Seeds in the Tide Volume 02

Igloo Magazine:
I wouldn’t hesitate to call Robin Storey one of the most significant living figures in contemporary electronic music, both as a past member of Zoviet France and current solo artist Rapoon. If you enjoy the latter in particular, you will want to have these well-curated sets. Neatly packaged collections of Rapoon’s hardest-to-find work are welcome among the welter of ridiculously unnecessary b-sides and rarities many other labels insist on compiling in the name of far lesser artists.
Seeds in the Tide: Volume 02 continues the Zoharum label’s deep Rapoonology of “extremely rare, unreleased or compilation tracks” with work from the first four years of the new millennium, including the excellent, out-of-print Pell Mell EP. The entire second disc is dedicated to a live, 75-minute performance released as a cassette tape in a run of only one hundred, Live at Klanggalerie in Vienna. Given its format and tiny edition, odds are small that you’ve heard it but huge that you would like to, if you were first entranced by albums like Raising Earthly Spirits, Easterly 6 or 7 and The Fires of the Borderlands, to name a handful. It’s a true tour de force.

Necroweb:
Sicherlich lässt sich manchmal über den Sinn und Zweck einer Wiederveröffentlichung streiten. Dies trifft hier aber nicht so ganz den Nagel auf den Kopf, aber der Reihe nach …
Mit vorliegender DCD im schicken Digipak geht es in die lang ersehnte zweite Runde, was das frühe Schaffen von Rapoon betrifft.
Dank Zoharum hat man nun erneut die Möglichkeit, sich mit raren Tracks des Musikers einzudecken, welche ursprünglich auf diversen Singles und Samplern erschienen sind und jetzt ihre Neuauflage erfahren.
Deren scharfe Limitierung machte es wohl den meisten Hörern schwer, an dieses Material zu gelangen – dank “Seeds In The Tide Volume 02″ gehört das nun der Vergangenheit an.
Gleich einem wunderbaren Sammelbecken erzeugt der Künstler ein gewohnt überragendes Klangkino, welches sich aus ambienten sowie spacigen Momenten zusammenfügt und mit Tribalrhythmen gewürzt wird. Diesbezüglich ist Rapoon wohl eines der besten Projekte, regiert hier nicht nur Masse, sondern auch Klasse. Wo andere sich bereits nach zwei, drei Alben wiederholen, da kann man bei Rapoon sicher sein, eine Ausnahme vorliegen zu haben.
Natürlich gibt es auch hier den begehrten zweiten Silberling wieder, wobei diesmal das “Klanggalerie”-Tape aus dem Jahre 2000 seine Wiederverwendung findet. Damit zeigt sich besonders gut auf, dass auch die agile Seite dieses Projektes enorm zu fesseln vermag, ist der Inhalt doch trunken vor Atmosphäre.
Sicherlich hätte man ein paar separat anspielbare Abschnitte einbauen können, aber selbst bei einem durchgehend langen Stück wie diesem, schafft man es, den Hörer bei der Stange zu halten – eine Tatsache, an die sich andere ein Beispiel nehmen sollten.
Letztendlich bietet auch der zweite Teil abermals enorm viel Stoff zum Chillen und gehört unbedingt in jede gepflegte Sammlung!
Wie schon beim Vorgänger ist auch diesmal eine Limitierung gegeben, weshalb man nicht zu lange warten sollte.
Für dieses Jahr ist bereits der dritte Teil angekündigt, worauf ich mich jetzt schon freue – meine absolute Empfehlung.

Maeror:
Продолжение серии «Seeds In The Tide», вобравшей в себя редкости и странности от «Rapoon» – треки с различных сборников и малотиражных EP`ишек, таких, как «Pell Mell» и «Ep Et Vee», давно перешедших в категорию «попробуй найди». Второй диск в комплекте, по заложенной польским издателем «Zoharum» традиции, представляет более «целостный» материал:  переиздание кассеты, выпущенной в 2000 году на «Klanggalerie» и зафиксировавшей живое выступление Робина Стори как раз на мероприятии, организованном этим лейблом.
«Seeds In The Tide Volume 02» охватывает период в 2000 по 2003 год – период, когда музыкант еще активно культивировал избранную этно-индустриальную эстетику, попутно перебирая наследие «Zoviet*France», но при этом уже активно и с интересом экспериментировал со своим звучанием. Поэтому собранные треки довольно разнообразны: есть эффектные пробы в мастерстве декомпозиции (в «Your Cheating Lies» Робин крошит исходный музыкальный материал и создает на его основе нечто новое), есть характерная «муслимгаузовщина» с терпким душком ближневосточной культуры («Border Land»). В наличии также узнаваемый, отточенный этно-транс из абстрактных, нарочито-архаичных петель, заблудившегося в собственном перестуке ритма, голосов и песен, отсылающих воображение в те времена, когда протоязыки только формировались в угоду ритуальным действиям («Trace Area»). В поисках ритма, способного раскачать и загипнотизировать, Стори заходит на территорию IDM – в «Pulse Codec» ломанные замысловатые биты обеспечены сэмплами ситара (или сарода, так и не различишь) и эмбиентной легкостью, вполне характерной для данного «интеллектуального» жанра электроники. Характерно и то, что это «легкость» сгущается до темного эмбиента в идущей следом «Ep Et Vee», пограничной между светом и тьмой композиции, состоящей из глубоких и монотонных звуков, перемалывающих и дублирующих самих себя, постоянного ритмического присутствия, приводящего в итоге  слушателя к тревожному соло на колоколах и целой куче прочих металлических предметов. Получается подлинный индастриал в духе «Z`EV». После короткой и шумовой интерлюдии «Pay Up», изобличающей, надо думать, капиталистические ценности, следует «Zoom Extract 2», спокойная и размеренная игра на привычной и хорошо очерченной территории «Rapoon», куда затем приглашаются участники «Altai Chamber Orchestra», чтобы за компанию разобраться в истоках происхождения речи и звука – под шуршащий ритм здесь царит этно-архаика, наполненная голосами «доязыковой» эры и замкнутой атмосферой пещер, горящих костров и прочей первобытностью. Закрывающие первый диск плоды сотрудничества с «Xingu Hill» привели к тому, что от ранней «классики» «Rapoon» остался один ритмический каркас, вокруг которого аккуратно сплетается шумовой узор.
Как ни странно, но «Live At Klanggalerie» в некоторой степени повторяет архитектуру первого диска, правда, лайв-сет фиксируется в гораздо большей степени именно на ритмах, выстраивая не всегда четкие, но вполне очевидные параллели между прошлым и настоящим музыки. Начало, вполне в стилистике «Fallen Gods», переходит в ближневосточную тематику со сложной перкуссионной вязью, но настроение и структура сдвигается из привычной среды обитания этих мотивов в урбанистические джунгли. И, забивая колонки скрипучим шумовым песком, разбивая слова на слоги и междометия, вытаскивая из руин древних храмов сиплые флейты и голоса жрецов, Робин переносит все это в городские задворки, накладывая на жесткий хип-хоп бит, густую трип-хоповую психоделию и мечтально-заумный IDM. Получается очень хорошо – настолько хорошо, что «Live At Klanggalerie», помимо «меломанского удовлетворителя», вполне спокойно может выступать в качестве рекламы концертов «Rapoon» для тех, кто этот проект знает и любит, но выступления своим присутствием пока еще не почтил.
Вторая отличная подборка культового проекта – действительно, много редких и интересных вещей, настоящее фанатское удовольствие в виде двух дисков.

Mentenebre:
Hace poco menos de un año presentábamos “Seeds in the tide”, el primer recopilatorio de temas inéditos y caras B Que el sello polaco Zoharum había decidido editar para urdir una colección de cortes desperdigados que el artista Robin Storey había publicado anteriormente en diversos singles y compilaciones.
La propuesta resultó ser un rotundo éxito, ya que son muchos los seguidores de una de las bandas icónicas del panorama post-industrial: Rapoon. Sin embargo, esta selección se quedaba un tanto exigua, ya que en un doble CD no tenían cabida la multitud de joyas infrecuentes que este brillante compositor esconde, por lo que Zoharum prometió, al mismo tiempo que se producía el lanzamiento de “Seeds in the tide”, la preparación de un segundo volumen. Pues bien, hoy tenemos el placer de comentar la segunda parte de este genial compendio de sueños acústicos. El diseño de la portada, obra de Maciej Mehring, se asemeja sobremanera al de la primera entrega: un fondo abstracto y conceptual en el que se pueden observar ciertos símbolos de iconografía tribal, que se encuentran en estrecha sintonía con la música ideada por el mítico compositor británico.
Rapoon – „Seeds In The Tide Volume 02″La selección de cortes del primer CD corresponden en gran medida a EPs que Rapoon publicó años atrás con sellos tan emblemáticos como Staalplat, la revista Elegy, Piehead Records o Submergence; es decir, que un acérrimo coleccionista de la banda ya conoce lo que ahora se ofrece, sin embargo le hecho de contar con todos ellos en un solo CD y el implementar el trabajo con un segundo disco en directo grabado en Viena durante el año 2000, lo dota de un atractivo sin parangón.
Cierto es también que el concierto al que me refiero en el párrafo anterior tampoco es inédito, aunque sí difícil de conseguir. Éste salió al mercado originalmente en formato casete y fue reeditado en CD como parte de la caja de lujo “Forget in this World”, que fue estrictamente limitada a tan sólo 100 copias.
El sonido que alberga este recopilatorio es un universo de posibilidades, una dicotomía exponencial que se proyecta hasta el infinito. Nos podemos encontrar desde temas ásperos y densos hasta elucidaciones acústicas causadas por la más brillante de las inspiraciones. Todo ello a base de sintetizadores, tanto analógicos como digitales, y loops que irrumpen sorpresivamente causando un corolario de estupor y sorpresa. A estas alturas, todo lector debería conocer el estilo de este maestro pionero del movimiento post-industrial, amante de las melodías electroacústicas con toques étnicos que nos suspenden en una atmósfera onírica repleta de incógnitas y continuas posibilidades.
Como ya sucedió con la primera entrega, coincidiendo con la publicación de este segundo volumen, la discográfica ha aprovechado la ocasión para anunciar la continuación de esta esencial saga, confirmando así la inminente edición de un tercer paquete recopilatorio que, muy posiblemente, ponga el punto y final a esta colección de sueños perdidos.
“Seeds in the tide Volume 2” ha sido limitado a 500 copias. En estos momentos conseguirlo no debe suponer un gran esfuerzo para nadie, pero ya sabemos cómo funciona este mercado: como dejes pasar demasiado tiempo lo encontrarás a precios desprovistos de toda fuerza de gravedad, por lo que recomendamos encarecidamente hacerse con él lo antes posible.

club|debil:
Wie schon Teil 1 der „Seeds In The Tide“ handelt es sich auch bei Volume 02 um einen Compilation von „extremely rare, unrelased or compilation tracks“, womit der Inhalt der CD1 umrissen ist. Woher die einzelnen Stücke stammen, ist zur Information der Die-Hard-Fans am Ende aufgelistet.
CD 2 ist der Mitschnitt eines Konzertes “Live At Klanggalerie, Vienna, Austria 28th May 2000″, eine Aufnahme, die bereits als MC und als “Forget In This World” CD (Llimitiert auf 100 Stück) erschienen ist, letztere als Teil des „This World“ Box Sets.  Soviel also zur Einordnung des Ganzen.
CD 1 enthält insgesamt neun Stücke, mit Längen zwischen anderthalb und knapp 20 Minuten. Obwohl die hier präsentierten Aufnahmen nicht von einem Album stammen, weisen sie doch gewissermaßen einen roten Faden auf. Der besteht in der Kombination atmosphärischer, oftmals sehr verhallter Elektronik mit mehr oder weniger verfremdeten Kopfnicker-Beats, die mal rein elektronisch, mal „ehtnisch“ daherkommen, mal eher dominant, dann wieder zurückgenommen sind. Das Grundschema ist jedoch immer recht ähnlich. Angereichert wird das Klangbild zudem mit einigen Samples, schrägen instrumentellen Einwürfen oder zurückhaltenden gesanglich Einlagen. Allen Stücken gemeinsam ist die sehr langwierige Entwicklung des stets etwas rauen Sounds und, dass die erzeugte Stimmung eher relaxt, mystisch oder auch mal düster ist, nie aber ausgelassen. Das schnellere „Pay Up“ ist so kurz, dass der Hörer es kaum schafft, aus dem Sessel zu springen. Zu „Zoom Extract 2“ kann er wieder hineingleiten und ambient entschweben.
Eher etwas untypisch für Rapoon sind die melodischen Keyboardklänge wie in „Your Cheating Lies“. „Ep Et Vee“ fällt mit seinem leicht chaotischen, an tibetanische Rituale erinnerndem Klangbild insgesamt ein wenig aus der Reihe, „Fallen Gods“ setzt dem noch einmal eins drauf. Alles in allem ein recht abwechslungsreiches Werk, das aber auch nicht allzu sehr hängen bleibt, wie Vvieles von Rapoon.

Only Good Music:
Robin Storey w swojej bogatej karierze wypracował własny, łatwo rozpoznawalny styl, nacechowany subtelnością wybranych środków, wrażliwością smaku artystycznego i pomysłowością w zakresie tematyki i faktury, wybitnym zmysłem formy i wyszukaną ekspresją. Nie dziwi więc fakt, ze label Zoharum przygotował drugą część kompilacji „Seeds in the Tide”, która gromadzi muzyczne unikaty Rapoon z lat 2000-2003.
Doliczyłem się kilku argumentów, by posiadać album „Seeds in the Tide Volume 02”. Pierwszym jest wartość archiwalna/kolekcjonerska. Wydawnictwo zawiera rzadkie, kiedyś limitowane mini albumy: „Pell Mell” i „Ep Et Vee” oraz koncert „Live At Klanggalerie” – twory wymagające właściwie osobnego omówienia. Te „wydawnictwa w wydawnictwie” fascynują mnie tajemnicami warsztatu Rapoon. Począwszy od omdlewania dźwięku i gromadzeniu napięć w „Trace Area”, dwuwymiarowości „Pulse Codec” (oba utwory z ep-ki „Pell Mell”), poprzez zamglone kontury, chłód i efekt pseudosymfonicznej dramatycznej kulminacji w „Et Vee”, a skończywszy na znakomitym koncercie z Wiednia (2000 rok), w którym niestrudzony Storey nie poddaje się naturalnym procesom akustycznym i słuchowym, lecz sam wybiera sesję dźwięków i determinuje prawa swojej muzyki.
Kolejnym, ważnym argumentem jest osoba kompozytora. Rapoon, który od dawna ma możliwość kształtowania muzyki według praw własnego języka dźwiękowego, indywidualnej estetyki i z tego prawa korzysta hojnie. Kompilacja pokazuje różne odsłony jego wizji muzycznej, wykraczające poza schematy rytmiczne i metryczne. Czasem wciśnięte w ramy artystycznego eklektyzmu, miejscami zarażone minimalizmem, uwikłane w środki zindywidualizowane: bezwzględne ostinata, elementy IDM, próbki orientalne i rytualne. Lecz zawsze jest to materiał unikatowy i warty uwagi.
Warsztat elektroakustyczny to instrument Rapoon, tak jak fortepian jest instrumentem pianisty. Ostatni przyzywany argument wiąże się z wyjątkową umiejętnością tego kompozytora w przekazywaniu komunikatu estetycznego, za pośrednictwem technicznego medium. Muzyka i technika w rękach Stroey’a nie są dwoma, niezależnymi aspektami jednego przedsięwzięcia. Technika nie jest tu wyłącznie wehikułem służącym do przenoszenia muzyki. Oba aspekty w rękach Rapoon wzajemnie się przenikają i mają równorzędny wpływ na formowanie dźwiękowego wyglądu utworów. Konwencja Rapoon to pewien wybór z całego zasobu środków wyrazowych, które umożliwiają specyficzną budowę przestrzeni akustycznej. Te konwencje zmieniają się wraz z rozwojem Storey’a (słychać to zwłaszcza podczas koncertu „Live At Klanggalerie”). Dlatego z niecierpliwością będę czekał na trzecią odsłonę „Seeds in the Tide”.

Darknation:
Zoharum kontynuuje kompilacje z rzadkimi i niedostępnymi nagraniami Rapoon. Druga część obejmuje lata 2000-2003, tym razem oprócz nagrań ze składaków dodano trzy wyprzedane publikacje. Na pierwszym dysku umieszczono dwie EPki „Pell Mell” i „Ep Et Vee”. Drugi krążek to „Live At Klanggalerie”, które ukazało się na kasecie i na CD w malutkim limicie 100 kopii.
“Seeds in the Tide Volume 02” pozwala mi po raz kolejny raz zapoznać się z bogatym dorobkiem Storey’a, ugruntowując mnie w przekonaniu, że mam przyjemność poznać jednego z najciekawszych artystów na scenie eksperymentalnej elektroniki.
Wydawnictwo ponownie pokazuje nam dosyć szerokie spektrum muzyczne, w jakim porusza się Robin. Jedną cechą wspólna wydaje mi się być etniczne aura i nietypowa trudno do opisania duchowość. Jedynka prezentuje się dosyć zróżnicowanie. Na początku rządzi marzycielski ethno-ambient, który z czasem zmienia sią w bardziej rytmiczne, bitowe partie („Pulse Codec ”). Ku mojemu zadowoleniu muzyka dalej porusza się na ukochane dark ambientowe rejony („Ep Et Vee”). Natomiast fanom zapętlonych elektronicznych dziwactw powinien przypaść do gustu szósty kawałek „Pay Up” z 2003 roku. Na koniec mamy ciekawą kolaboracje z The Altai Chamber Orchestra i Xingu Hill.
Drugi dysk to ponad 70 minut gdzie Rapoon dobrze oddaje klimat przypominający mi miejską dżunglę. Tutaj pierwotne instynkty i duchy z przeszłości fajnie połączyły się z miejskimi perkusyjnymi rytmami. Najważniejsze dla mnie jest to, że ten ponad godzinny kolos ani przez chwilę mnie nie znużył. Przyjemny, urozmaicony materiał, co ciekawe jakoś niespodziewanie łatwy dla mnie w odbiorze.
Nie będę się dużej rozpisywał, to trzeba po prostu posłuchać. Dla fanów Rapoon pozycja obowiązkowa. Nie pozostaje mi nic innego jak czekać z na trzecią część rarytasów. Nie umiem odmawiać sobie przyjemności. 😉

Mroczna Strefa / Puszka Pandory:
Od kiedy wsłuchałem się uważniej w twórczość RAPOON, trudno mi się od niej uwolnić. Pilnuje tego też oficyna wydawnicza Zoharum, która co rusz wypuszcza kolejne wydawnictwa podpisane przez mistrza Robina Storeya. W rok po premierze kompilacyjnego dwupłytowca „Seeds In the Tide Volume” ukazuje się część druga tej interesującej składanki z różnymi rarytasami wykreowanymi w latach 2000 – 2003 przez artystę z angielskiego Newcastle. Już od pierwszych dźwięków słychać, że ewolucja w tym przypadku to konsekwencja długich lat poszukiwań, dzięki czemu może jeszcze nie w otwierającym pierwszy dysk utworze „Your Cheating Lies” słychać, że to właśnie RAPOON, ale na pewno już „Border Land” to charakterystyczne, ambientowe brzmienie tego projektu z etniczną rytmiką budującą swoisty klimat afrykańskich czy azjatyckich pustkowi. Wracając jednak do kompozycji pierwszej, to ‘Your Cheating Lies” zaskakuje pełzającym soundem basu i transową, trochę mechaniczną rytmiką, co w efekcie daje dość bazowy kawałek w stylu cold wave. Bardziej ambientowe i zapętlone, czasem odtwarzane od tyłu i jakby nawiązujące do naturalnych dźwięków przyrody dźwięki przynosi prawie 20-minutowy, transowy „Trace Area”. Mnóstwo tutaj dziwnych odgłosów i pogłosów, a w drugiej części atmosfera chwilami gęstnieje, pojawiają się niby-organowe zagrywki, etniczne perkusjonalia oraz pobrzmiewające w niewielkich dawkach egzotyczne instrumenty muzyczne. Podobnie prezentuje się również inny długaśny i nieco nawiedzony utwór pt. „Ep Et Vee”, oryginalnie umieszczony na epce o tym samym tytule, a oba obszerne fragmenty przedziela trochę syntetycznie brzmiący „Pulse Codec” ukazujący nieco inne oblicze RAPOON, ale sztuczną, mechaniczną rytmikę ratują ciekawe dźwięki pianina i nieco zniekształcone melodie nawiązujące do stylistyk Dalekiego Wschodu. Dalej jest jeszcze miniaturka „Pay Up”, będąca rodzajem hołdu dla fenomenu radia, przestrzenny „Zoom Extract 2” i dwa kawałki będące kolaboracją z bliżej nieznanymi artystami THE ALTAI CHAMBER ORCHESTRA („Sound”) oraz XINGU HILL („Fallen Gods”), z czego ten drugi jest wobec innych nagrań z udziałem Robina Storeya dość hałaśliwy. Na drugim dysku zawarty został materiał oryginalnie umieszczony w 2000 roku wyłącznie na kasecie, a jest to zapis koncertu w Klanggalerie we Wiedniu. Monstrualnie długa kompozycja, trwająca 74 minuty i podzielona na kilka łączących się ze sobą segmentów, zaczyna się dość rytmicznie, po czym RAPOON przechodzi w bardziej etniczno – szamańsko – rytualistyczne brzmienia, najpierw opierające się na perkusjonaliach, a z czasem dołączają do tego różne fletowe ozdobniki i transowa elektronika. Z czasem zresztą można odnieść wrażenie, że to na tym koncertowym wydawnictwie można usłyszeć nieco inne oblicze brytyjskiego one-man bandu, bowiem zasadniczą rolę odgrywa tutaj warstwa rytmiczna, która może kojarzyć się z tym, co jest serwowane w klubach z ambitniejszą muzyką taneczną, a momentami mamy tutaj improwizacje z kręgu world music, gdzie różne wysamplowane głosy łączą się z oszczędnie podawaną elektroniką, różnymi smaczkami mniej lub bardziej egzotycznych instrumentów oraz rytmicznym fundamentem. Dramaturgia tego występu nie polegała więc na epatowaniu dziwactwami, a konsekwentnym, powolnym nabudowywaniu dodatkowych elementów do pewnego bazowego motywu. Gdzieś tak w połowie ta maszyneria zwalnia, pojawiają się delikatnie brzmienia pianina, orkiestralne syntezatorzy i oszczędnie popukująca perkusja czy raczej jej komputerowy erzac. Ci, którzy przesłuchali wcześniej pierwszy dysk, będą mogli skojarzyć ten fragment i niech to będzie dla nich pewien rodzaj wyzwania ;). Późniejsze fragmenty wchodzą w klimaty bliskowschodnie, czego prawdę mówiąc, nigdy nie słyszałem w twórczości RAPOON. W końcówce znowu dominują rozedrgany rytm i pulsująca elektronika, a wątki nieustannie mieszają się ze sobą. Na pewno przebrnięcie przez około 150-minutową całość drugiej odsłony „Seeds In the Tide” wymaga pewnego osłuchania niełatwej w odbiorze elektroniki, lecz jest to po raz kolejny rzecz godna poznania i ogarnięcia.