Supremus

ChainDLK
According to the linear notes „the idea behind the album is the trial of creating an inner feeling […] which is superior to others”, so the result is a sort of symphonic dark ambient where, instead of creating the oppressive dark soundscape, the sound spectrum is brighter and more aggressive.
The album start with an untitled track serving as an introduction to the six parts of this release, „Supremos I” is an almost epic slowly evolving synth line that ends where begin the noisy aggressive second part of the track. „Supremos II” is a quiet juxtaposition of small noises where „Supremos III” is reminiscent of some old sci-fi soundtracks. „Supremos IV”, the longest track of the album, return, in his first part, to the epic soundscape of „Supremos I” while, in the second part, turn to industrial territories and quietly ending in an almost elegiac way. „Supremos V” is a quiet drone while „Supremos VI” is perhaps the most brighter an epic of all track relying in a high frequencies drones. The last untitled track is a dark ending closer to the classic dark ambient territories.
This release is well produced, compact and coherent in his development and has a good quality: a personal idea of sound that distance from the orthodoxy of this genre. Recommended.

Vital Weekly
That part of the world is inhabited by Ab Intra, apparently return after four years with a new album. I don’t think I know them. Here we go down in the underworld, crossing the styx and view a world we haven’t seen. This I mean metaphorical as what we hear is not what we haven’t heard before. Ab Intra’s atmospherical music is not quite soft however – its present and loud. Using an organ, sound effects, field recordings and lots of processing, this is very much in your face, even noisy in 'Part 2′, or mysteriously far away in 'Part 3′. The louder pieces are also the longest pieces (’Part 2′, 'Part 5′ and 'Part 7′, making more than half the CD), which I am not sure was a good idea. I would have preferred it if some of the quieter tracks were longer, such as 'Part 3′, 'Part 8′ or 'Part 6′. Especially the latter is a fine combination of all the elements he uses: instruments, field recordings and sound effects. If you are familiar with the releases on say Malignant Records, then you should know where to place Ab Intra – along similar utter black lines of the deepest undercurrent in ambient. As such Ab Intra doesn’t bring something new, and perhaps in their noisiness a bit too late at times, but at least half the album is pretty damn good. (FdW)

Kulturterrorismus
“Supremus“, die Überlegenheit, ist das Konzept hinter dem gleichnamigen Album des Polen von Ab Intra – viel mehr Informationen gibt die CD kaum her, als dieses Wort, in sechs durchnummerierten Kompositionen plus Intro & Outro verarbeitet, einzig gestützt von naturellen Strukturfotos – Ab Intra wirft einerseits Fragen auf, andererseits zwingt er den Hörer dazu, einzig die Musik auf sich wirken zu lassen.
Zoharum Records selbst beschreibt “Supremus” als im weit gefassten Begriff des Dark Ambient beheimatet; irgendwie stimmt dies auch, mit meditativ-sanften Soundwänden hat Ab Intra aber wenig zu tun. Stattdessen bestehen die zu hörenden Stücke aus flächigen Noise- & Dronewänden, die dicht und rau aus den Boxen fließen, in an- und abschwellenden Wellenverläufen arrangiert und teils mit melodischen Sprengseln akzentuiert. Dabei sind die Stücke jedoch kaum losgelöst voneinander zu betrachten, sondern als durchgehender Strom, der ohne große Umschwünge am Hörer vorbeizieht, sich mal mehr, mal weniger in den Vordergrund spielend. Wenn man von so etwas wie einem Höhepunkt sprechen kann, dann wohl im letzten regulären Stück ‘Supremus part 6′, das wohl an Intensität und durchdringendem Klang den Höhepunkt darstellt und zum gedanklichen Abdriften in fremde Sphären einlädt.
Jedoch, trotz der musikalischen Qualität lässt mich “Supremus” mehr oder weniger fragend zurück – zwar weiß das Album zu wirken und auch ohne jeglichen Widerstand durchzulaufen, eine Alleinstellung oder Aussage sucht man jedoch vergebens – wodurch das Album auch letztendlich etwas in der Masse aus Veröffentlichung dieser Couleur untergeht, denn Drone-Meister gibt es einige, auch solche, die ihr Klanggut besser mit einem inhaltlichen Konzept zu überdachen wissen. Besagter letzter Titel weiß mit gutem Willen so etwas wie Erhabenheit ausstrahlen – ansonsten lässt sich eine inhaltliche Kohärenz aber kaum finden.
Fazit:
So geht Ab Intras “Supremus” leider etwas im Genremeer unter – zwar weiß die musikalische, vor allem die atmosphärische Arbeit zu überzeugen, insgesamt bietet „Supremus“ jedoch wenig, um mit Kopf oder Herz länger bei dem Album zu verweilen. Für Dark Ambient / Drone-Fanatiker eine interessantes Werk, sonstige Interessenten könnten reinhören – ein Muss ist es aber nicht.

Necroweb
Mit “Supremus” von Ab Intra beehrt uns das polnische Label Zoharum Records und liefert damit einen überaus starken Tonträger ins Haus.
Das mittlerweile dritte Vollwerk ließ fast vier Jahre auf sich warten und sollte alle Anhänger ambienter Klangwelten nun fraglos glücklich machen.
Wer also Interesse an intensivem sowie emotionalem Dark Ambient hat, der ist hiermit herzlich zu diesem bemerkenswerten Trip eingeladen, der manche Leckerei bereithält.
Das mir bislang unbekannte Projekt ist das geistige Kind eines gewissen Radoslaw Kaminski und jener schafft es recht schnell, mich in seinen Bann zu ziehen.
Schon der starke Opener lässt das Potenzial erahnen und erinnert stilistisch an das Cold Meat Raster, bevor der erste Part von “Supremus” ungeheuerlich intensiv an den Hörer tritt und jenen mit Haut und Haar verschlingt.
Kräftige Tasteneingebungen sorgen für ein emotionales Gefühlschaos, welches nicht so schnell wieder abflacht und auch der dritte Part schafft es mit Leichtigkeit, klangliche Welten der Extraklasse zu kreieren.
Drone-Schleifen machen sich in der folgenden Umsetzung bemerkbar und schnell lässt sich feststellen, dass der Musiker es versteht, ein recht variables Album darzubieten.
Daher ist es tatsächlich so, dass jeder einzelne Track seine eigene Welt offenbart, die keiner anderen wirklich ähnelt und das Hören am Stück umso leichter gestaltet.
Das Zusammenspiel von Dark Ambient und diversen Electronica funktioniert in vorliegendem Fall also erstaunlich gut und sorgt entsprechend dafür, dass auf diesem Silberling ein recht warmer Charakter zum Tragen kommt.
Mit Ab Intra zaubert man eine Welt, die zum Innehalten einlädt und zudem gelegentlich einen leicht spacigen Einfluss aufzeigt, ohne sich jedoch nur darauf festzulegen.
Das Ganze gut aufeinander abzustimmen, vermag nicht jeder Musiker hinzubekommen, Ab Intra hingegen schon.
Somit bekommt “Supremus” eine Kaufempfehlung meinerseits, und wenn diese Qualität gehalten oder gar noch ausgebaut werden kann, dann steht uns scheinbar etwas richtig Großes bevor. Weiter so!

Darkroom
La label polacca Zoharum torna a produrre il connazionale Ab Intra, confermando la sua propensione per progetti ambientali dalle connotazioni oscure, spesso votati ad interessanti variazioni tematiche. „Supremus” arriva a 3 anni di distanza dal precedente „Aura Imaginalis”, che rimane dal canto suo un album ancora da scoprire. Il nuovo lavoro propone un discreto gusto nell’accostamento di suoni e rumori e riesce a superare I limiti di una prevedibile dark ambient, sebbene si accosti ripetutamente a questo genere. Se l’apertura viene affidata ad un noise-ambient ruvido e inquietante che stratifica synth e rumori, l’anima del disco ha fattezze diverse e viene principalmente strutturata per mezzo di monumentali muri sintetici, pregni di tragicità e memori di esempi disparati che vanno dai Tangerine Dream ai Kirlian Camera più granitici, passando per i Pink Floyd di metà anni ’70. Queste masse sonore si snodano lente sorrette da fugaci melodie, dando luogo ad un effetto altamente cinematografico con alternanza di sensazioni diverse: dal gelo totale („Supremus Part 3”), alla disperazione lancinante („Supremus Part 1”), fino alla calma galattica („Supremus Part 5”). Il minimalismo compositivo, fatto di piccoli rintocchi audio, riesce ad alternarsi ottimamente con tripudi di drones compattatati che danno luogo ad un’opera di sicuro fascino, figlia di una tradizione di vecchia data, ma anche di autori più recenti come Raison D’Être o il roster della Cyclic Law. Per certi versi una sorpresa considerando la breve carriera del progetto di Radoslaw Kaminski, per altri un lieto ritorno che susciterà interesse nei patiti di una dark ambient non necessariamente canonica.

Pa.no.rama Journal
Radoslaw Kaminski is the representative spirit behinds AB INTRA,and after some years of Silence after its acclaming release ” Aura Imaginalis” which was released on Zoharum too. Now return with „Supremus”,an album in which the project show us all its evolution after 4 years. 8 compositions which I call Altered static ambience,due how music crawls within a sole compact and well structure sounds and from there mutating in other perspectives ,always bringing new elements. Such as for example we can hear the second track „Supremus I,obssessive,beauty and bizarre ,a pice with so much to explore by magnificent soundcapes from drone,to ambient,to industrial. An inner exploration to your most in deep visions and subconsious realms are found on „Supremus II & III”.so the whole tracks transit into such volatil,eerie atmopsheres full of mysterious passages and penetrating sounds.

Darknation
Cztery lata czekaliśmy na następczynie dobrze przyjętego poprzedniego krążka Radka Kamińskiego, na wstępie musze przyznać ze warto było poczekać. „Aura Imaginalis” to dobrze skrojony dark ambient z wyraźnym wpływem muzyki z początków działalności wytwórni lidera Brighter Death Now. Co mi fana tych brzmień mocno przypadło do gustu.
Teraz mamy „Supremus” i pójście w swoim własnym kierunku. W zasadzie to od początku płyta mnie oczarowała. Ponoć nie powinno się jej słuchać wyrywkowo ale na mnie w całości czy też w pojedynczych utworach działa tak samo intensywnie. Najbardziej lubię w muzyce emocje a tutaj są one niezwykle celnie wymierzone i wyważone. W większości dźwięk atakuje słuchacza gęstymi pasażami i dosyć intensywnym brzmieniem spod których wyłaniają się atmosferyczne melodie i nietypowa czasem tragiczna atmosfera. Wydaje mi się że Kamiński fajnie tutaj uchwycił nastrój swoistego powrotu do natury człowieka, do jego zachowań które są ściśle związane z samą naturą, z tym wszystkim co nas otacza. Nie potrafię tego dobrze nazwać ale takie właśnie mam odczucia podczas słuchania tego materiału. Wam w głowach mogą kreować się zupełnie inne historie, gdyż muzyka wybitnie nastraja do przecież tak potrzebnego nam wyciszenia i własnych przemyśleń, z którymi nie musimy z nikim się dzielić. W naszym kraju sporo jest projektów dark ambientowych, wśród nich Ab Intra bardzo się wyróżnia. Dla mnie „Supremus” to płyta na światowym poziomie. Radek, oby tak dalej!

Only Good Music
Ab Intra na albumie „Supremus” proponuje muzykę wymagającą i z pozoru nieprzystępną. Dźwięki do rozmyślań i obserwacji siebie, ale paradoksalnie nie jest to muzyka relaksacyjna.
Pierwsze przesłuchania albumów najczęściej dokonuję w drodze do (z) pracy. Ten patent zazwyczaj się sprawdza, umilam sobie podróż dobrą muzyką, jednocześnie wyciągając wstępne wnioski. W przypadku „Supremus” moja metoda nieco zawiodła. Z bardzo prostej przyczyny – ten album jest zbyt absorbujący i wymaga bezgranicznego oddania, skupienia na każdej sekundzie, sekwencji muzyki.
Radosław Kamiński wykoncypował sobie swoisty eksperyment i to powiązany z aspektami, które od dawna mnie fascynują. Stworzonym „układem odosobnionym badania” jest wpływ muzyki na słuchacza, a w tym wypadku dokładnie chodzi o wywołanie odczucia dominującego chwilę, o „stan, który dokonuje się przy zetknięciu z dźwiękiem”¹. Uwagi słuchacza nie zaprzątają dodatkowe, mogące jednoznacznie sugerować istotę muzyki bodźce. Brak konkretnych tytułów utworów i  ich nieformalna konstrukcja, czy też brak słów i symboli – wszystko po to, by uchwycić istotę zjawiska, czystą aurę tej muzyki. Oczywiście każdy dojdzie do różnych wniosków – wszak mamy inny bagaż doświadczeń, a „eksperyment” będzie odbywał się w różnych miejscach i czasie. To jest najbardziej fascynujące w tej muzyce – ilu słuchaczy, tyle reakcji.
Zróżnicowana jest również struktura albumu. Obok krótszych utworów, usłyszymy długie muzyczne krajobrazy. Dźwięki na „Supremus” są niczym woda drążąca skałę. Powoli, acz sukcesywnie przenikają w głąb świadomości. Nie zawsze generują odczucia przyjemne. Potrafią zaatakować zmysły intensywnie przetworzoną strukturą („Supremus II”) – głośną, wręcz nieznośną. Jakby dla przeciwwagi chcą zakręcić w głowie tajemniczym klimatem („Supremus III”, „Supremus VI”), klaustrofobiczną, zimną przestrzenią („Supremus VII”) czy nieziemskim klimatem rodem z The X Files („Supremus V”).
Ważną rolę na tej płycie odgrywają wyciszenia oraz sama cisza. Momenty przejścia jednej kompozycji w drugą są dodatkowym aspektem, na który warto (trzeba) zwrócić uwagę. Podkreślają niesamowity klimat, a ich płynność udowadnia spójność całego albumu. Natomiast cisza jest elementem zawieszenia, nieznanego. Bardzo dobrze to odczucie obrazuje ostatnia na płycie kompozycja, której otwarcie niepokoi.
Ab Intra  świadomie ingeruje w naturę słuchacza. Dostarcza mu bodźców, a obserwacje reakcji pozostawia samemu zainteresowanemu, Ja dobrowolnie poddałem się temu eksperymentowi. Nadal się poddaję, bo „Supremus” zdominował mój odtwarzacz na dłużej. Tego i Wam życzę.

Santa Sangre
Dobre czasy nastały dla mojego ulubionego gatunku muzycznego. A jeszcze półtora roku temu czułem przesyt, niewiele nowych płyt naprawdę robiło na mnie wrażenie. Starzy wyjadacze zawodzili, młodych utalentowanych projektów ze świecą trzeba było szukać. I nagle jakby coś pękło, i zaczęły się wysypywać znakomite materiały jeden po drugim, w tej chwili właściwie nie ma miesiąca, żeby przynajmniej jedna płyta mnie nie zachwyciła w ten czy inny sposób. A najlepsze w tym wszystkim jest to, że same siebie przechodzą projekty, które do tej pory uważałem za co najwyżej poprawne. Jak w poniższym przypadku.
AB INTRA to nasza polska inicjatywa, debiutująca w 2006 roku w Pro Distri, pododdziale ówczesnej War Office Propaganda. Z kolei poprzedni album, “Aura Imaginalis”, wyszedł trzy lata temu nakładem Zoharum. Jak przez mgłę pamiętam tamtą muzykę, choć zdaje się, że jako tako mi się podobała, aczkolwiek bez zbytniej ekscytacji. Ot wyrobnik jakich wielu. I w życiu bym nie przypuszczał, że następne dzieło Radka, zatytułowane “Supremus” rozerwie mnie na pół i bez ceregieli wgniecie w ziemię. Radek podjął właściwą decyzję obierając zgoła odmienną drogę niż na poprzedniej płycie. Zrezygnował z inspiracji Zimną Szwecją, wszelkie dosłowne elementy zebrane w wilgotnych lochach lub zapuszczonych fabrykach wyrzucając do kosza. W zamian za to oferuje potężną syntezatorową burzę dźwiękową, bo choć to wciąż dark ambient, intensywnością i gęstością brzmienia zbliża się momentami nawet ku stylistyce noise. Tyle, że w przeciwieństwie do tejże, to muzyka niezwykle emocjonalna, spod tej monolitycznej masy sonicznej raz po raz wyłaniają się przepiękne melodie, ujmujące pasaże i prawdziwie tragiczna atmosfera. Tak naprawdę mógłbym porównać “Supremus” do pewnego artysty, gdyż dostrzegam naprawdę dużo punktów wspólnych pomiędzy ich twórczością. I bynajmniej nie jest to żaden typowy przedstawiciel darkambientowej szufladki. Myślę tu o Timie Heckerze – obaj artyści w podobny sposób przedstawiają piękno i tragizm  zakute w hałasie. Może się komuś narażę, ale to, co Radek pokazał na “Supremus” wcale tak mocno nie odbiega od najlepszych dzieł Kanadyjczyka.
Jak dla mnie płyta klasy światowej. Podobnie jak Inner Vision Laboratory, także AB INTRA zasługuje, aby usłyszano o niej nie tylko w naszym kraju. Tego warszawskiemu projektowi życzę, a każdemu złaknionemu niezwykle intensywnych emocji z całą odpowiedzialnością zalecam zakup “Supremus”.

Mroczna Strefa
Dark ambient jest muzyczną dziedziną, która ma to do siebie, że najczęściej nie można jej opisywać pod względem struktur melodycznych, rozwiązań wokalnych czy rozbijania na atomy partii poszczególnych instrumentów. Istnieje taka opcja, że daje się oceniać daną produkcję z tego kręgu pod względem tego, czy podczas słuchania w ciszy wypełnia pomieszczenie od ściany do ściany szczelniej lub nie, albo czy usypia lub też nie. Ktoś może mieć oczywiście inne zdanie na ten temat, ale porównując pewne wydawnictwa z szeroko rozumianego ambientu dane jest interpretowanie w nieco większym zakresie niż na przykład przy okazji typowo rockowej, popowej czy metalowej płyty. Tam wszystko jest nieco łatwiejsze, tutaj zaś należy mieć wrażliwość wyłączoną od zewnętrznych bodźców, bo może umknąć każdy detal. No chyba że ktoś wsłuchuje się w muzykę tylko i wyłącznie od strony technicznej… Taka osoba często, niestety, nie jest w stanie ogarnąć przestrzennych, bywa, że pozbawionych podstawowej bazy melodycznej dźwięków. Z AB INTRA jest tak, że wpisuje się w nurt czysto elektroniczno-naturalistyczny. Owszem, tu podstawą jest pewna linia melodyczna, ale jest ona tak skonstruowana, że jest jednym ze składników całości – niekoniecznie tym najważniejszym. Tak jak w przypadku debiutanckiego albumu „Aura Imaginalis” z 2009 roku, również „Supremus” za podstawę bierze minimalistyczny, choć nie zawsze totalnie stonowany dark ambient znany z płyt RAISON D’ETRE, SEPHIROTH czy DESIDERII MARGINIS, a na tym zasadza swoje pomysły, które w równym stopniu dotykają czystej elektroniki, naturalnego, głębokiego soundu i korelowania momentów spokojniejszych oraz tych głośniejszych, utrzymanych w bardziej monumentalnym stylu. Już pierwsze dwa fragmenty płyty przykuwają uwagę podniosłym, rozedrganym i faktycznie wypełniającym całą przestrzeń brzmieniem, które w jakimś tam stopniu epatuje swoistą melodyką i na pozór monotonnym wątkiem, a ten jednak mimo wszystko lekko się zmienia i wciąga w swój – nazwijmy to umownie – wir. Kolejne części tego konceptu traktującego o – jak to napisano w notce na temat tego wydawnictwa – „próbie oddania, czy też wykreowania wewnętrznego ODCZUCIA, wrażenia dominującego nad pozostałymi” to rzeczywiście kontynuacja pewnej metody działania wobec słuchacza. Czuć, że Radosław Kamiński chciał samemu poddać się pewnemu oczyszczeniu podczas tworzenia tych dźwięków i stara się zarazić takim stanem również odbiorcę. „Supremus” może być słuchane jako tło podczas wypoczynku w ciszy, ale jednocześnie jest taką kreacją, która zabiera w podróż w głąb siebie, z tą myślą, że jest to tylko podpowiedź jak to zrobić, bo co autor miał na uwadze podczas komponowania tego materiału, możemy się jedynie domyślać… Ale stworzył on rzecz solidną na niwie klasycznego można by powiedzieć dark ambientu.

Limiter.com
Po 4 latach od poprzedniej publikacji AB INTRA powraca z nowym albumem! „Supremus” to blisko godzinna dawka muzyki osadzonej w szeroko pojętym gatunku dark ambient. Płyta ukazuje o wiele bardziej dojrzałe oblicze artysty, który świadomie kreuje świat własnych dźwięków i wizji. Ideą nowego albumu jest próba oddania, czy też wykreowania wewnętrznego ODCZUCIA, wrażenia, dominującego nad pozostałymi (łac. Supremus najwyższy, panujący, dominujący, ostateczny), będącego w swej istocie efektem dostrojenia umysłu wychodzącego poza uwarunkowane struktury. Jest to próba „wprowadzenia” świadomości w obszar czystych wrażeń, gdzie słowo zostaje zdominowane przez dźwięk, opanowane przez uczucie, a wizja i symbol stają się nośnikami nowych znaczeń.
Powyższy opis wydawnictwa nie powinien dziwić nikogo kto miał już styczność z muzyką wydawaną przez Zoharum. Album „Supremus” to  świetna muzyczna podróż wymagająca od słuchacza maksymalnego skupienia i wyciszenia. Nie ma mowy o tym by ta płyta leciała sobie gdzieś w tle. Już przy pierwszym odsłuchu nie miałem ochoty na to by rozdzielić słuchanie tego krążka na części. Utwory nie męczą słuchacza. Wręcz przeciwnie – godzina zostaje wycięta z życia dosłownie w chwilę.
Według mnie nowe dzieło Ab Intra ma wydźwięk mocno nostalgiczny, ponury. Niektóre kawałki są spokojne, inne zaś budzą niepokój. Całość jednak utrzymana jest w niewesołym, dość tajemniczym klimacie. Żeby było jednak trochę dziwnie to nie przeszkadza to zupełnie w oderwaniu się od rzeczywistości, zapomnieniu o wszystkim co nas otacza. Słuchając tego albumu tworzymy sobie w głowie przeróżne historie, a muzyka ta to doskonały soundtrack do wielu z nich.

HARD Art
Cieszę się, że mogę napisać recenzję tej płyty. Rozmawiałem o niej sporo przed wydaniem i z niecierpliwością oczekiwałem przesyłki z Zoharum. Paczka obfita, muzy full.
Od samego początku warszawski AB INTRA jest u mnie na celowniku i mam tą przyjemność posiadać wcześniejsze materiały. Nie ukrywam, po prostu lubię ten projekt i uwielbiam muzę, jaką prezentuje. Dla mnie to czołowy projekt z Polski, generujący Dark Ambient na światowym poziomie. Niech mi tylko ktoś powie, że w Polsce nie mamy porządnych dark ambientowych projektów, to skórę wygarbuje! „Supremus” to bezsprzecznie świetny krążek, prawie godzina muzyki utrzymana w mocnym i ciemnym klimacie. Delikatnie wysunięte na pierwszy plan spokojne linie melodyczne, nasączone są dużą dawką ciężkiego tła. Trochę mocnych uderzeń, nadających spokojnego tempa i trochę lekkich pogłosów wypełniających przestrzeń. Słuchałem tej płyty cicho – piękna, wyważona i dopracowana. Słuchałem tej płyty głośno i bardzo głośno – idealna, mocna i dobrze zarejestrowana!
No Panie Radku z AB INTRA. Nie ma lipy!! Stoisz Pan na równo z szacownymi INADE, NEW RAISON THRONE, czy KAMMARHEIT. Pełna rekomendacja!

Mentenebre:
Ab Intra es un proyecto nacido en el año 2006 y dirigido por Radosław Kamiński, un mago de la música experimental y dark ambient que posee el don de crear paisajes desolados y sombríos, cargados de escepticismo y misterio. Su paleta de colores sólo acepta la escala de grises y con ella se configuran composiciones difuminadas que nos muestran conceptos difusos y volátiles, melodías que se desmenuzan progresivamente para abrir líneas de drones que dominan de forma infinita el espacio y e tiempo.
La inmensidad que transmiten ciertos temas de “Supremus” es verdaderamente encomiable. Kamiński sabe mimar al silencio para sacar de él su mejor partido. Aísla acertadamente en el vacío notas un tanto famélicas con el fin de alcanzar una profundidad acústica que despeña al oyente por el interior de una angosta falla repleta de secretos y misterio.
La oscuridad es la tónica general del trabajo, la nota preponderante que va a guiar la totalidad de los cortes que “Supremus” enclaustra. Un dato distintivo de este disco que le hace diferir de sus predecesores es el hecho de que Kamiński no haya escogido un título para sus composiciones. La verdad es que esta actuación no es nueva dentro de las lindes del género experimental, muchas bandas como Nurse With Wound o el propio Lustmord han decidido en algún momento de su carrera no titular las composiciones con el fin de otorgar al trabajo una apariencia más sólida y cohesionada.
Ab Intra – „Supremus” Como tema recomendado señalaría su quinto corte, 'Supremus IV’. La razón de que este tema sea justificado en cuarto lugar cuando ocupa realmente el quinto es sencilla. La obertura introductoria que carece de justificación explicita se enmarca como primera pista, por lo que el resto de ellas aparecen realmente desencuadradas con respecto a la numeración natural. En “Supremus IV” el silencio nos ejemplifica una tábula rasa sobre la que sinuosos escapes sonoros empiezan a tomar forma urdiendo melodías apocalípticas que se introducen en interior del oyente, haciéndolo zozobrar en una tempestad de sentimientos contradictorios. El corte, al igual que la mayoría que componen este álbum, se nutre de la presencia de drones infatigables que acondicionan acertadamente los contextos desolados y yermos que se intentan dibujar en ellos.
“Supremus” es el cuarto disco de Ab Intra. Ha sido editado por el sello polaco Zoharum, que también se encargo de publicar su anterior lanzamiento “Aura Imaginalis”. De entre sus predecesores podríamos destacar su álbum debut, el magno “Demiurgia”, todo un dechado de dark ambient espeso y frío, limitado a tan sólo noventa y nueve copias, que fue distribuido por los igualmente polacos War Office Propaganda.
“Supremus” es una buena oportunidad para disfrutar desde una perspectiva del género dark ambient.