Numer katalogowy

ZOHAR 088-2

Data premiery

08/12/2014

Formaty

2CD

RAPOON

Seeds in the Tide Volume 03

Numer katalogowy

ZOHAR 088-2

Data premiery

08122014

Formaty

2CD

Trzecia część naszej serii albumów zbierających rarytasy Rapoona z lat 2003 i 2004. Jak zawsze  składa się z dwóch krążków. Pierwszy z nich oferuje dwa rzadkie wydawnictwa; numer jeden to „Monomyth: Par Avion” CDR (limitowane tylko do 199 egzemplarzy) i jest to materiał źródłowy do wspólnego albumu z Birds of Tin, a drugi 7″ winyl ”Jane from Whitley Bar”. Dodatkowo na pierwszym krążku znalazł się szereg utworów z kompilacji. Druga płyta to prawdziwa gratka, gdyż zawiera niepublikowane wcześniej nagranie z koncertu z 2004 roku w Wiedniu.

Podwójny album został wydany w digipaku i jest on ściśle limitowany do 500 sztuk. Okładkę zaprojektował Maciej Mehring na bazie obrazów Robina Storeya. Za mastering odpowiada Łukasz Miernik. Nad całym procesem wydawniczym czuwał Michał Porwet.

IMAG1429

Tracklista

CD 1: Keepsakes and Oddities from 2003-2004
01. Untitled
02. Untitled
03. Untitled
04. Untitled
taken from Monomyth: Par Avion limited edition, Manifold Records, BOTRAP, 2004
05. Adrift (Pop Mix)
06. Soon Calling
taken from Jane from Whitley Bay 7″ single, Klanggalerie, gg60, 2004
07. Dysfunctional Ghosts of Jazz
taken from Hungry Ghosts compilation, Mutant Music, MMCD008, 2004
08. Gal-Fel
taken from Tribryd > Installation Soundtracks compilation, Beta-lactam Ring Records, blurr02, 2003
09. Iron Dawn
taken from A Rainy November Day in Wrocław compilation, Ars Benevola Mater, ABM 09, 2004

CD 2: Rhiz 2004
01. Live at Rhiz, Vienna, 17th October 2004
previously unreleased

Recenzje

Music Machine:
Zoviet France veteran Robin Storey has been spent much of the last 20 years focused on a form of organic/primitivist tribal ambient with his Rapoon project, releasing countless albums. This double CD, „Seeds in the Tide Volume 03”, is subtitled 'Keepsakes and Oddities from 2003-2004′, and contains songs previously available only on rare compilations. I haven’t heard the first 2 volumes in the series, although I’m familiar with many of Storey’s albums, as Rapoon and otherwise.
Like Storey’s greatest albums under the Rapoon name, „Seeds in the Tide Volume 03” has a primitive, organic, loop driven sound that transports us to caverns inhabited by early man. Within this meditative, hushed space, we hear the muffled wails of ancestral ghosts diffuse eerily against the walls. I wouldn’t doubt that these recordings were made in real caves; the reverberation sounds natural and authentic.
The music on disk 1 is isolated and haunting, a coldly shimmering nocturnal gush that covers the listener completely in luminescent subterranean feeling. Awash in a vague but beautiful disconnection, the contrail of each sound glides on for minutes. A single blurred string chord is held in suspension, thick with mystery as the rustling of leaves. Crude/dry drum beats appear from time to time, their artificial repetition mesmerizing and dissociative.
The 2nd disk is occupied by a single 59 minute live recording. The sound quality has to be good for a live recording of such texture oriented music to be worthwhile, and I’m happy to say the sound is vivid and clear. There’s a bit of a noise floor compared to the studio recordings, and the sound may have a little extra treble, but it’s understandable, and better than most live albums I’ve heard.
The music in this performance isn’t as minimalist, ambient or abstract as the first disk, or indeed most Rapoon music. A bold, raw 4/4 dance kick and Gregorian chantlike vocal melodies begin before 2 minutes have passed. A repetitive hand drum rhythm develops around the central pulse, and the fornlorn tones of whistling desert wind encircle it. This track is not unlike the earlier sounds of Muslimgauze.
The performance is paced similarly to a usual Rapoon album, changing sound and theme every 7 – 15 minutes. The sound thins into sparse shimmering drones and spliced chanting voices, their enunciated words arranged into hypnotic nonsense syllables. A bass heavy IDM rhythm enters to compliment the ambience, and I feel a distinct early 90’s ethno-chill vibe. Drum machines have a greater presence here than on your average Rapoon recording, and it’s not too far from vintage Warp records.
Storey surprises me again with what sounds like a bass guitar, and a straightfoward dub bassline and breakbeat. The feeling that this recording could be the ritual of a forgotten civilization, often associated with Zoviet France and Rapoon, is wholly absent here. Rather, this is music clearly inspired by psychedelic rock, laidback hippie ethos, 90’s breakbeat culture, and the noble art of grooving out. The organ riffing at 43 minutes has a triumphant sentimentality I’ve never heard on a Rapoon recording. It’s nice to hear this more fun and relatable side to Storey. It’s great music for chilling out, gently carrying the listener across a kingdom of stars.
Both disks of this set are worthwhile in contrasting and complimentary ways, and thus I’d highly recommend „Seeds in the Tide Volume 03”. The live disk is great if you’re looking for a more active, openly emotional and jam oriented iteration of the Rapoon sound, while the first disk is one of Storey’s most powerfully transporting and eerie isolationist ambient excursions.

Igloo:
The third, double-disc volume in Zoharum’s massive reissue project of rare works by Rapoon, Seeds in the Tide, opens with a quartet of untitled pieces, source material for further belaboring in collaboration with Birds of Tin, released as Monomyth: Par Avion in 2004 (the year in which nearly all the material in this collection was produced) by the sorely missed American experimental label (and shop) Manifold Records. Partisans of the idling-rig percussion, low-slung sky and echoing wastes of Easterly 6 or 7 will be right in their element, as is the half-mad shaman whose wordless ravings haunt the tracks. The fifth and sixth tracks cover the sides of a 7″ single, Jane from Whitley Bay, the first a perky dance tune (“Adrift [Pop Mix]) laced through with a quandary about faith or lack thereof, a recurring theme in Rapoon’s work.
The three remaining pieces have been cherry-picked from multi-artist compilations; the first, “Dysfunctional Ghosts of Jazz,” is particularly memorable for its ectoplasmic bump-in-the-nightedness. The seemly “Iron Dawn” (aptly named for a track featuring on a compilation called A Rainy Day in Wroclaw) is a surprisingly soothing, gull-crying closer.
The second disc contains a previously unreleased live recording from The Rhiz in Vienna, an hour-long wending, alien-Oriental, High Church disco arabesque.

Necroweb:
Endlich hat das Warten ein Ende gefunden, geht doch die Neuauflage der alten Werke von Rapoon nun in die nächste Runde. Wie mittlerweile üblich, so beinhaltet auch “Seeds In The Tide Volume 03″ zwei pralle Silberlinge, die sich diesmal mit dem Zeitraum von 2003-2004 befassen, genauer gesagt mit zwei raren Veröffentlichungen jener Zeit. Es handelt sich dabei um die limitierte CDR “Monomyth: Par Avion” und dem kurzweiligen Vinyl “Jane From Whitley Bar”. Und weil man bei Zoharum natürlich immer ein kleines Schmankerl beilegt, so gibt es als Nachschlag noch drei Vertonungen von diversen Samplern. Für Sammler ist vorliegende Publikation fraglos ein Pflichtkauf und wer den Backkatalog aufarbeitet, der muss eh zugreifen. Abermals winkt der Künstler hier mit verdammt verlockenden Klangwelten, die sich schnell als vereinnahmend herausstellen und mit teils hypnotischen Charakter aufwarten. Die treue Rezipientenschaft von Rapoon dürfte aber auch nichts anderes erwartet haben, verwöhnt man doch seit vielen Jahren die Anhängerschaft mit Bezügen, die vorrangig auf ethnisch rituellen Ambientklängen fundieren. Dies macht sich in diesem Fall gerade im vorderen Bereich bemerkbar, wobei das Resultat auch fast wie aus einem Guss scheint. “Adrift” ist dabei die auffälligste Nummer, anfangs irgendwie gewöhnungsbedürftig, was sich aber schnell ändert. Bemerkenswert ausgefallen ist das folgende “Soon Calling”, dessen Loops den Hörer flux in eine andere Welt katapultieren, wobei in diesem Abschnitt auch verstärkt warme Atmosphäre eingebunden wird- Wahnsinn! Eine bislang unveröffentlichte Liveperformance bietet man dann mit dem zweiten Silberling auf, aufgenommen 2004 in Wien/Österreich, die das Gesamtwerk hier vorbildlich abrundet.
Letztendlich bekommt man mit “Seeds In The Tide Volume 03″ eine Menge gute Musik serviert, womit das Geld auch wirklich gut investiert ist. Wie üblich ist diese Publikation mal wieder limitiert und erscheint im schick aufgemachten Doppel-Digi. Wer abschalten und dem tristen Alltag entfliehen will, der muss zuschlagen- meine absolute Empfehlung!

NonPop:
Das polnische Label ZOHARUM arbeitet bereits seit 2012 die Vergangenheit von RAPOON auf, indem Veröffentlichungen wieder bzw. erstmals auf physischem Tonträger zugänglich gemacht werden. Die Reihe „Seeds In The Tide“ widmet sich dabei auf verschiedenen Formaten oder auf Compilations verstreuten Stücken des Projekts. Mit „Seeds In The Tide Vol. 3“ wird nun Material aus den Jahren 2003 und 2004 vorgestellt.
Einen gewichtigen Teil bilden dabei vier unbetitelte Stücke, die lediglich auf einer limitierten CD-R dem Album „Monomyth: Par Avion“ von RAPOON & BIRDS OF TIN beigelegt waren. Dabei handelt es sich im Kern um etwas verwaschen klingende, hypnotische Rhythmus-Loops, die mit verschiedenen Sounds, Synth-Flächen und exotischen Gesängen angereichert sind, sodass man es mit solidem Ritual Ambient oder auch mit Tribal-Einflüssen zu tun hat – also typisch RAPOON. Die Tracks wurden damals allerdings als Soundquelle für die spätere Zusammenarbeit mit BIRDS OF TIN genutzt, sodass sich der Hörer auf eine etwas minimalistischere Herangehensweise einstellen sollte. Danach folgt das aufgeräumte – nomen est omen – fast schon poppige, leichtfüßige und groovige „Adrift (Pop Mix)“ von der „Jane From Whitley Bay“-Single, das in meinen Augen einen willkommenen musikalischen Bruch in der Zusammenstellung darstellt und einen ordentlichen Eindruck hinterlässt. „Soon Calling“ von derselben Single verläuft dann wieder in etwas gemäßigteren Bahnen. Schließlich folgen noch drei Stücke von mehr oder weniger bekannten Compilations, die ebenfalls wieder die gewohnten RAPOON-Zutaten beinhalten.
Zusätzlich zu den bisher schon mehr oder weniger bekannten Tracks wurde auf der zweiten CD noch ein recht interessantes und abwechslungsreiches Konzert, welches 2004 in Wien stattfand, verewigt, das bisher unveröffentlicht geblieben ist. Hier sind dann auch wieder alle Trademarks des RAPOON-Sounds zu vernehmen, also teilweise hochdynamische Tribal-Loops und -Vocals sowie experimentelle Sounds. Der Klang ist für eine Live-Aufnahme, die ursprünglich nicht für eine offizielle Veröffentlichung gedacht war, dabei absolut in Ordnung.
Die „Seeds In The Tide“-Serie ist unzweifelhaft etwas für Fans, die nicht alle Veröffentlichungen von RAPOON bzw. alle Compilations mit Beiträgen von RAPOON ihr Eigen nennen, was bei dem Output von ROBIN STOREY im Übrigen auch als schier unmöglich erscheint. Für den normalinteressierten Hörer sind solche Zusammenstellungen dagegen wie immer Ansichtssache – zumal man hier wie häufig bei solchen Alben nicht unbedingt die Höhepunkte des Schaffens einer Band verpasst.

Ver Sacrum:
Robin Storey è uno dei grandi della musica industrial e sperimentale. Con i leggendari Zoviet France, in quel di Newcastle, ha ampliato i confini della musica sperimentale attraverso l’uso ossessivo di loop mantrici che univano strutture electro-tribali e lunghi droni con ritmi etnici. Finchè sono rimasti in attività, i Zoviet France hanno realmente creato un maelstrom sonoro capace di alterare la percezione sensoriale degli ascoltatori. Album come Mohnomishe, Popolar Zoviet Songs And Yoht Music, Loh Land, Shouting At The Ground per citarne solo alcuni, sono diamanti grezzi che rilucono di una luce esoterica e irreale. Poi Storey ha cambiato pelle e fondato il suo nuovo progetto Rapoon con connotazioni più trascendentali e mistiche. I Rapoon vantano una discografia sterminata in cui ci sono indubbi capolavori come Vernal Crossing, un must indiscusso del tribal-ambient, anche se spesso, in alcuni album, la maniera prende il sopravvento data la mole forse eccessiva della produzione. La formula sonora prevede l’uso massiccio e ossessivo di loop di percussioni etniche e tastiere con samples di varia origine, un’alchimia che pone di diritto Robin Storey a fianco dei grandi del genere come Steve Roach, Robert Rich e Vidna Obmana. Ora esce Seeds In The Tide vol. 3 per la Zoharum, etichetta ormai diventata importante per i cultori di certi suoni con cui Storey ha avviato una proficua collaborazione. Si tratta del recupero di materiale inedito e raro come per i precedenti volumi. L’album è diviso in 2 cd. Nel primo vengono resi disponibili delle tracce tratte dal raro Monomyth: Par Avion e da alcune compilation ormai introvabili oltre al raro 7” Jane From Whitley Bay. Nel secondo dischetto ci viene invece messo a disposizione un concerto di Rapoon del 2004 registrato al Rhiz di Vienna. Davvero un documento interessante e imperdibile per i seguaci del gruppo. Un’esibizione che mette in rilievo i connotati misticheggianti di Rapoon. Operazione rivolta ai fan e ai completisti ma in ogni caso di ottimo livello.

Mroczna Strefa:
Nie twierdzę, że czekam z bijącym sercem na dosłownie każde kolejne wydawnictwo RAPOON, które co pewien czas (rzekłbym, że nawet bardzo często) przygotowuje wraz z Robinem Storey’em trójmiejskie Zoharum, ale na pewno z ciekawością rozpakowuję dane wydawnictwo i wiem, że po raz kolejny się nie zawiodę. Seria „Seeds In the Time” przyniosła na przełomie 2014 i 2015 roku część trzecią tych kompilacji różnych rzadkich nagrań RAPOON i chociaż są to zbiory różnych rzeczy powstałych podczas różnych sesji nagraniowych, to zachowują one znamiona charakterystycznego dla Storeya stylu. Przy tej okazji wędrujemy do lat 2003-2004, gdy między innymi ujawnił się limitowany do 199 sztuk CDR z materiałem „Monomyth Par Avion” i siedmiocalowy winyl „Jane From Whitley Bar”. To są te główne, choć nie jedyne składowe pierwszej z dwóch płyt w serii „Seeds In the Time Volume 3”. Całość otwierają cztery nie zatytułowane kompozycje z limitowanej edycji pierwszego z wymienionych materiałów, w których nie brakuje i elektronicznych lub ambientowych pejzaży, orientalnej i kosmicznej aury, jak i szamańskich bębnów czy wysamplowanych z niewiadomych źródeł głosów, zaś każdy z tych fragmentów ukazuje, jak konsekwentnym i charakterystycznym artystą jest jedyny muzyk stojący za nazwą RAPOON. Są to oczywiście tylko pewnego rodzaju szkielety właściwych utworów, które w późniejszym czasie zostały doprowadzone do końca w nieco zmienionej postaci lub nie, ale i to wystarczy, by wiedzieć o kreatywności i swoistości tego projektu, a same w sobie są też interesujące. Dalej mamy wspomniany materiał z siedmiocalowego singla „Jane From Whitley Bar”, w skład którego wchodzi bardzo rytmiczna i rzeczywiście przerobiona na ‘pop mix’ wersja utworu „Adrift”, bliska estetyce elektronicznych lat 80-ych oraz bardziej transowy i nawiązujący do klasycznej el-muzyki utwór o tytule „Soon Calling”. Trzy pozostałe kawałki pochodzą z różnych kompilacji: „Dysfunctional Ghosts of Jazz” to nawiedzony, chwilami mocno przerażający utwór z „Hungry Ghosts”, „Gal-Fel” to mocno trybalny, nasycony etnicznymi elementami fragment składanki „Tribryd > Installation Soundtracks”, natomiast bardziej płynną, ambientową postać ma „Iron Dawn” umieszczony na powstałej w Polsce kompilacji „A Rainy November Day In Wrocław”.
Drugi dysk wypełnia – tak jak to bywało poprzednio – niepublikowany wcześniej zapis koncertu. Tym razem nagrania miały miejsce w klubie „Rhiz” we Wiedniu 17 października 2004 roku. Trzeba przyznać, że dźwięk jest naprawdę bardzo czytelny i dzięki temu można się rozkoszować miksturą czystej elektroniki, ambientu, elementów trybalnych i etnicznych w sposób bliski obcowaniu z materiałem z płyty. Podbite rytmiką nagranie z występu w Austrii wyróżnia się pojawiającymi się w początkowej fazie zaśpiewami bliskimi tradycji greko-katolickiej czy prawosławnej, ale w kontekście z bogatą, choć jednocześnie minimalistyczną oprawą muzyczną nabiera to zupełnie innej formy. Nastrój zresztą zmienia się podczas tego występu niejednokrotnie i nie brakuje bardziej mrocznych i przestrzennych brzmień, szamańskiego transu oraz z lekka psychodelicznych improwizacji, a także zaskakująco rytmicznych i łatwo przyswajalnych fragmentów. Można by rzec, że to RAPOON w całej swojej okazałości – bardzo naturalistyczne, bez upiększeń, a mimo to wielobarwne i po prostu urzekająco – wciągające. Chyba nawet bardziej niż niezgorszy przecież dysk numer 1. Dla tych, co dali się porwać twórczości Robina Storeya pozycja jak najbardziej obowiązkowa. I jak zawsze świetnie wydana, w trzypanelowym digipaku, z obrazami samego lidera RAPOON.

Darkroom Rituals/Maeror:
Лейбл «Zoharum» продолжает во всех смыслах замечательное дело, извлекая вновь на свет божий на радость коллекционерам и фанатам Робина Стори редкости из обширной и постоянно пополняемой дискографии проекта «Rapoon». На очереди работы 2003-2004 годов, весьма неоднозначного периода в творчестве английского музыканта, времени различных стилевых и концептуальных экспериментов. Четыре безымянных трека, открывающих «Seeds In The Tide Volume 03», были изданы лейблом «Manifold records» в 2003 году как бонусная часть совместного релиза с «Birds of Tin», именно эти вещи использовались в качестве исходного, «сырого» материала для последующих манипуляций обоих артистов. Это несколько уплотненный и гораздо более напряженный трайбл-индастриал Стори, вот только в звучании нагроможденных, зацикленных сэмплов, помимо привычной гипнотической ритмики и отсылок к до-музыке часто слышны шумы и звуки нашего высокотехнологического времени: то пульсация перкуссии сольется воедино и затарахтит выхлопами мотора, то загудят пикирующим бомбардировщиком какие-то трубы, добавляя неуютной и будоражащей тревоги. Вроде бы и традиционный «Rapoon», а вроде уже и нет, со временем «Dream Circle» и «The Fires Of The Borderlands» уж точно прощающийся если не навсегда, то очень надолго. Перекочевавшие с виниловой семерки «Jane From Whitley Bay» треки «Adrift (Pop Mix)» и «Soon Calling» демонстрируют, как Стори переосмысляет безумие клубной электроники девяностых. На первый взгляд это кажется запоздалым, ведь рейвы уже отбушевали к тому времени, о котором идет речь, но, поразмышляв, можно придти к выводу, что Робин просто дождался, когда реальность тех событий станет мифом, а потом уже и обратился к ней в своей фирменной, «мифоперерабатывающей» стилистике. «Adrift» однозначно хорош, его ломаные биты звучат круто, прямо-таки заставляя вспомнить героев танцпола, вроде «Prodigy» (почему бы и нет?) и их многочисленных эпигонов. Закрывают первую часть сборника треки с различных компиляций: «Dysfunctional Ghosts Of Jazz» и «Gal-Fel» предстают характерными для того периода поисков странностями, уходом в абстракцию. «Iron Dawn» звучит куда как более напряженно, даже яростно, сквозь мистическое многоголосье наваливается перегруженный гул, перерождающийся в шумовые стены, сотрясаемые утробным ритмом.
Второй диск предлагает послушать «Rapoon» в живую: здесь записан концерт в Вене, на котором был отыгран новый на тот момент студийный альбом «Rhiz», многим слушателям показавшийся весьма нетрадиционным и новаторским. Очень хорошо слышно, как Стори внимательно исследует клубную электронику, сопровождая «сакральные» напевы и этнические мотивы то монотонным minimal techno, то лаконичным и солнечным дабом, а потом и downtempo, уходя под конец в густой, фантастический эмбиент. И здесь слышен профессионализм Робина, его умение управляться с любыми ритмами, соединяя их со своими фирменными «фишками». Хороший концертник.
По традиции, заканчивая разговор о каждом новом релизе серии «Seeds in The Tide», я скажу о том, что это очень классное начинание и что я (и не только я) буду с нетерпением ждать продолжения, приобщаясь к «тайным страницам» творчества одного из любимых музыкантов.

Lux Atenea:
A principios del mes de diciembre de 2014, el prestigioso sello discográfico polaco ZOHARUM RECORDS presentó oficialmente el tercer recopilatorio del extenso trabajo musical compuesto por Robin Storey, alma máter de Rapoon, abarcando en esta ocasión sus temas publicados entre los años 2003 y 2004. Publicado en una edición limitada de 500 unidades en digipak 2CD de tres paneles, ‎“Seeds In The Tide Volume 03” viene engalanado con un precioso diseño creado por Maciej Mehring donde el espíritu creativo de Robin Storey queda reflejado en las inquietudes artísticas que decoran este lujoso álbum. Vertebrado por nueve temas en el primer CD y un concierto en directo en el segundo, esta compilación encantará a los melómanos lectores de Lux Atenea Webzine por la trascendencia y el trasfondo musical que transmite este doble álbum como ilustre reunificación de estos sublimes trabajos en su tercera entrega. Desde la música ambient hasta la vanguardia experimental, Robin Storey es todo un maestro a la hora de convertir los matices sonoros en talentosas definiciones creativas donde las melodías fluyen con aterciopelado sentido de la armonía. De nuevo, Rapoon vuelve a transformarse en garantía musical de calidad, sobre todo en el esplendoroso directo incluido en el segundo CD “Rhiz 2004” que, al igual que en la anterior entrega ‎“Seeds In The Tide Volume 03” (ya reseñada en Lux Atenea Webzine), incluye como extra un concierto inédito celebrado también en la ciudad de Viena, pero en esta ocasión el 17 de octubre de 2004. La verdad es que nada más empezar a escuchar el segundo CD “Rhiz 2004” como primera toma de contacto con el álbum, me ha fascinado tanto que he continuado disfrutando de tan exquisito directo hasta el final. Una auténtica delicatessen con la autenticidad de la música en vivo y la absoluta entrega de Robin Storey en la interpretación de estos magníficos temas. Invirtiendo el orden normal que sigo a la hora de escribir la reseña de un álbum, a continuación he iniciado la atenta audición del primer CD “Keepsakes And Oddities From 2003-2004” adentrándome en los cuatro primeros temas “Untitled” pertenecientes a “Rapoon & Birds Of Tin – Monomyth: Par Avion”, comenzando por las sinuosas secuencias electrónicas de la primera composición que evolucionan hacia planos sonoros de inspiración ritual que, en la segunda composición, se volverán más lentos y pausados para ir luego acelerando su dinamismo hasta desembocar en la repentina apertura sensorial del tercer tema, más directamente relacionado con la obscuridad conceptual del dark-ambient, volviéndose más mecánico y secuencial en la cuarta composición de espíritu más post-industrial y ambient. A continuación, todo cambiará radicalmente con el tema “Adrift (Pop Mix)” y su iluminación melódica de vanguardia, haciendo aparición la lírica pero en su repetitiva y gélida esencia cibernética, llevándonos a nuevas perspectivas sonoras high-tech en “Soon Calling” donde se respira ese lado casi etéreo de la alta tecnología llevada a la vida cotidiana. Posteriormente, el tema “Dysfunctional Ghosts Of Jazz” volverá a obscurecer nuestro entorno con esta selénica visión de la vida en su dinamismo más fluido y constante mientras las luces en movimiento dan forma a estas arterias vitales en mitad de la noche. Mucho más experimental se presentará “Gal-Fel” con una sucesión de planos instrumentales de cautivadora atracción que nos irá conduciendo poco a poco al tema “Iron Dawn”, clausurando este CD con vientos cosmopolitas de hipnótico hechizo melódico donde da gusto dejarse llevar por sus ondulantes emanaciones etéreas. ‎“Seeds In The Tide Volume 03”, otra nueva entrega de esta lujosa enciclopedia musical de vanguardia firmada por Rapoon. ¡¡¡Disfrútenlo!!!

Menenebre:
Hace tres años el sello polaco especializado en sonidos post-industriales, Zoharum, cerraba un contrato con Robin Storey, conspicuo responsable de Rapoon. En él se acordaba la edición de una colección de trabajos cuya finalidad era aunar todo el material disperso en recopilatorios donde el artista británico había participado junto a otras bandas, así como ocuparse de la reedición de alguna que otra cara b de más de un maxi publicado en edición limitada, además de contar con parte del material inédito en directo que Storey almacena celosamente en alguno de sus discos duros externos. Esta idea se bautizó con el nombre de “Seeds In The Tide”, y su éxito ha sido tan notable que ha dado lugar a un tercer volumen.Precisamente, el que ahora vamos a viviseccionar con atención.
Robin Storey, comandante y único tripulante de esta nave interdimensional, lleva ideando composiciones cargadas de etnicidad, misterio, y un inquietante y personal gusto por el ritmo desde principios de los ochenta junto a su grupo madre, Zoviet France. Esta fijación se enardeció tras la creación en 1992 de su proyecto personal Rapoon, en el que Storey ha podido indagar a sus anchas nuevas perspectivas dentro de los lugares más recónditos del sonido.
Escuchar a Rapoon es sumergirse en un estado de semiconsciencia en el que la batuta de Storey marca el camino. Allí nos vamos a encontrar de todo, y lo más curioso es que jamás se observa dos veces el mismo paisaje. Uno de los rasgos más elogiables del estilo de Rapoon es su increíble capacidad de improvisación. Sus estructuras van mutando constantemente, transformándose de gusano a mariposa en cuestión de minutos. Este dinamismo acústico hace de sus composiciones una escucha fácil y atenta, repleta de sorpresas y elegancia.Rapoon – „Seeds In The Tide Volume 03”
El eclecticismo que transpiran las tonadas de este artista quizá sea el elemento que le hace sobresalir del resto proyectos que se mueven dentro de este ámbito. En sus veintitrés años de existencia, Rapoon ha conseguido conformar una jugosa discografía. Sus más de cincuenta trabajos hablan por sí solos, presentando en cada nueva entrega un universo completamente diferente dispuesto a ser descubierto.
En este tercer volumen de “Seeds In The Tide” se ofrece una genial y variopinta colección de temas en la que nos podemos encontrar de todo. Desde cortes fríos y espesos que enamoran a la primera escucha, como es el caso los cuatro primeros carentes de título, que en su momento aparecieron publicados dentro de una extraña caja compartida con los americanos Birds Of Tin, “Monomyth: Par Avion”, hace ya once años. En ellos comprobamos la frialdad del sonido primigenio de Rapoon, muy en la onda del genuino dark ambient cultivado junto a sus otros compañeros en Zoviet France.
El quino corte cambia la sintonía de forma radical, ofreciéndonos un remix de uno de sus temas más emblemáticos, ‘Adrift’, escorado timoratamente hacia el jungle. ‘Soon Calling’ continúa en la misma línea, pero de manera mucho más experimental, con ciertos guiños al sonido trance.
Cierto es que, al tratarse de un compendio de temas recogidos de distintos sitios durante los años 2003-2004, es del todo comprensible que el sonido que presenta cada corte contraste diametralmente con el anterior. “Dysfunctional Ghosts Of Jazz” suelta un manto negro que nos sume en la oscuridad más profunda, encerrándonos en un vacío en el que permanecemos ingrávidos, mientras somos rodeados por sonidos en constante reverberación.
Los dos últimos temas que cierran el primero de los CDs muestran la imagen más conocida del estilo de este genio de la experimentación. Loops que establecen sendas por las que distintos sonidos transitan en dirección perdida.
El segundo disco nos ofrece ni más ni menos que una actuación íntegra en el altanero hotel Rhitz de Viena en el año 2004. Un contexto de lujo en el que tuvo lugar un concierto para chuparse los dedos. Storey atacó con una tonada de una hora en la que se entremezclan bases rítmicas con cantos monacales, efectos distópicos con causticidad. Una aventura acústica que dejó más que satisfechos a todos los asistentes.
“Seeds In The Tide Volume 03” ha sido limitado a tan sólo 500 ejemplares, por lo que seguramente no tarde en ser descatalogado. Un compendio que agradará sobremanera a los innumerables seguidores de este respetable y longevo proyecto.

Darkroom Magazine:
Continua con questo „Seeds In The Tide Volume 3” il recupero di materiale raro e sold-out firmato Rapoon. Alla produzione c’è sempre la label polacca Zoharum, che ne appronta un’edizione rimasterizzata. La compilation consta di due CD: nel primo troviamo brani relativi agli anni 2003 e 2004, nel secondo un lungo inedito live. La raccolta apre con un quartetto di tracce ricavate dal CDr bonus „Raw Monomyth – Untitled Pieces Used As Source Material”, in origine contenuto come lavoro del solo Rapoon nella limited edition di „Monomyth: Par Avion”, album messo a punto insieme a Birds Of Tin. Si tratta per lo più di basi circolari insistenti e ipnotiche basate su ritmiche loopate secche o ampliate da riverberi para-vocali, ambientazioni lugubri e sprazzi ombrosi, tutto in linea con quello che è sempre stato lo stile di Robin Storey. Con il doublet „Adrift (Pop Mix)” / „Soon Calling” si cambia rotta, passando a basi techno-dub e ad una soft ambient con echi chill-out. I tre brani finali, estratti da compilation fuori catalogo più o meno rare (di difficoltosa reperibilità è in particolare „Hungry Ghosts” della Mutant Music), ci conducono verso territori ambient che variano da atmosfere tenui e indefinite fino ad illustrazioni di panorami oscuri e umbratili. L’altro dischetto rappresenta forse la chicca dell’opera, essendo costituito dalla registrazione di un concerto tenutosi a Vienna nel 2004. Si tratta di una lunga traccia di circa un’ora basata su un’improvvisazione che lega partiture ritmiche di matrice sia techno che ritualistico-elettronica a temi etnici soffusi e dilatati, spesso arricchiti da linee corali salmodianti. L’effetto ipnotico-riflessivo ci porta ad un periodo della carriera del musicista inglese in cui i loop vertevano soprattutto sulla ricerca di elementi folklorici e mistici, scaturenti anche da incroci tra toni moderni e riferimenti al mondo orientale. Nella sua interezza questo „Volume 3” appare valido quanto i suoi precedenti, percorso da un livello tecnico e audio elevato ed arricchito da una massiccia confezione in digipak apribile. Accattivante anche per chi già possiede i pezzi del primo dischetto.