Soundtrack for Antwerp Zoo Aquarium

Chain DLK:
This immersive release by this Belgian band (in the beginning a male/female duo before Leen Smets aka Yasnaia’s departure), actually made up of Sandy Nijs aka Magthea and Herman Klapholz (better known as Ah Cama-Sotz), which can be reasonably counted among the legends or the masters of ritual music is the reissue of the not re-issued part of an intriguing project, commissioned by Antwerp Zoo Aquarium on the occasion of its 150th anniversary, as the original version was a split release, co-signed by another great name of the Belgian experimental music scene, Vidna Obmana, whose „half” has already been reissued by Hypnos a decade ago which unfortunately didn’t comprise the precious contribution by Hybryds. Thanks to Polish label Zohar, this interesting work, which differs from other Hybrys’ releases even if filing it under new age just beacause it’s environmental somehow appears to me a misleading twist, surfaces from the abyss of forgetfulness with his tentacular sonic charm, intensified by some samples from underwater realm, including the notorious dolphin ultrasonics, given by the dolphinarium staff. Listeners are going to be surrounded by crossbreed of ritual drones, sonic crafts and tricks and hydrophonics in particular when human imprint sounds totally absorbed by sealife’s emanations, so that it’s able to evoke that appeased apprehension which sometimes accompanies explorations in unknown worlds which are normally inaccessible to people and excite the sometimes forgotten charm of discovery: this intriguing absorption looks highlighted in tracks like „L’Ivresse Des Grandes Profondeurs” where soft vocal tunes by Yasnaia coalesce with the cries of dolpinhs, „Archeozoicum” and „In the Wake of the Great Sea-serpent” where the guessed combination of powerful electronic bunches of frequencies and didgeridoos manages to catch listener’s attention and the highly hypnotical textures of „Into The Ultrasonic Depths” emphasize the illusion of gradual diving, who becomes more and more enthralling in the final explorations, amidst „Whom Waling For The Whales” towers above other tracks for the bizarre interaction between those wonderful colossal creatures and a lovely phrasing on saxophone. The final track „Coda” can be considered an imaginary collaboration between Hybryds and two performers of the Aquarium, Ivo and Dolly, who stage a sort of duo on the texturing of the Belgian band, who managed to record their heartbeat and other underwater impulses to add some dynamics to their permormance. Reissuing this soundtrack was a right and proper act.

Kulturterrorismus:
Wiederveröffentlichungen von gänzlich unbekannten Werken wie dem Soundtrack zum 150zigsten Geburtstag des Antwerpener Zoos, den die belgische Formation Hybryds erstmalig 1993 in Kooperation mit Vidna Obmana unter dem Titel “Soundtrack Voor Het Aquarium” publizierte, verfügen über einen besonderen Charme, der in diesem Fall das Mysterium Wasser in eindrucksvoller Art & Weise musikalisch vor Augen führt.
Wie die Hybryds gerade an das polnische Label Zoharum Records geraten, das ansonsten vornehmlich Landsleute auf Tonträger presst, mag ein Rätsel sein, aber die Qualität des “Soundtrack for the Antwerp Zoo Aquarium” nicht, der in einem formidabel gestalteten Digipack Auslieferung findet, das großartigen Gesamteindruck perfekt abrundet.
Innerhalb der (textlichen) Einleitung beschreibt der damalige Direktor F.J. Daman des Antwerpener Zoos, dass ihre Unterwasserwelt das Gefühl vermitteln soll, das auch “Zwanzigtausend Meilen unter dem Meer” (1869) von Jules Vernes (1828 – 1905) suggeriert – eine Aussage, die die Hybryds bewusst oder nicht aufgriffen bei den Aufnahmen zu diesem zeitlosen Meisterwerk, dessen Grundstrukturen aus dem Dark Ambient stammen und vor allem durch das Versetzen mit Wassergeräuschen wie Ton- bzw. Sprachlinien von Delphinen & Schwertwalen (Orcas) einen uniquen Charakter erhalten, der weit über die reguläre Spielzeit hinaus einfängt. Zur weiteren Akzentuierung verwendeten die Herrschaft rund um Sandy Nijs, der einst bei dem belgischen Kultprojekt (The) Klinik werkelte, Didgeridoo, Percussion, Saxophone, Cello, Effekte usw., das diesem einzigartigen Soundtrack for the Antwerp Zoo Aquarium weitere “Ecken und Kanten” verleiht, die ein Verschlingen dieses sperrigen Kleinods verhindern, welches auch noch nach dem x-ten Hördurchlauf beeindruckt bzw. fasziniert – Wahnsinn! Anspieltipp? Meinen Geist stimulieren in erster Linie die Passagen, wo Didgeridoo oder Saxophon ins Geschehen eingreifen, die dem Ganzen eine gewisse experimentelle und zugleich mystische Note geben, der sich Fans dieser Instrumente definitiv nicht erwehren können. Im Endeffekt einfach den Sounds hingeben und in eine atemberaubende Unterwasserwelt abtauchen, in der Raum & Zeit in Sekundenschnelle schwinden, wodurch sich gefesselte Entspannung einstellt.
Fazit:
Wir, die schreibende Zunft hinter kulturterrorismus, berichten oft über großartige Opera, aber ein derartig vereinnahmender Soundtrack wie dieser für das Aquarium des Antwerpener Zoos (wohlgemerkt von 1993), fiel uns in den letzten Jahren nicht häufig, bis eher gar nicht, in die Hände, weshalb meine Person den obligatorischen Zusatz für herausragende Oeuvre – meine absolute Empfehlung in absolute Kaufpflicht erhöht, um diesem beeindruckenden Meisterwerk meinen Tribut zu zollen!

Panoramajournal:
Emergin in 2006 HOARFROST has become an important piece inside Polish Dark Ambient/Industrial scene,This time the project arrives with a new album in which the self explorative proces of human condition is exposed though 6 compositions,focusing as main concept the way as humans are just like zombie puppets of a society,religious dogma,or himself due superficial and limited mentallity. The opening track „Homo Sacer,offer us a very intringish piece under female voices,and subliminal sounds collapsing in a twisted way.Prisioner Of The Present Time”,is an Ambient industrial composition built with so very interesting elements,due to dense moments and industrial tunes floating around the whole track.The inclusion of spoken voices are present giving to the track a very original touch. Then comes” In An Endless Progress”,a very interesting one,full of such incredible ambient pasages surounded by dark vaporous atmospheres going around and mutating all the time. „A Neurotic Necropolises”,one of the best track here.The transfigurative sounds seems to covered by a strange bur dark atmosphere and sutile spoken voices,like a narrative desperate laments of someone trying to find its own will. Very dense,hypnotic and suggestive piece here. Strong in its own nature WSwoosh Of An Epithelium” and „Dies Irae” closes the album,in a very interesting way,giving you sensations of Abandonement and despair,in each one of both compositions.The Album contains a video of the track „Prisioner Of The Present Time”

Mentenebre:
Antes de emprender la redacción de una crítica musical, es necesario documentarse sobre el tema de estudio. En esta ocasión le tocaba el turno a los delfines. La razón de esto no radica en la intención de realizar un reportaje sobre ellos, sino en la relación tan directa que guardan con el último trabajo de la mítica banda belga de ritual folk, Hybryds. Y es que cuando uno creía que dentro de la experimentación musical ya estaba todo más que hilado, de repente puedes encontrarte con sorpresas como esta.
Desconozco completamente cuales pueden haber sido los motivos que llevaron a este trío de Bélgica a registrar algo así. Ni cortos ni perezosos, se fueron a los acuarios del Antwerp Zoocon unos equipos de grabación y decidieron plasmar los sonidos proferidos por cetáceos de todas las familias. Resulta verdaderamente alucinante el matiz que puede adoptar el click de un delfín en un contexto alterado. Los cantos del mamífero llegan a resultar una auténtica pesadilla. Y es que creo suponer que esa fue precisamente la principal pretensión de estos maestros del género ritual y dark ambient. Utilizando unas notas sostenidas en efecto de drone cargadas de reverberación y eco, las ecolocaciones de una panda de cetáceos nadan elegantemente entre las oscilantes intensidades acústicas que dan volumen al concepto. Los contextos que se crean son abismales y profundos, muy densos y poco iluminados, lúgubres en muchas ocasiones, oscilantes, serpenteantes; y, en más de un momento, volátiles. Hybryds consigue adentrarnos en un océano de misterio, en el que los gritos de los delfines y sus característicos sonidos producidos por los labios fónicos y la cavidad nasal, que generan un sonido muy parecido al proferido por un didjeridu, nos ahogan en aguas repletas de misterio y sorpresa.Hybryds – „Soundtrack For The Aquarium Antwerp Zoo”
También es necesario resaltar que aunque este disco se publica con la discográfica Zohar durante el año pasado, la edición original salió al mercado mucho tiempo atrás, concretamente durante el año 1995, existiendo además un predecesor del año 93 que cumple unas características muy similares a las de este CD, y que fue realizado junto al compositor Vidna Obmana. Podríamos decir en este sentido que “Soundtrack For The Aquarium – Antwerp Zoo” puede ser definido como el epígono de esta serie de experimentaciones realizadas por el trío belga. En su defensa es necesario reseñar la gran calidad que éste alcanza. Los paisajes subacuáticos que se delinean en nuestra cabeza al escuchar el disco harían que el propio Jacques Costeau cogiese miedo al mar.
El disco está compuesto por nueve acuarios repletos de sorpresas. En ellos podemos encontrarnos desde orcas que nos dan la bienvenida hasta serpientes marinas, pasando, cómo no, por los secretos escondidos de los grandes delfines que no resultan ser tan amables como aparentemente nos muestran en el zoo.
Para concluir, me gustaría destacar un detalle que me ha llamado enormemente la atención sobre los delfines y que desconocía absolutamente. Al parecer, gran parte de la gama de silbidos que éstos profieren vienen dados por el acto de la reproducción. Hasta ahí todo es normal. Lo sorprendente es que estos cetáceos son de los pocos animales que mantienen relaciones sexuales por otros motivos distintos al fin reproductivo.
Sí, efectivamente; durante la segunda escucha, tu perspectiva frente a este trabajo es susceptible de cambiar por completo.

Darknation:
Fajnie się stało iż Zoharum zdecydowało się na reedycje tegoż albumu. „Soundtrack for Antwerp Zoo Aquarium” pierwotnie ukazał się 1995 roku nakładem Daft Records. Klasyczny już album Hybryds ja dopiero teraz usłyszałem po raz pierwszy, zresztą oryginalne wydanie jest chyba nie do zdobycia.
Krążek powstał przy okazji 150 rocznicy powstania Antwerpskiego Zoo. W moim odczuciu jest to muzyka, która stanowi dźwiękowy obraz spotkania człowieka z morskimi stworzeniami. Trzeba przyznać że pomysł bardzo fajny, nie tylko dla fanów dark ambientu ale przede wszystkim dla gości odwiedzających belgijskiego zoo. Choć nie do końca wodny świat ukazany jest tutaj w zbyt ciepłych barwach tzn. album ma dosyć mroczny posmak. Trochę czuć jest jest w nim respekt i fajny szacunek człowieka w kontakcie z dziką naturą, od początku jest słychać kto jest gościem a kto gospodarzem. Muzycznie jest już klasycznie tzn. monotonna elektronika i mroczne drony a we wszystko wpleciono odgłosy delfinów, orek i dużo fajnych sampli z wodnego świata. „Soundtrack for Antwerp Zoo Aquarium” trwa ponad 70 minut, i czasem pojawia się klimat monotonii, ale z każdym kolejnym przesłuchaniem muzyka broni się coraz mocniej. Na pewno nie jest to łatwy krążek, ale to dotyczy większości materiałów z muzyką ilustracyjną. Jestem pewien iż turystom odwiedzającym oceanarium krążek sprawia dużą frajdę, dla nich to pozycja obowiązkowa. Mnie na początku płyta trochę zraziła swoimi dłużyznami, ale chyba czekała zwyczajnie na swój czas. Teraz dużo bardziej doceniam ten fantazyjno-wodny klimat. Myślę że powinniście także dać mu szansę.

Mroczna Strefa:
Niezwykła to płyta. Stanowiąca pamiątkę współpracy projektu HYBRYDS z belgijskim ZOO w Antwerpii z okazji 150. rocznicy tego miejsca. Jednocześnie mroczna i niepokojąca, jak i bijąca morskim blaskiem. Będąca odbiciem odczuć człowieka podczas spotkania z morskimi stworzeniami, które jako jedyne nawiązały kontakt z człowiekiem – orkami i delfinami. A nawet inaczej – próbą opisania tej nieuchwytnej relacji jakby z obu stron. Ale zarazem jest to bardzo trudna w odbiorze i zdecydowanie ilustracyjna płyta, choć stanowiąca swoistą lekcję obowiązkową dla tych, którzy chcieliby spróbować się w dźwiękach łączących w sobie tło dla odwiedzających jakiekolwiek miejsce, gdzie trzyma się dzikie stworzenia a czymś bardziej artystycznie traktującym elektronikę i sample odgłosów. Bo „Soundtrack For Antwerp ZOO Aquarium” zawiera świetnie wplecione, często wysuwające się na pierwszy plan dźwięki wydawane przez delfiny i orki oraz wszechobecny szum wody, a na tym istotnym tle pojawiają się dark ambientowe płaszczyzny i różne perkusyjne przeszkadzajki, a w jednym z utworów (dokładnie w ósmym, „Wailing For the Whales”, także wysamplowane lub autentyczne brzmienia saksofonu). Przy pierwszym przesłuchaniu ma się wrażenie pewnej monotonii, ale potem, z każdym kolejnym przesłuchaniem jest już znacznie lepiej. Kompozycje stanowią rzeczywiście bardzo ciekawy, przestrzenny i na wskroś naturalistyczny element tworzący specyficzną atmosferę aqua-parku, ale można je bez problemu przyswoić także u siebie w domu i brzmi to naprawdę fantazyjnie, a chwilami również fantastycznie. Tego typu eksperyment jest jedynym w swoim rodzaju i pokazuje HYBRYDS (współpracujący przy tej okazji z innym projektem AH-CAMA SOTZ) jako twór, który w świetny sposób potrafił ująć 'oceaniczny’ klimat, a przede wszystkim w bardzo ciekawy i intrygujący sposób posklejać z sampli i autorskich dźwięków istną wizytówkę belgijskiego oceanarium, która za każdym razem będzie pomagała odwiedzającym odnaleźć się w tym bajecznym miejscu. Dodam jeszcze, że Zoharum wypuściło re-edycję dawno już wyprzedanego albumu, który oryginalnie wydała w 1995 roku firma Daft Records.

HARD Art:
To bez wątpienia jedna z największych wydawniczych niespodzianek ubiegłego roku. Rodzimy label Zoharum wznowił dawno wyczerpany album HYBRYDS. Wydany oryginalnie w 1995 r. nakładem Daft Records, był od dawna poszukiwanym rarytasem. Kierowany od 1986r przez Sandego Nys Maghthea projekt, swe korzenie miał w kasetowej scenie mail art. Najpierw była grupa ABSOLUTE CONTROLLED CLINICAL MANIACS, z której wykiełkował min. słynny The KLINIK, kierowany przez Dirka Ivensa stał się jedną z najważniejszych formacji electro body music. HYBRYDS poszedł w inną stronę, ambient, dźwięki wyłowione z terenowych rejestracji „field recordings”, aż po eksperymenty z techno i trance. To złożyło się na wielobarwną fuzję stylów z zapałem penetrowanych przez Sandego. On sam nie odcinał się od innych jemu podobnych, współpracował z wspomnianym wyżej Dirkiem Ivensem, klasykiem sennego ambientu Dirkiem Serries’em (Vidna Obmana). Wznowiony album „Soundtrack For The Antwerp Zoo Aquarium” bazuje na schwytanych pod wodą odgłosach delfinów, orek i wodnego szumu. Co ciekawe wydanie tej płyty związane było ze 150 rocznicą powstania Antwerpskiego Zoo. Wydawać by się mogło, że powstała sielska muzyka do leniuchowania w łóżku. Nie do końca tak jest, w tym niesamowitym montażu dają o sobie znać industrialne korzenie HYBRYDS. Mimo, iż w gruncie rzeczy to ambient, muzyka ma w sobie ten mrok wodnych przestrzeni. Schwytane w niej odgłosy waleni przypominają dźwięki wydawane przez sonary. Zwierzęta wykorzystują zjawisko echolokacji, wysyłają sygnał akustyczny o określonej częstotliwości. Ten odbity od przeszkód wraca do zwierzęcia, na tej podstawie lokuje ono położenie, kierunek i wielkość potencjalnej ofiary. To dogłębne zanurzenie się ów niedostępny na co dzień świat, wyzwala fale dźwiękowej dywersji. Z pozoru melancholijny koncept, nabiera tu nieco transgresyjnego charakteru. Kapitalny ambient nie pozbawiony industrialnych chropowatości. Dobrze, że teraz tym materiałem można cieszyć się do woli.

Necroweb:
Ein vorzügliches Klangerlebnis hält vorliegende Publikation bereit, welche dem Antwerpener Zoo zum 150. Jubiläum gewidmet wurde. Dabei ist diese Neuauflage der Manufaktur Zoharum entsprungen, welche in letzter Zeit auch Werke aus dem Backkatalog von Hybryds publizierte. Wie die Titelgebung dabei schon aufzeigt, so handelt es sich bei “Soundtrack For The Antwerp Zoo Aquarium” ausschließlich um die Unterwasserwelt, weshalb Elemente diesbezüglich eigentlich auch ständig präsent sind. Schon das Meisterwerk von Shinkiro präsentierte eine Abhandlung um das feuchte Element, wobei diese Welt hier ebenso faszinierend klingt. Mithilfe von Instrumenten wie etwa Saxofon, Didgeridoo, Cello, diverser Percussion, menschlichen Stimmen und Lauten aus der Tierwelt, serviert man ein starkes Fundament, welches in seiner Art der Beschaffung überaus eindrucksvoll umgesetzt wurde. Die Laute von Orcas und Delfinen in Verbindung mit anderen Umgebungsgeräuschen des natürlichen Lebensraums, sind dabei ein prägender Aspekt. Dies sah scheinbar der Zoodirektor von Antwerpen ebenso, weshalb jener die Aussage äußerte, dass “Soundtrack For The Antwerp Zoo Aquarium” wohl den perfekten Soundtrack für eine musikalische Reise bietet, und zwar ganz im Sinne eine Jules Verne. Damit liegt der gute Mann auch gar nicht mal so verkehrt, birgt doch dieser feuchte Trip unendlich viel Schätze und Reichtümer, die letztendlich nur noch auf ihre Entdeckung in der scheinbar undurchdringlichen Tiefe warten.
“Soundtrack For The Antwerp Zoo Aquarium” ist ein faszinierendes Tondokument, weshalb diese Neuauflage auch ihre vollste Berechtigung hat. Individuen mit Hang zur gehobenen Klasse müssen sich dieses Album unbedingt ins Heim holen. Eine Enttäuschung gibt es defacto nicht (ebenso wenig wie anderweitig benannt angeblicher Dark Ambient)- meine absolute Empfehlung!
maeror:
И  при первом прослушивании этого альбома (в году примерно 1999-ом), и сейчас, когда спустя много лет «Soundtrack For The Antwerp Zoo Aquarium» стараниями польского лейбла «Zoharum» вновь стал доступен, я не устаю удивляться смелости дирекции этого самого океанариума, заказавшей создание саундтрека, приуроченного к 50-тилетнему юбилею заведения именно «Hybryds». Могли ведь пойти простым путем и сотрудничать с композитором, который написал бы красивую, фоновую музыку в стиле new age (ну, например, что-то в духе «Oceanic» Вангелиса), наполнил бы треки голосами морской живности.Затем художник нарисовал бы яркую обложку с дельфинчиками и цифрой «50», и так бы и стояли эти диски на кассах океанариума, привлекая гостей и раскошеливая их на пару монет. К счастью, история пошла по другому пути – странному, но другому. Саундтрек был создан кропотливыми исследователями древних ритуалов и прочих духовных атавизмов, которые тоже активно внедрили в свою музыку голоса дельфинов, китов, касаток, вот только настроение у их произведения вышло совсем другим, под такие звуки наверняка было сложно продавать шарики и майки с символикой.
«Soundtrack For The Antwerp Zoo Aquarium» стал на тот момент самым странным творением «Гибридов» и до сих пор стоит особняком в их дискографии, являясь, однако, одним из самых сильных творений бельгийской парочки индустриальных шаманов. Основной упор сделан на «гидрофонию» – композиции созданы из звуков водных массивов, сквозь толщу которых движется темной махиной достаточно суровый dark ambient в духе «Ah-Cama Sotz», что неудивительно, т.к. Херманн, автор данного проекта, был «активной творческой единицей» при записи этого альбома. Подобный серьезный индустриальный подход помогает взглянуть на подводный мир без, извиняюсь, розовых соплей, коими так просто заляпать окно огромного аквариума, глядя, как беззаботно резвятся красивые рыбки в паре сантиметров от твоего носа. Мир, воссозданный «Hybryds», куда как суровее и честней – голоса морских жителей, усиленные оборудованием, больше напоминают панический зов, создается впечатление, что дельфины и касатки выпрыгивают из воды, чтобы своим криком передать важное послание, которое, увы, никто не понимает, продолжая хлопать в ладоши. Огромные волны способны утопить и раздавить зазевавшегося человека, а темные глубины, не знающие солнечного света, скрывают таких существ, воспоминания о которых хранят древние легенды и кошмарные сны. «Взламывая» пароли к этим видениям и легендам, музыканты вновь обращаются к обрядовым элементам музыки, активно используя диджериду, заклинатель дождя и горловое пение, показывая своей мрачной, но завораживающей музыкой, что океан надо уважать и почитать, что с его жителями мы делим одну планету, и что они всяко древнее нас. Да, для тех, кто все еще ждет обычной «фоновой музыки», по-прежнему в наличии «Wailing For The Whales» – саксофон, водичка и более-менее «правильная» атмосфера.
Один из лучших альбомов «бельгийской индустриальной школы». Битвы на eBay закончились, теперь вы снова можете его спокойно купить