Numer katalogowy

ZOHAR 041-2

Data premiery

28/02/2013

Formaty

CD

HYBRYDS

Mythical Music from the 21st Century

Numer katalogowy

ZOHAR 041-2

Data premiery

28022013

Formaty

CD

„Mythical Music from the 21st Century” to druga część z toczącego się cyklu reedycji wydawnictw Hybryds w Zoharum.
Premiera tej płyty zbiega się z 30-leciem pracy artystycznej Sandy’ego Nysa. „Mythical Music from the 21st Century”, pierwsze pełnowymiarowe wydawnictwo Hybryds, zbiera nagrania dokonane pomiędzy 1983 a 1986 rokiem, które pierwotnie były porozrzucane po różnych kompilacjach. Jest to pierwszy dokument ich wycieczki w świat sonicznych rytuałów i magii bez ograniczeń i nie do podrobienia, nawet po 30 latach brzmi świeżo.

Kilku słów Sandy’ego Nysa o płycie:
Pierwsze nagrania zostały zarejestrowane w 1983 roku. W późniejszych latach dokonaliśmy rejestracji większej ilości materiału z różnymi ludźmi w różnych miejscach. Około 20 osób było zaangażowanych w to pierwsze wydawnictwo. Te nagrania to wycieczka za miasto, dziennik mojego życia. Nagrania stworzyły opowiadanie – mityczną historię NaHeMa. Większość z tych nagrań została wysłana na kompilacje do różnych niezależnych wytwórni. Cała historia została po raz pierwszy wydana w 1986 roku na kasecie naszej oficyny 3RIORECORDINGS (była również specjalna edycja w ilości 30 egzemplarzy wraz z instrukcją, jak zbudować „Dream Machine”).
 W 1990 roku płyta została wznowiona przez francuskie Nuit et Brouillard jako kaseta w małym pudełku. W 1998 roku pojawił się winylowy picture disc w ilości 666 kopii w niemieckim Triton. Ta wersja była krótsza od kasety. Niniejszy CD zawiera dodatkowo niepublikowaną koncertowa wersję „Sacred Voices”, nagraną w Radiu Centraal, oraz niepublikowany wcześniej miks „Octahedron”, przygotowany przez Alpha Project.

Album został zremasterowany z pierwotnej kasetowej taśmy matki przez samego Sandy’ego Nysa. On jest także autorem okładki, która opiera się na obrazkach z poprzednich edycji. „Mythical Music from the 21st Century” to muzyka rytualna w najlepszym wydaniu. Teraz można jej posłuchać w najlepszej cyfrowej jakości.

Tracklista

The Awakening
Stampede
Man Eater
666 is Sucking Cock in Heaven
Kill the Beast
I Do Not Believe in the Beast
Aquahypno
Na He Ma
Oischa
Hypno
Mind Swamp
The Willing Victim
The Final Answer

Extras:
No God but Man
Sacred Voices (recorded live)
Eternal Words
Octahedron (unreleased)
A Whisper

Recenzje

Black Magazine:
Das polnische Label Zoharum aus Gdansk stützt seine Arbeit auf mehrere Säulen. Neben Releases polnischer Künstler wie z.B. MACIEK SZYMCZUK und einer eigenen Experimental-Reihe sind es vor allem Re-Releases bekannter Ritual- und Post Industrial-Künstler wie RAPOON, Z´EV oder MAEROR TRI, die sie europaweit bekannt gemacht haben. Nun also das HYBRYDS-Kult-Album „Mythical Music from the 21st Century“, das zeitgleich mit „Soundtrack for the Aquarium – Antwerp Zoo“ eine Neuauflage erfuhr. Das belgische Projekt gilt als eine der zentralen Institutionen im Ritual Industrial-Sektor, die in einer Tradition mit Projekten wie 23 SKIDOO, COIL oder frühen PSYCHIC TV zu sehen sind. Wo man sich in den letzten Jahren ähnlich wie MOTHER DESTRUCTION eher dem Tribal Techno angenähert hat (z.B. „Urban Rhythms Urban Rituals“), herrscht hier noch ein um Field Recordings, Samples, Loops und hypnotisches Trommeln aufgebautes Arrangement im Vordergrund. „Mythical Music from the 21st Century“ erschien 1986 zuerst als Tape, im gleichen Format 1992 bei NUIT ET BROUILLARD als Tape wiederveröffentlicht, um dann 1999 bei TRITON als schnieke Picture-LP zu reinkarnieren. Die Triton-Version sollte meine erste Picture-LP und meine erste Begegnung mit dem belgischen Tribal-Projekt sein. Dabei hatte die sehr ansehnliche bemalte Dame auf der einen Seite der LP nichts zu tun. Nun also auf CD – die Musik, nicht die Dame. Für die Neuveröffentlichung wurde das Album klanglich rundum aufpoliert, was die Field Recordings im Vergleich zur Vinyl-Auflage deutlich an Tiefe gewinnen lässt. Die Trennung in eine „Morning“/ „Evening“-(Tapes) bzw. „Male/ Female“-Seite (Vinyl) fällt weg, wobei letztere Interpretation hier im von der LP inspirierten Artwork fortgeschrieben wird. Neben den ursprünglich dreizehn Tracks finden sich fünf weitere, u.a. die Live-Aufnahme einer Ritual-Performance für eine Radiostation („Sacred Voices“) und eine unveröffentlichte Version von „Octahedron“.
Aus der heutigen Sicht etwas betagt ist „Mythical Music from the 21st Century“ ein Zeitdokument für Genre-Fans, alle anderen sollten vorher die vielen Möglichkeiten zum Gegenhören nutzen. Manches kann mit der Zeit etwas befremden. Wer von HYBRYDS z.B. nur den Tanzflächen-Hit „I walk alone“ kennt, wird sich hier erst einmal neu einhören dürfen.

Kulturterrorismus
Nunmehr zum 4erten Mal publizieren HYBRYDS ihren Erstling “Mythical Music From The 21st Century” (1986), der über ZOHARUM RECORDS erscheint, die ebenfalls den “Soundtrack For The Aquarium – Antwerp Zoo” (1995, 2011) wiederveröffentlichten.
Im Gegensatz zum Original (1986), beinhaltet HYBRYDS‘ “Mythical Music From The 21st Century” 5 Bonustracks, verfügt über ein zeitgemäßes Mastering & ein neues ausdrucksstarkes Cover bekam die CD im Digipack auch verpasst – soviel zu den echten Neuerungen der ZOHARUM RECORDS Auflage.
Sämtliche Aufnahmen zu “Mythical Music From The 21st Century” entstanden im Zeitraum von 1983 – 1986, weshalb die Tatsache nicht verwundert, dass die Belgier von (THE) HYBRYDS ein wenig von CURRENT 93, SPK & 23SKIDOO inspiriert scheinen, welche die Ritualmusik mit ihren frühen Werken prägten. Choräle & Rhythmik bestimmen die 18 Tondokumente dieser Zusammenstellung, die sich auf diversen Samplern “drehten” und auf “Mythical Music From The 21st Century” Zusammenfassung finden. Zudem setzen (THE) HYBRYDS auf den Einsatz von Sprechgesangslinien & Sprach- & Tonsamples, wodurch die Gesamtheit sehr organisch bzw. authentisch rüberkommt.
Wen die frühen Arbeiten “LAShTAL” & “Nature Unveiled” von Current 93 ansprechen, dürfte in HYBRYDS “Mythical Music From The 21st Century” ein Licht vorfinden, das auf ganzer Länge einfängt & überzeugt, wenn sie/ er den typisch analogen Klang der 80er mag, der vor allem das ältere Semester (wie mich) betört. Anspieltipp? Für Fetischisten der rituellen Tonkunst ein Muss bzw. Pflichtkauf, für den Rest zu vernachlässigen!
Fazit:
Individuen, die die rituellen Atmosphären schätzen, sollten sich dieses äußerst kurzweilige Re-Release von HYBRYDS “Mythical Music From The 21st Century” unbedingt zulegen, auch wenn sie eine frühere Variante besitzen, den das neue Mastering lohnt eine Anschaffung – meine absolute Empfehlung! PS: Kann sich noch wer an PAZUZU aus Österreich erinnern? JA? HYBRYDS “Mythical Music From The 21st Century” KAUFEN!

Musiqmachine:
It’s always nice to finally hear material from a band/project you’ve heard mentioned in reference to other acts you like, and that brings us to the Cd in hand Hybryds Mythical Music From The 21st Century.  This was the Belgium bands first release from 1986, and it finds the project mix of ritual ambience, industrial tape loops, weird chanting, and genreal sonic unsettlement at its most primal, strange, disorienting, and surreal.
This CD reissue appeared on Poland’s Zoharum label in 2013, and it comes in a six panel digipak.  It takes in the 13 original tracks from the tape version of  Mythical Music.., along with four extra unreleased tracks from the late 80’s-to- early 90’s. And like with most reissues, these extra elements are interesting additions…but really they add little to the impact of the original release, and in some ways they do slightly detract from the original releases strange & fairly unequal impact.
The original release was built around sonic matter that was captured between 1983 & 1986, and this takes in a whole host of: tape loops, ritual percussion, male & female chanting, field recordings, and all manner of strange sonic matter…and all of this was recorded/captured in a very lo-fi & raw manner, so like the best stark & grim under produced black metal, this adds really another  atmospheric edge to the proceedings. The whole thing really does feel like its some strange & odd recording from another reality, which runs along side our own. or possible it’s a weird dream putting into sonic form. Most of the elements are hazed & morphed, with the only urgent & fully clear elements being
some of the tape loops & percussive textures, but even these have an odd & alien feel to them.
The albums original tape release of course split the tracks in two- so on side A you had the Morning Side, and on side B you had the Evening Side…but now I think it flows better as one long trip. Each of the  original thirteen tracks runs between around a minute & a half, to near on eight mintues. And each flits with a series of different loops, but also there’s a nice feeling of free-ness too, so sometimes the tracks  loops just stop, switch, or we drift into weird texturing or field recording dwells.
The extra four tracks take in a few shorter tracks, and one long twelve minute plus live recording from the early 1990’s…and as I’ve already said these ok, and of some interest, but really I could have done with out them…as I felt they broke the mood of the main body of the release….anyway all told the CD has a total runtime of just over seventy five mintues.
All in all I’m mighty glad to have finally heard some work of this distinctive & original sounding project, and I can safely say that Mythical Music From The 21st Century will appeal to anyone who enjoys strange and surreal sonic fare that hovers somewhere between ritual ambience, 80’s lo-fi industrial, and generally dark psychedelic music

Heathen Harvest:
I love Hybryds. Their music is a living being that has embraced influences and bits of many cultures, many types of genres, many different approaches, and of course, many years of performing and putting out records. They are perfect in a live setting—loud and hypnotizing—especially when you see them for the first time.
But now I’m looking at the Zoharum CD re-issue of their first-ever tape, Mythical Music from the 21st Century—a cult record that is now approaching its thirtieth anniversary as it was originally published in 1986. Once again, I absolutely love Hybryds and the sonic universe they have dedicated decades to creating, but no record in the year 2013 should have such terrible artwork! I know that it’s a reissue and that the original tape had this statue with a hard-on as an artwork, but it’s simply embarrassing to have a record like that if you’re no longer a teenager. Especially with the good music that’s inside. I know that probably when Hybryds started out they weren’t so serious about it (especially looking at some of the song titles), but seriously, if I wasn’t a Hybryds fan I’d never even approach a release with such a design. So let’s hope that’s just me and my visual snobbism striking for yet another time, and that this won’t stop new people from discovering the Belgian ambient cult, as I often tend to call them.
Thankfully what’s inside the CD is far better than what’s on the outside. We’re given a digitally remastered version of this classic release, plus a handful of bonus tracks. However, the tracks haven’t really been well-produced nor seemingly digitally remastered, so you still get a feeling you’re listening to something old—something which has lived on a tape for almost the past thirty years. I found this to be a great characteristic working in favor of the album as sometimes such reissues may totally cripple the original atmosphere of the records they are trying to revive.
Hybryds are in their best here on Mythical Music from the 21st Century. They are primitive, raw, and experimental. Sometimes, or should I say mostly, their ambient is ritual, tribal, and lo-fi. Sometimes the pieces are pure noise, sound collage, or even musique concrete. The songs vary both in length and essence so don’t be surprised if you suddenly jump from field recordings-dominated tracks to spoken word pieces. I think it is exactly this eclecticism that has made Hybryds so huge and important. Their sound is just really difficult to imitate as their level of experimentalism is a talent that you are simply born with.
If you loved the Music for Rituals reissue, jump on this one right away. The artwork…well, you’ll just have to swallow that and hope Hybryds learn their lesson and find a designer who actually lives in 2015 for their new endeavors. We’ll just say that this one was for the good old times, when yours truly, for example, was -2 years old.

Necroweb:
Gerade Freunden der rituellen Tonkunst sollte der Name Hybryds ein Begriff sein und die Liebhaber, die das gesamte Schaffen dieser belgischen Pioniere ihr Eigen nennen wollen, werden an dieser Veröffentlichung aus dem Hause Zoharum kaum herumkommen.
Bei “Mythical Music From The 21st Century” handelt es sich um eine Neuauflage, wobei das Material aus den Jahren 1983 – 1986 entstammt und damals (entsprechend seiner Zeit) lediglich auf Tape veröffentlicht wurde.
Wenn man nun einmal bedenkt, wie alt dieses Material doch ist, so wird einem erst einmal richtig bewusst, wie weit Hybryds damals ihrer Zeit voraus waren. Die Tondokumente waren auf diversen Compilations vertreten und bildeten letztendlich den Kern für das erste Hybryds Werk.
Das Material ist dabei bis zum heutigen Zeitpunkt reizvoll geblieben und gehört einfach in jede gepflegte Sammlung ritueller Tondokumente. Dieser rituelle Aspekt kommt zum Beispiel besonders bei “Kill The Beast” zum Tragen, wo entsprechende Trommeln das Bild prägen.
Aber insbesondere auch die gesangliche Umsetzung, welche nicht nur rituelle, sondern auch meditative Züge trägt und den jeweiligen Stücken einen entsprechenden Charakter verleiht, kann bei vielen Vertonungen auffallen.
Für diese Neuauflage ließ man es sich zudem nicht nehmen, noch etwas Bonusmaterial beizufügen, was den Reiz für so manchen sicherlich noch etwas steigert und mit “Octahedron” ein feines Paradestück birgt, “Eternal Words” und “A Whisper” hingegen jedoch keine musikalische Bedeutung haben.
Vom Gesamtpaket ist “Mythical Music From The 21st Century” eine überaus interessante Angelegenheit, die gekonnt aufzeigt, welche Klasse schon damals Hybryds anhaftete und deshalb auch als Pflichtwerk angesehen werden darf.
Dass Ganze tontechnisch überholt, lässt diesbezüglich keinerlei Wünsche offen.

Club | Debil:
Bei der vorliegenden CD handelt es sich um die mittlerweile dritte Wiederveröffentlichung des Debüts der belgischen Ritual-Elektroniker Hybryds aus dem Jahre 1986. Bereits 1993 war das ursprünglich auf Kassette erschienene Werk von Nuit Et Bruillard als CD, 1998 von Triton auf LP herausgebracht worden. Nun hat das polnische Label Zoharum, das in seinem Programm zahlreiche Schätze wieder auflegt, diese atavistische Klangkomposition erneut auf CD gepresst und mit einem hübschen Digipack versehen.
Musikalisch entzieht sich „Mythical Music…“ nahezu komplett irgendwelchen Popmusik-Klischees. Man fühlt sich tatsächlich in Zeiten zurückversetzt, in denen vor allem Trommeln, Schellen und menschlicher Gesang die Instrumente der Wahl waren. Dazu werden Naturgeräusche und nur ganz selten elektronische Flächen gesamplet. Der Hörer nimmt quasi an einem primitiven Ritual teil, das 21. Jahrhundert aus dem Titel scheint der Zeit vor der Zeit näher als den Technikvisionen der Cyberpunks.
Eine sehr interessante Platte, auf der die Hybryds keinerlei Club-Ambitionen hegten, sondern ganz allein ihrer Vision folgten. Manches ist für typische Hörgewohnheiten eher schräg, so der Gesang auf „Oischa“, der ein wenig an die Vokalakrobatik einer Meredith Monk erinnert, manchmal fühlt man sich in das Afrika der Stammeskulturen zurückversetzt. Anders als zum Beispiel der Tribal Techno, transportieren die Hybryds den Sound allerdings nicht in die Jetztzeit, reichern ihn nicht mit elektronischen Beats an. Wahrscheinlich würden auch von der „Zivilisation“ unberührte Menschen mit diesen Klängen etwas anfangen können…
Unter Extras finden sich noch fünf zusätzliche Titel, leider ist nur für zwei Stücke vermerkt, woher diese Zugaben stammen. Hier zeigen sich die Hyryds etwas ambienter, auch mal ohne Rhythmus. Der Sound ist nicht mehr ganz so roh, wie der des Debütalbums und ein klein wenig verträumter.

Darkroomrituals/maeror:
Кассета «Mythical Music From The 21st Century» бельгийского проекта (на тот момент у руля стоял один человек, Magthea) «Hybryds» увидела свет в 1986 году, позже была издана на виниле, но «нормального» CD-воплощения этот материал, записанный в период в 83 по 86 годы на четырехтрековом рекордере, удостоился только сейчас. Несколько треков чуть позже перекочевали на первый полноформатник, но большая часть этих индустриальных камланий на время ушла в тень истории. Теперь ситуация исправлена и мы можем услышать, с чего все начиналось.
Помимо образных и емких названий для композиций («666 Is Sucking Cocks In Heaven» в моих персональных фаворитах), бельгиец придумал целую мифологию для воплощения своих творческих идей, ту самую мифологию двадцать первого века, основанную на архаичных ритуалах седой древности и новых технологиях, помогающих обнажить первосуть музыки, также низведя ее к чисто прикладному, теологическому значению, за которым уже мелькают экстатические танцы, гипнотические видения, сакрализация сил природы и реальные жертвоприношения – только происходить все это теперь может не под сводами пещер и в дебрях джунглей, а на окраинах современных мегаполисов. В этих мифах «Hybryds» закономерно присутствует Зверь, грозящий всем полным уничтожением, и богиня по имени На Хе Ма (в каббалистической традиции, кстати, является ангелом проституции), которой предстоит обязательный квест – и этот конфликт мужского и женского начал здесь задает тон исследованию отношений полов в рамках архетипа, что стало одной из главных тем последующего творчества «Hybryds». Пока же музыка бельгийца представляет собой сырые, примитивные и плотные зацикленные конструкции, в которых антураж первобытной древности задают полевые записи, сделанные на лоне природы, а суровый мистериальный быт урбанистических задворок проявлен в напряженных ритмах, полученных с помощью металлических бочек и прочих «индустриальных» предметов. Ритуальное действо, согласно пространству квеста, также эклектично кочует по различным локациям, но всегда во время этих «мероприятий» происходят весьма темные и пугающие вещи, проявленные не только утробным рокотом и ревом, криками и стонами, в которых одинаково легко опознать и оргазм, и агонию, но и с помощью урчащей и клокочущей «шумовой» прослойки музыки, такой же сырой, и от этого в определенные моменты донельзя реалистичной. Также уделяется внимание водной стихии, в чем можно разглядеть и женскую символику, и символ всеобщего источника жизни – конечно, это еще не саундтрек для зоопарка Антверпена, но иногда слушатель «уходит под воду». Призванные показать все нам, что, по своей сути, мы до сих пор нисколько не изменились и нами по-прежнему движет мировоззрение, сформировавшееся еще в начале времен под грохот грома, который представлялся грозным голосом богов, оригинальные треки «Mythical Music From The 21st Century» дополнены новыми версиями, концертными номерами («Sacred Voices» просто насильно загоняет в транс!) и неизданными вещами, которые в любом случае будут не лишними. Не лишним будет этот диск и в вашей фонотеке, если вы слышите зов древности в своей крови и ничего не можете поделать с собой, когда монотонный грохот ритма и бормотание шаманов срывает с вас слой за слоем напускной цивилизованности.

ChainDLK:
Apart from cover the dark ambient/post industrial polish scene, Zoharum has an almost challenging program of reissue of classic albums from the golden age of this music genre. This time is the place for the debut album from this bands. As most of the releases from this period, the linear notes are filled with magical tales so they talk about „Na He Ma” wondering that even she’s „disguised as a willing victim, she is able to meet the Beast face to face”.
The thirteen tracks of this release stating from the intro of „The Awakening” to „The Final Answer” are filled of everything it will be became the essential parts of this genre: hypnotic loops, ethnical beats and atmospherical drone in the search for the musical expression of the project stated in the linear notes. Something could seem outdated or simple but, in the ’80s, this was the new frontier where everyone were listening to new romantics and this music was truly underground. There’s also five bonus track to complete this re-issue and cover the production of the band during this period (1983-1986)
It doesn’t matter the aesthetics opinion about the singles tracks, so this release has no vote as it’s useless, as the historical importance is so huge that this reissue is a must hear for all fans. Essential for all fans of this genre.

Only Good Music:
Niniejszą recenzję mógłbym rozpocząć stereotypowym pytaniem o genezę muzyki. Jest ku temu okazja, gdyż Zoharum przypomina klasyczny album projektu Hybryds, który jest perłą muzyki rytualnej. A przecież początki muzyki mają silny związek z magicznymi rytuałami. Muzyka miała i ma siłę magiczną. Kiedyś w rękach kapłana, czy czarownika, dziś w rękach muzyka – może być instrumentem oddziaływania na innych.
Słuchając albumu „Mythical Music from the 21st Century” warto pamiętać, że u podłoża muzyki rytualnej leży improwizacja. Pośrednio nawiązuje do tego w swoim artykule Mariusz Herma: „gdybyście zagadnęli Indianina o autora pieśni wychwalającej płodność ziemi, gdybyście poprosili Pigmeja o przedstawienie 'właściwej’ wersji lokalnej lamentacji żałobnej, to spotkałoby was takie samo niezrozumienie, jak przy pytaniu o zastosowane metrum. Oczywiście istniał ogólny wzorzec wykonywania utworów muzycznych, ale skoro wykonawcy byli jednocześnie kompozytorami, to czuli pełne prawo – a nawet obowiązek – każdorazowo dorzucać swoje trzy grosze. Mówiąc wprost: improwizować.” [1].
Trudno z perspektywy czasu oceniać jak istotną rolę w procesie kompozytorskim  utworów Hybryds odegrał pierwiastek improwizacji. Myślę, że jest to rola zauważalna, co pokazują użyte elementy field recordingu, czy choćby nagrany na żywo utwór „Sacred Voices”.
Bardziej rozwinięta forma improwizacji doprowadziła muzykę do wydania (coraz bardziej skomplikowanego) rytmu. Rytm jest podstawowym materiałem muzyki rytualnej, być może dlatego, że stanowi wyabstrahowaną formę mowy ludzkiej (by się o tym przekonać wystarczy posłuchać utworu „Stampede”). Magiczna siła muzyki potrafi sprawić, że rytm jest ważniejszy niż dźwięk (na pewno kojarzycie mowę afrykańskich bębnów). W wielu kompozycjach Hybryds mamy do czynienia z elementarnym odczuwaniem muzyki właśnie przez rytm (np. w „Kill the Beast”, „Hypno”). Być może słowo „kunsztownie” ma tu zbyt wielką moc, ale niektóre struktury rytmiczne mogą uchodzić za element równoważny ze strukturami melodycznymi (wspominany już utwór „Kill the Beast”, czy „Aquahypno”).
Kolejnymi charakterystycznymi elementami rytuałów Hybryds są zapętlone formy wokalne i etniczne tła („Oischa”, „Na He Ma”). Służą nie tylko pobudzeniu (choćby wyobraźni), ale również uspokojeniu, czy przeniesieniu w stan kontemplacji (np. „The Final Answer”).
Muzyka Hybryds może razić brakiem melodycznego wyrafinowania, jednak najważniejszą jej cechą jest gotowość do wzniecania ekstazy w słuchaczu. Mimo upływu lat to wciąż działa! To po prostu inna, autentyczna i naturalna forma muzyki.

Darknation:
Mythical Music from the 21st Century” to druga część reedycji klasycznych wydawnictw Hybryds. Dla fanów to bardzo fajny prezent tym bardziej że premiera płyty zbiegła się 30-leciem pracy artystycznej Sandy’ego Nysa. Dla mnie, trzydziestoletniego gówniarza to również fajna sprawa bo mogę posłuchać niedostępnych i klasycznych albumów z gatunku szeroko pojętej alternatywnej elektroniki.
“Mythical Music from the 21st Century” powstał na przestrzeni trzech lat, pomiędzy 1983 a 1986 rokiem. Pierwsze wydanie pochodzi z 1986 roku na kasecie magnetofonowej nakładem wytwórni 3RIORECORDINGS. Cztery lata później album został wznowiony również na kasecie przez francuski label Nuit et Brouillard. W 1998 roku pojawił się winylowy picture disc w ilości 666 kopii, wydawca była niemiecka oficyna Triton. Po 15 latach album pojawia się ponownie, tym razem nakładem polskiej wytwórni Zoharum.
Muzyka Hybryds na „Mythical Music from the 21st Century” brzmi niezwykle realistycznie. Duże wrażenie zrobiły na mnie świetne etniczne nagrania terenowe. Podobają mi się bardzo wszelakie ludzie odgłosy, w większości mają one formy różnych rytualnych śpiewów („Na He Ma”) oraz przeróżnych jęków. Odpowiedniego klimatu dodają także dźwięki przyrody (świergot ptaków, przelewanie się wody ).
Najważniejszym elementem tutaj na pewno jest rytm. To on nadaje nam prędkość naszego oddechu i swoją monotonnością wprowadza słuchaczy w trans (posłuchajcie choćby „Kill the Beast” i siódmej kompozycji „Aquahypno”). Mroczne rytuały Sandy oczywiście przyprawił odpowiednio wyważoną dawką elektronicznego hałasu i mrocznym szumem. Płyta zrobiła na mnie duże wrażenie ale na pewno nie jest to muzyka dla każdego. Wydaje mi się że dla niektórych z Was może być ona zbyt surowa choć dla mnie jest to jej atut. Warto poznać korzenie współczesnej poszukującej elektroniki. Na koniec wydawca dodał pięć bonusowych utworów, w tym koncertowa wersję „Sacred Voices”, nagraną w Radiu Centraal. Warto ją posłuchać.

Mroczna Strefa:
W latach 80-ych na scenie elektronicznej królowały komputerowe dźwięki spod znaku KRAFTWERK, czarował swoimi instrumentalnymi ‘przebojami’ JEAN-MICHEL JARRE, swój najbarwniejszy w karierze okres miał grecki instrumentalista VANGELIS, któremu obok znanej powszechnie muzyki do filmów ‘Rydwany Ognia”, „Blade Runner” czy „1492 – Conquest To Paradise” (powstałej w pięćsetną rocznicę legendarnej podróży Krzysztofa Kolumba) zdarzały się również rzeczy dość trudne w odbiorze, a syntezatory w ogóle zdominowały muzykę pop i nie tylko. To wtedy powstał między innymi nurt ‘new romantic’, który obok rzeczy komercyjnych przyniósł także wiele wartościowych rzeczy, ale mało kto wie, że w Belgii działała formacja HYBRYDS, a ta wyprzedziła swoją epokę, wnosząc do dziedzictwa lat 80-ych coś tak nietypowego i ponadczasowego, jak „Mythical Music From the 21st Century”. Dźwięki wypełniające ten materiał (w 1986 roku wypuszczony wyłącznie na kasecie, później także na winylu i do niedawna niedostępny w wersji CD) to czysto rytualne, silnie nasycone okultyzmem, LaVey’owską Magiją i eksperymentami rzeczy, które wyprzedziły o prawie całą dekadę mistrzów tego stylu, czyli duet ENDURA. Wznowiony w formacie digipak stuff czerpie oczywiście co nieco z tego, co oferowały awangardowe scena industrial i ambient, dopiero raczkujące na początku lat 80-ych i można by tu wspomnieć choćby takie nazwy, jak CABARET VOLTAIRE, THROBBING GRISTLE i EINSTURZENDE NEUBAUTEN czy idąc jeszcze bardziej wstecz – kraut-rockowe formacje CAN, AMON DUUL II, ASH RA TEMPLE i FAUST. Ale to tylko takie drogowskazy, że dziwne rzeczy powstawały już trzy czy ponad cztery dekady temu, ale HYBRYDS próbowało iść w jeszcze inną stronę niż wspomniane przed chwilą projekty, drażniąc końcówki nerwów szamańskimi zaśpiewami, dziwacznymi inkantacjami, minimalistycznym wręcz korzystaniem z instrumentów, plemienną rytmiką i odgłosami, które dziś nazwalibyśmy samplami lub field recordings, a wówczas były to po prostu powplatane w znany tylko autorom sposób (pamiętajmy, że korzystali z czterościeżkowego magnetofonu) fragmenty nagrań nieznanego pochodzenia lub zarejestrowane w plenerze dźwięki. W nieco nowszej historii muzyki zbliżonymi środkami wyrazu wspiera się ORRYELLE & THE HERMAPHRODITIC CHAORDER OF THE SILVER, dawniej posiłkowały się tym wspomniana już ENDURA, JEAN-MICHEL JARRE na niezwykłej płycie „Zoolook”, LAURIE ANDERSON i w sumie niewiele innych postaci ze świata muzyki. Biorąc pod uwagę, że jest to dopiero moje drugie spotkanie z belgijskim zespołem (pierwsze to opisywana w „Puszce Pandory” płyta będąca czymś w rodzaju soundtracku oceanarium w Antwerpii, a która powstała prawie dekadę później), a w dodatku zbiór nagrań pochodzi z lat 1983-1986, czyli początkowego okresu działalności HYBRYDS, jestem zadziwiony jak intrygująco się przedstawia i w żaden sposób nie ma w sobie nic archaicznego, co tyczy się niestety wielu produkcji powstałych przed około trzydziestu laty. Możliwe, że dzieje się tak dlatego, że przekaz jest uniwersalny, materiał opiera się na naturalnych dźwiękach, a sam pomysł robi wrażenie swoją innością od większości tego, co powstaje nawet na awangardowej scenie. Na koniec warto zwrócić uwagę, że oryginalna wersja „Mythical Music From the 21st Century” (tytuł jakżeż profetyczny!) została poszerzona o pięć dodatkowych nagrań, w tym zagraną na żywo w Radio Centraal ambientowo-rytualną kompozycję „Sacred Voices” oraz niepublikowaną do tej pory wersję jednego ze sztandarowych utworów Sandy’ego Nysa i jego kompanii – „Octahedron”. Kolejne niezłe cacko przywrócone do życia przez Zoharum!

Santa Sangre:
Wbrew tytułowi muzyka zawarta na płycie jest dość leciwa, może nie aż tak, jak figurki na okładce, ale jednak. Po raz pierwszy “Mythical Music From The 21st Century” było dane usłyszeć miłośnikom elektroniczno – organicznych eksperymentów w roku, kiedy Maradona dzielił i rządził na meksykańskich murawach. Po raz drugi, kiedy nasi kopacze zdobywali srebro w Barcelonie. 21 lat temu… W obu przypadkach materiał ukazał się na kasetach. W 1999 dzięki Triton muzyki tej mogli posłuchać posiadacze gramofonów. I dopiero dzisiaj, po 27 latach, kiedy Maradona jest stary, gruby i mało kto, zwłaszcza z młodszego pokolenia o nim pamięta, Zoharum wznawia materiał Hybryds na CD.
Mam wrażenie, że tytuł płyty jest lekko ironiczny, gdyż dźwięki dochodzące z głośników źródło swe mają zdecydowanie w muzyce pierwotnej, bazującej na rytmie, melodię czy harmonię spychając na dalszy plan czy raczej w ogóle ignorując. Tam, gdzie ów rytm się pojawia naprawdę łatwo wpaść w szamanistyczny, rytualny trans – nie wiem jak płyta brzmiała przed zremasterowaniem (remasteringiem? jak jest poprawnie?), ale po ponownej obróbce, słuchana głośno i na dobrym sprzęcie, zdecydowanie robi wrażenie. Posłuchajcie “Aquahypno”, i poczujcie się jak ogień wokół którego pierwotny lud wybija swój rytm, tańczy dziko oddając hołd żywiołom.
Te sekwencje często są wspomagane, niejednokrotnie ustępując nawet miejsca naturalnym odgłosom natury i ludzkiemu głosowi. Ten spełnia tu istotną rolę, choć sprowadzającą się do wykorzystania ludzkich strun głosowych jako kolejnego instrumentu. Abstrakcyjne zaśpiewy, rytualne deklamacje, pomrukiwania, szepty itd (“Na He Ma” i zwłaszcza następujący po nim “Oisha”).
Na początku, może nieco z rozpędu użyłem słowa “elektronika” – tymczasem mam wrażenie, że całkiem sporo utworów stworzono za pomocą żywych, być może stworzonych metodą diy instrumentów, bez użycia maszyn czy elektroniki, co najwyżej wykorzystując ją celem zaakcentowania pewnych motywów. Całość brzmi przez to bardzo naturalnie, żeby nie powiedzieć naturalistycznie. Pewnie, że ze świecą tu szukać współczesnych bajerów brzmieniowych, sztuczek technicznych itp, ale przecież nie o to tu chodzi.
Jak na porządną reedycję przystało, płytę niemal do granic możliwości wypchano bonusami. Oprócz właściwego materiału składającego się na “Mythical Music From The 21st Century” na CD znajdziemy pięć kolejnych utworów, w tym najdłuższy na płycie, dwunastominutowy “Sacred Voices” nagrany na żywo podczas występu w belgijskim radio.