Machine River

Freq:
Machine River could perhaps be described at a pinch as musique concrète in dub, as Storey manipulates and arranges the various sounds supplied by Shaun Sandor (AKA Promute) alongside his own into a psychedelic vision which possesses some affinities with Fall of Drums – especially when heard straight afterwards. On closer listening it’s apparent that the spaces occupied by Promute’s electro-acoustics lend the album a different mood, and when the various sitar, piano and guitars make their deracinated presence felt, the relative clarity here is like stepping into a brighter space, though one still held in thrall to the meditative and haunted by the eerily spectral.
The smeared tones and burbling words hint occasionally at kinship with the atmospheric elevations of Popol Vuh‘s cinematic work with Werner Herzog; once again with Rapoon, it’s easy to parse the arrangements as music which only lacks a visual component because the listener provides their own. Promute’s instrumentation is stretched, layered, re-composed and perhaps revealed in a new light by Storey’s attentions, their partnership added to by occasional obscured and extirpated vocals of Des Kashyap and Storey himself.The two long twenty minute or so tracks which close the album let the collaboration spread its wings and soar, the unnerving, uneasy processed words advancing and recoiling like a force of nature among the scattered bones of the instrumentation. Plangent sitars, lightly-tumbling rhythms and (un)prepared pianos spar gently with the insistent machine elves in the echo chamber of the senses, their discordances hinting cheekily at strange delights and dooms to be revealed. These arrive all back-masked and recursive, drone-fed and hazy, muttered words and scraped strings stretched into delay FX glissandos leeching through from a parallel liminal worlds of music where melody and timbres are similar yet subtly altered and estranged. Pay attention and the effect is hypnotic, dragging the listener across the divide and into Sandor and Storey’s alternate universe, one from which it may not be possible to return unchanged.

ChainDLK:
This new release by Robin Storey is a collaboration with Shaun Sandor and is described as something that 'generated notions of timelessness and seductive landscapes’. Even if the base was done by Promute, the Rapoon manipulation is something so personal to develop something in the tradition of this project with his focus on meditative and hypnotic moods.
The oriental mood of 'the calling flood’ is something that recalls the well known best pages of Robin Storey and, with 'the edge of rain’, there’s also the return of the percussions and a sitar to enhance the hypnotic properties. This instrument is also the basis for 'the calling deep’ that acts as an introduction to 'touch transparent’ focused on voices and filters. 'A breath on glass’ is based on the resonances of the sitar while 'words on tin’ is developed as an ambient track. The last two track is the longer ones and, so, are the most representative: 'the calling river’ is a quiet and meditative tracks where all the resonances of the instruments used in the previous track emerges and a piano in the last part evokes a sort of nostalgia. 'Smoke temple’ closes this release with a bright drone colored by smart inserts of samples and resonances.
Sounds as a return to a classic form for this artist and is something that could sound as boring or conservative but the charm of this form is timeless. Recommended for fans.

Necroweb:
Vorliegende Publikation birgt eine Zusammenarbeit von Rapoon und Promute und beruht dabei auf einer Tour von 2011, in derer Resultat der Gedanke keimte, alles was auf Gitarre, Bass und Sitar beruhte, nochmals in abgeänderter Form und mit Gesangsspuren darzubieten. Als Resultat liegt nun “Machine River” vor, worauf acht Vertonungen ihren Platz gefunden haben, die von überaus ruhiger Natur sind. Die Klangwelten beruhen dabei nicht allein auf der Kreativität eines Robin Storey, dies lässt sich schon frühzeitig festhalten. Zwar hört man fraglos aus dieser Fusion Rapoon heraus, anderseits klingt “Machine River” aber eben nicht so typisch danach. So kommt das Geschehen zum Beispiel völlig ohne jegliche Taktgebung aus, die Instrumentierung lässt hingegen den musikalischen Ursprung im ehr im Arabischen vermuten. Verantwortlich dafür sind neben der Sitar auch die Gesangslinien, was einen leicht exotischen Touch vermittelt. An die Klasse bisheriger Werke aus dem Rapoon Universum reicht diese Veröffentlichung jedoch nicht heran, allerdings muss man dem Album zugute schreiben, das dieses Teil in seiner Gesamtheit tatsächlich wie aus einem einzigen Guss klingt. Alles beruht auf einer ruhigen Basis, weshalb sich dieses Werk auch durchaus gut dazu eignet, um einfach mal die Beine baumeln zu lassen. Der exotische Aspekt ist natürlich ein wichtiger Lieferant, was die Atmosphäre angeht, sind doch so einige interessante Passagen diesbezüglich zu entdecken.

Lux Atenea:
Si al innovador talento artístico de Robin Storey, alma máter de Rapoon, y Shaun Sandor, alma máter de Promute, le unimos la colaboración profesional de Des Kashyap como vocalista, aparecen joyas discográficas tan relevantes dentro de la música ambient y experimental como el álbum “Machine River”, publicado el pasado 10 de septiembre a través del prestigioso sello discográfico polaco ZOHARUM RECORDS en ecopak CD de seis paneles, edición limitada de 500 unidades. Engalanado con una portada de estilo abstracto creado por Zlata Sandor, es en el obscuro y marmoleo diseño creado por Maciej Mehring (alma máter de Zoharum Records) para estos bellos paneles desplegables donde la imagen visual alcanza su más atrayente reflejo de modernidad, como así podrán disfrutarlo los melómanos lectores de Lux Atenea Webzine que adquieran este álbum en su edición original. Vertebrado por ocho magníficos temas, “Machine River” destaca sobre todo por su amplio espectro conceptual y sonoro donde la versatilidad en su estructura instrumental alcanza un alto nivel de creatividad, situándolo directamente en la vanguardia musical de esta segunda década del siglo XXI. Una mágica y seductora audición que comenzará con el siniestro eco de ángeles malditos del tema “The Calling Flood”, transformando nuestra atmósfera con un aire mucho más denso, opaco y sobrenatural que derivará hacia tonos del ánima más apagados en “The Edge Of Rain”, quedando la bella composición “The Calling Deep” como fase de ruptura al inundar nuestra mente con el melódico sonido de los instrumentos orientales cuya emotiva esencia ha sido amplificada por el uso del eco. Posteriormente, el hierático tema “Touch Transparent” extenderá esta mirada sacra más allá del velo de lo obvio y directo para romper esa barrera conceptual en “A Breath Of Glass” a través del ritual simbólico y metafórico que destila lo mágico, para luego solazarse con las reglas de la Razón en “Words On Tin” en un terreno donde el inconsciente siempre juega con ventaja en ese devenir inescrutable al que todos somos arrastrados, y que ha sido magníficamente recreado en el tema “The Calling River”. Clausurando este espectacular y sorprendente trabajo musical, el tema “Smoke Temple” se abrirá ante nosotros como las luces del amanecer en una renovación espiritual de trascendentes consecuencias. “Machine River”, sensibilidad, armonía y creatividad musical para melómanos atraídos por los melódicos sonidos que fluyen en las cristalinas aguas de la Metafísica. ¡¡¡Disfrútenlo!!!

Non Pop:
Das Schöne bei Veröffentlichungen im Ambient-Sektor ist ja, wenn dahinter ein gutes Konzept oder eine anderweitige Geschichte steckt, die es erlaubt, einen Bezug zu dem jeweiligen Werk herzustellen. Bei „Machine River“ geht es dabei um das Projekt PROMUTE von SHAUN SANDOR, der eines Tages erkannte, dass seine jüngsten Arbeiten eigentlich eine Verneigung vor RAPOON, dem Projekt des Ex-ZOVIET FRANCE Veteranen ROBIN STOREY darstellen. Folge der Erkenntnis: SHAUN SANDOR nahm etliche Stücke und Spuren mit allerlei elektronischen und elektronisch verfremdeten Instrumenten wie Gitarre, Bass und Sitar auf und schickte diese ROBIN STOREY, der das Ganze bearbeitete und durch Musik und eigene Vocals ergänzte. Dazu gesellte sich dann noch DES KASHYAP, ein Hindi-Musik-Künstler und Freund von SHAUN SANDOR, der einige ausladende, exotische Gesangslinien beisteuerte. Somit hat man es also nicht mit einem typischen RAPOON-Album zu tun, sondern eben mit Klangmaterial, das von ROBIN STOREY bearbeitet und ausgebaut wurde.
Herausgekommen ist ein eher zurückhaltend aufgebauter Klangteppich aus mäandernden organischen Wellenformen, aus dem die in den Vordergrund geschobenen, exotischen Gesangslinien von DES KASHYAP prominent herausragen, wobei nicht jeder Track mit diesem Gesang ausgestaltet ist. Von überraschend kurzen und sehr minimal orchestrierten Tracks zu Beginn entwickelt sich das Album schließlich hin zu langen, rund 20-minütigen, mehrschichtigen Stücken, wobei erst im Schlussstück „Smoke Temple“ auch einmal zurückhaltende Tribal-Rhythmen auftauchen. Fallen die ersten Stücke doch eher etwas zu ereignisarm aus, so taut das Album im Verlauf doch noch etwas auf und vermittelt eine nett austarierte, exotische Atmosphäre, wobei die ganz großen Momente, so muss man schon sagen, dann aber letztlich doch fehlen.

Darkroom Rituals:
В свое очередное путешествие по архаичным звуковым структурам Робин Стори отправился в компании с музыкантом Шоном Сэндором, создателем проекта «Promute». Начало сотрудничества было положено во время концертного тура «Rapoon» «Endless Form Tour», когда зачарованный музыкой «классика» Шон буквально следовал за ним по пятам, погружаясь в мир созданных Робином неясных, но очень живых и насыщенных образов, сочетающих что-то очень древнее, преломленное сквозь призму индустриальной эстетики, с плодами подсознательной, интуитивной активности. Знакомство вылилось в обычный для этой тусовки процесс: музыканты обменялись материалом. Сэндор передал Стори записанные электроакустические треки, импровизационные партии на гитаре и ситаре, перкуссионные рисунки, а также вокализы своего друга, Дэса Кешьяна. Робин, в свою очередь, пропустил эти звуки через свои фирменные приборы и примочки, разложил на короткие гипнотические, дублирующие сами себя петли, добавил фирменной экзотики, создав в итоге очередной альбом «Rapoon» – да, именно так, не могу сказать, насколько сохранился вклад «Promute» и как сильно проявлена здесь индивидуальность этого проекта (каюсь, творчество прошло мимо меня), но «Machine River» идеально вписывается в линейку последних многочисленных работ Робина, бережно сохраняя его уникальный саунд и подачу материала. Разве что стало больше тишины, придающей музыки атмосферности и запечатывающей бесконечное эхо древности в герметичном пространстве, вокруг которого неуловимыми обрывками сновидений и пророческих прозрений кружатся голоса, медленные ритмы, восточные мотивы (зачастую вполне конкретно связанные с Индией), окружающие шумы, а также не вполне опознаваемые звуки (возможно, выхваченные на лету из привычной, даже бытовой реальности), создающие эффект присутствия в музыке чего-то нереального, потустороннего. Так что перед нами – очередной хороший повод закрыть глаза и следовать за опытными проводниками на перекрестки миров, в тайные уголки природы и прочие занимательные, хотя и порой абсолютно выдуманные места. Мастера за работой, что еще сказать.

Only Good Music:
Mam szczególny sentyment do twórczości Robina Storey’a. Nie ukrywam, że jego dźwiękowe wizje są w mojej ocenie bliskie ideałowi. Przy okazji kolejnej recenzji zastanawiałem się czy ewentualna kolaboracja z innym twórcą stanowić będzie wartość dodaną do jego muzyki, czy też straci swój charakterystyczny sznyt. Mam okazję przekonać się o tym przy okazji albumu „Machine River”, który powstał we współpracy z Shaunem Sandorem (Promute).
Na szczęście Rapoon pozostał wierny swojej estetyce dźwiękowej i charakterystycznym założeniom formalnym, których działanie w moim odczuciu zapewnia muzyce Storey’a wartość artystyczną.
Rapoon i Promute budują razem aurę muzycznego sacrum. Osiem kompozycji z „Machine River” brzmi eterycznie i orientalnie, rozpływają się w dźwiękach elektronicznych przetworzeń. Efektem jest muzyka zdystansowana, jednocześnie dotykająca korzeni duszy, lawirująca na skraju jawy i snu, a zarazem trzymana w ryzach formy. Ta podróż w zupełnie inny czas nie jest nużąca, a po prostu piękna, hipnotyzująca i wyciszająca. Storey i Sandor pozwalają poczuć, jak czas zwalnia.
„Machine River” nazwałbym afirmacją stanu zadumy, tęsknotą za życiem w którym można poświecić swój czas na spoglądanie w niebo i błądzeniu myślami…

Mroczna Strefa:
Ci, którzy znają choć trochę twórczość Robina Storeya, zwłaszcza pod szyldem RAPOON, wiedzą, że to już swojego rodzaju człowiek-instytucja jak chodzi o muzykę spod znaku etnicznego dark ambientu czy stylistyk temu pokrewnych. Każde z jego wydawnictw – a jest ich naprawdę cała masa – to rzecz wyjątkowa i w wielu przypadkach wybitna. Okazuje się, że RAPOON współpracuje też w różnych projektach z innymi artystami i tak jest w przypadku „Machine River”, które firmuje również PROMUTE w osobie Shauna Sandora. Muzyk ten, który pozostaje pod wpływem dźwięków kreowanych przez swojego starszego kolegę, postanowił przesłać kilka swoich utworów do Robina Storeya z zapytaniem, czy skorzysta z ich fragmentów przy okazji kolejnego wydawnictwa. Ten odpowiedział twierdząco i tak doszło do stworzenia „Machine River”, czyli płyty mocno osadzonej w ‘pustynnych’ klimatach typowych dla RAPOON, a jednocześnie poszerzającej te horyzonty o rzeczy inspirowane muzyką hinduską i tematyką wody, zwłaszcza rzeki, ale to między innymi, bowiem album ten wykracza poza etniczny i naturalistyczny dark ambient. W pierwszych kilku kompozycjach, na ogół dość krótkich, słyszymy przetworzone brzmienia sitaru oraz przestrzenne, wzmocnione pogłosem i pauzami brzmienia z pogranicza ethno i ambientu, zdecydowanie wyciszone i spokojne. To takie impresje, które wzmacniają jeszcze zaśpiewy Desa Kashyapy i elektroakustyczne brzmienia basu i gitary. Kolejne utwory przemykają dość szybko i pomimo minimalizmu przynoszą do pokoju słuchacza mistyczną, oniryczną i niepokojącą aurę. Można by to ująć w ten sposób RAPOON w całej okazałości, ale wzbogacony o dźwięki wniesione przez PROMUTE, choć z czasem elementy te mieszają się na tyle, że wraz z czwartym na płycie „Touch Transparent” wkraczamy na terytoria bardziej hałaśliwe, awangardowe, postmodernistyczne i quasi-jazzowe. Co ciekawe, wszystkie utwory płyną dość lekko i stanowią pewną całość, poszczególne kompozycje wyłaniają się z poprzednich, a pewne motywy nawet się powtarzają, jak na przykład te miauczące leniwie dźwięki, które pojawiają się w „A Breath On Glass”, jak i później, w „The Calling River” i „Smoke Temple”. W „Word of Tin” odzywa się hindusko brzmiący saksofon (?) i improwizujący bas, co trochę mylnie naprowadza na myśl, że dwie ostatnie, najdłuższe kompozycje będą tego kontynuacją, a okazuje się, że ponownie wchodzimy w świat etnicznego dark ambientu, który oddziałuje kojąco i wręcz medytacyjnie. Tyczy się to zarówno leniwie płynącego utworu „The Calling River”, jak i podbitego perkusjonaliami „Smoke Temple”, która to kompozycja faktycznie brzmi jak byśmy siedzieli w milczącym kręgu przy faji wodnej. To kolejna mocna, choć nie tak bardzo przekonująca do końca, jak wiele innych, pozycja RAPOON przy dużym udziale PROMUTE.

Heathen Harvest
For fans of experimental music, Rapoon may not need an introduction. Robin Storey has been refining his craft for decades, beginning with the influential act Zoviet France before moving on to more free-form expression as Rapoon. On Machine River, Storey has given his unique treatment to the minimal drones and samples of Promute (Shaun Sandor), and the result is a combination of modern tech meeting old-school technique.
The arrangement of Machine River is a bit unusual at first glance, but it couldn’t have been done any other way. The first six tracks combine to last twenty-two minutes, while the final two last forty-two minutes. These latter pieces, titled “The Calling River” and “Smoke Temple,” expand the themes of the initial six to produce a hypnotic mixture of reverb-heavy drone electronics, processed vocals courtesy of Des Kashyap and Storey himself, and the Middle-Eastern exoticism that marks much of Rapoon’s lengthy discography. It’s an intriguing setup, giving the sense that the sounds from tracks one through six were combined on the last two, as if showing the component parts on their own at first, then fused as intended. “Smoke Temple” adds hand-percussion and a gradually building series of drones that give the impression of some obscure ritual reaching a crescendo right before our ears. Eventually, with careful deliberation, the apex is reached with whispered voices and chimes slowly gaining momentum to a series of eerie, keening intonations—first heard on the opening track, “The Calling Flood”—that soar at a feverish level, suggesting the ritual has been a successful one. It’s a deeply mystical bit of work, and highly effective at establishing and maintaining a mood of eldritch portent and unseen forces.
This is a collaboration that doesn’t sound like one: a nod to Storey’s long-honed production skills, assuredly. Machine River isn’t a darkly suffocating listening experience, but one steeped in mysticism. The sitar-centered “The Calling Deep”—the second of three linked tracks with “calling” in the title—is beautiful in a quietly introspective manner, existing for no other purpose than itself. It may sound at odds with the distorted wordless chants of “Touch Transparent,” but the mood is similar, and when the disparate elements are joined during the longer tracks, Storey’s structural talents are strongly apparent. In a hint at what is to come, Des Kashyap’s haunting vocalizations are married to reverb-laden sitar strings on “A Breath on Glass”; Machine River is a singular and cohesive work, with a few basic points being molded into a work of starkly realized beauty. Sandor’s samples and synths are worked into the mix with delicate precision, never overwhelming and always enhancing; there’s remarkable chemistry between these two artists, and I’d love to hear more of their combined efforts.
The highlight, of course, are the two longer tracks, but they are given supplemental importance by the existence of shorter showcase pieces. If Machine River had contained only “The Calling River” and “Smoke Temple,” it would still be excellent, but the way the shorter tracks hint at the majesty to come—while also providing disparate pieces that will soon glide together—gives a sense of cohesion and progression lacking from most experimental albums. Sure, you could skip to the end for the highlights, but the real value lies in the journey itself.
Rapoon is in top form on Machine River; perhaps teaming with Promute got the juices of inspiration flowing in a formidable manner. Experimental without being random, enthralling without being soporific, and mystical without saccharine sentimentality, Machine River is a moving work of off-center grace.

Darknation
Robin Storey człowiek orkiestra i płodny kompozytor tym razem do współpracy zaprosił nieznany mi bliżej amerykański projekt Promute za którym kryje się Shaun Sandoren. Fajnie że tak uznany projekt podaję przysłowiową dłoń młodszemu koledze, spełniając pewnie jego marzenia. Kto jak kto ale po Rapoon muzycznie chyba wszystkiego można się spodziewać.
Tak szczerze to gdybym nie wiedział że „Machine River” jest efektem kolaboracji to za nic bym się nie domyślił. Od początku wiadomo jest który z muzyków miał decydujące zdanie. Może przez to że znam znikomą cześć dyskografii Storey’a, ale dla mnie całość brzmi jak klasyczny, poszukujący album Rapoon.
Wydawnictwo oferuję zmienne nastroje. Słychać jest mój ulubione pustynno-etniczny dark ambient, są momenty bardziej hałaśliwe które przechodzę czasem w bardziej awangardowe nastroje. Odrealniona atmosfera której towarzyszy dziwny duchowy nastrój poszukiwania to główne atuty tych 8 wodnych opowieści. Warto zaufać obu muzykom, wystarczy zamknąć oczy i zwyczajnie zapomnieć. Osobiście wolę solowe ostatnie albumy które wydało nasze Zoharum, ale „Machine River” zasługuję na pewno na Waszą uwagę. Przekonujący album do kolekcji.

Mentenebre:
El proyecto británico Rapoon amplía el contrato con la discográfica polaca Zoharum para ofrecernos un intrigante y misterioso álbum diseñado mano a mano con el proyecto experimental Promute, obra de Shaun Sander; el cual, además de ocuparse de éste, ha colaborado en otras bandas como Bicameral Mind.
Robin Storey, conocido frontman de Rapoon, se mantiene fiel a su estilo experimental de corte sosegado y onírico, planteando ocho enigmáticos temas endulzados con efectos desconcertantes que en más de una ocasión pueden evocar a los llantos de bebés hambrientos.
“Machine River” adoquina de manera firme y segura la calzada estilística marcada por este icono del género post-industrial, que desde su salida de los sibilinos Zoviet France a principios de los noventa se ha caracterizado por desarrollar una personalidad compositiva en la que combina la experimentación con los ritmos de corte étnico.Rapoon & Promute – „Machine River”
La evolución planteada en “Machine River” nos acerca en su comienzo a temas de escasa duración que van dando paso a otros de mayor longevidad, hasta llegar a alcanzar -como es el caso de ‘The Calling River’- los veintidós minutos. Esta dilatada extensión temporal resulta ideal a la hora de desarrollar composiciones hipnóticas y brumosas; que, como bien es sabido por los fans de Rapoon, son la especialidad de Robin Storey.
El contenido del CD indaga en nuevas perspectivas desconcertantes y efervescentes que son oxigenadas gracias a la aportación de ideas que Promute consigue otorgar. La cohesión generada entre ambas propuestas es prácticamente indisoluble, motivo que hace imposible diferenciar la naturaleza de los elementos aportados por cada compositor.
El fruto que hoy podemos degustar destaca por su talante enigmático e impenetrable, muy en la onda de algunos discos producidos por Zoviet France.
“Machine River” se ha presentado en formato ecopak de seis paneles que luce una portada tan conceptual como son sus composiciones. Su tirada se ha limitado a tan sólo quinientos ejemplares, decisión que parece tornarse cada vez más en costumbre, ya que todos los lanzamientos publicados por esta discográfica polaca en el último año han estado restringidos a la citada cantidad.
Rapoon vuelve a demostrarnos una vez más que la imaginación es el único campo que jamás podrá ser cercado. Su extensión se encuentra lejos de presentar límites.

Darkroom:
Non nuovo alle collaborazioni, l’inglese Robin Storey, mente di Rapoon, dà vita a questo insolito lavoro nato in seguito al tour Endless Form del 2011 che lo ha visto protagonista insieme allo statunitense Shaun Sandor, in arte Promute. „Machine River” prende vita da una serie di temi acustici approntati da Shaun con gli strumenti più disparati, da basso e chitarra preparati fino al sitar e a marchingegni costruiti da lui stesso. L’aggiunta del supporto vocale di Des Kashyap e la successiva rielaborazione e manipolazione sonora effettuata da Robin hanno portato al completamento dell’opera. Le prime sei tracce sono cenni tonali sviluppati in maniera minimale, dove il silenzio spadroneggia per dare massima 'visibilità’ agli squarci elettro-acustici aperti da strumenti a fiato (forse corni dalla struttura corale nell’iniziale „The Calling Flood”), linee separate e sfasate di sitar („The Calling Deep”) o ancora luminescenti coralità da tempio buddista („The Edge Of Rain”). Echi vocali albergano un po’ in ogni traccia lasciandosi cadere in un magnetico mimetismo strumentale, diviso tra corde, soffi melodici e loop circolari („Touch Transparent”). I due lunghi brani conclusivi presentano una maggior pienezza dovuta all’aggiunta di drones ambientali che amalgamano i vari cenni strumentali, creando un flusso continuo e variegato di note e rumori d’atmosfera che si rincorrono precipitando uno nell’altro, tra saliscendi acustici, luci, oscurità e immagini lontane. Il risultato complessivo è una carrellata di riferimenti etnici e orientali cari ad entrambi gli autori, generati attraverso suoni carpiti dal folklore o ricreati in studio, usati come mezzi per far percepire al pubblico odori, ambienti, climi e sapori sconosciuti. Alla fine dei conti risulta evidente sia l’approccio compositivo di Robin che quello più strumentale di Shaun, uniti in un’ambient ad effetto. Confezione in ecopack a sei pannelli strettamente limitata a 500 copie, per un’opera disponibile anche in versione download.