «Frozen Living Elements», представляет собой импровизации 2014 года, сыгранные в компании ударника Джима Баттона и клавишника, по совместительству басиста, Ааарона Осборна. Три длинных трека – три классических кислотных трипа, густо замешанных на псай-роке, арт-роке, сладже и густом, отчаянно и шумно резонирующем дроне, благодаря которому в сознании слушателя разворачиваются картины странного, бурлящего радугами и яркими, неземными огнями, космоса. Заглавный трек «Frozen Living Elements» родом из эпохи патлатых рокеров в цветастых рубахах, фенечках и с отсутствующим взглядом – почти что ползущий думовый ритм, россыпь перкуссии, долгие гитарные запилы и соло, обладающие недюжей хваткой – не хватает только наложенных сверху т.н. «ЛСД-репортов», чтобы проникнуться атмосферой. Крышесносящая вещь, доказывающая, что на психоделической сцене «Expo 70» легко займет лидирующее место, если поставит перед собой эту корыстную цель. «Curiosities Of Levitation» – плотный, уносящий дрон эмбиент, рожденный из плавных гитарных переливов и экстремального перегруза, а также из упражнений с электронным нутром синтезаторов, благодаря цену поток фантастических, в духе трешовых НФ-фильмов сигналов пробуждает мысли о том, что постепенно разгорающаяся атмосфера трека принадлежит совсем другой планете в совсем другой Галактике. «Thunderbird Mound» – чуть более жесткая и однозначно бескомпромиссная вещь, либо ставящая мозги на место, либо окончательно их выносящая, примерно так, с полной отдачей и без тормозов, играют психоделические рокеры из Азии.
Несколько неожиданный, но весьма интересный релиз для «Zoharum», доказывающий, что есть множество дверей в Реальность – или в те странные, фантасмагорические места, которые мы ошибочно за эту самую Реальность принимаем. Круто, эффектно и громко.

Quartier 23:
Expo 70 – ehrlich gesagt: zuvor ist mir der Name noch nicht untergekommen, was aber nichts bedeuten muß. Nach dem Einlegen der CD und den ersten Sekunden und Minuten offenbart sich auch der Grund, weshalb mir das Trio – bestehend aus Justin Wright (Gitarre), Aaron Osborne (Bass) und Jim Button (Percussion) – bislang verborgen blieb: Psychedelisch, experimentell, avantgardistisch, progressiv – das ist eine Kombination, die bislang nicht in mein favorisiertes Musikspektrum passte. Bereits hier kann man Expo 70 einen erfüllten pädagogischen Auftrag bescheinigen. Denn ich habe mich durch das 45-minütige Werk gehört – und das mehr als einmal.
Im Laufe der Zeit wirken die drei Titel hypnotisch, fast betäubend und ziehen mich in ihren Bann. Wer hätte das gedacht! Innerhalb der ersten zwei, drei Minuten – ich selbst sicher nicht. Doch das anfängliche Chaos lichtet sich, ordnet und strukturiert sich zu einem fesselnden Etwas. Unbedingt einmal einhören!