there’s no other god than rambo!

The Wire:
Maciek Szymczuk and Zenial (Łukasz Szałankiewicz) have been working together since 2002. In 2005 they released their debut album The Shape of Lost Things. The group spent the following years performing in Poland and abroad, participating in Unsound, Elektro-mechab=nika, the WRO Biennale, and MPM Ambient Gorlice. Their second album, Rambo came out in 2010 on AudioTong. Their latest album It Came From The Outer Space is described by the artists as „a film for hearing adventures about interplanetary spaces”.

Vital Weekly:
Aabzu is a duo of Maciek Szymcuk and Lukasz Szatankiewicz and their CD was recorded on July 16 2010 at the MPM Ambient in Gorlice. The cover has photos of the concert (and forty more on the data portion of the CD), so we see a laptop, midi controllers, a mixer and such like. Its the first time I hear their music, I think. Its fine music and easy to see why they are booked to play at an ambient festival. They cover the whole range from crackles to buzzes, from techno/house inspired rhythms to pseudo ritualistic doodling and then back to dubby breakbeats. Outside we have the very first sunny day of the summer and this music fits perfectly. I can’t think of any proper reason to release this on CD though, unless they hit fame in Poland already. A fine solid set they played.

Kulturterrorismus:
Über zuviel Freizeit können sich Polen Maciek Szymczuk & Łukasz Szałankiewicz wahrlich nicht beschweren; mit ihrem Hauptprojekt ZENIAL wie unter anderen Namen bringen beide seit Jahren in hoher Frequenz Veröffentlichungen ans Tageslicht, dies ohne Qualitätsverluste. Mit AABZUs “There  Is No Other God Than Rambo!” wird nun ein eher selteneres Projekt mit einem Livealbum weitergeführt.
“There Is No Other God Than Rambo!” findet wie auch schon die letzten ZENIAL-Werke über das qualitativ absolut sichere Label Zoharum Records Veröffentlichung, konkret als siebenter Teil der Veröffentlichungsreihe “Into Your Hands, Heart & Hallucinations“, in denen die CDs stets in schwarzem Karton mit eingelegter Postkarte ausgeliefert werden. Die auf dem Album befindlichen Aufnahmen stammen bereits aus dem Jahr 2010 vom “MPM Ambient-Fest” in Gorlice, Polen.
Mit AABZU widmen sich die beiden Künstler eher der Elektronika & Glitch-Seite ihrer Arbeiten und spielen diese mehr als bei ZENIAL zu einer tanzbaren und dynamischen Version aus. Stets tanzbare, feingliedrige Beats mit leichter IDM-Note bestimmen die Tracks, die dabei immer durch hintergründige Ambient-Flächen zusammengehalten werden. Dieser Mischung ist es auch zu verdanken, dass “There Is No Other God Than Rambo!” in Gänze sehr entspannt und “leicht” wirkt – ohne dabei schnell verdaulich zu sein. Der Tonus erinnert manchmal an die Labelkollegen INNER VISION LABORATORY, die ebenso zeitweise tanzbare Elektro-Beats und Ambient fulminant vermischen.
Dazu gesellen sich bei AABZU noch leichte Elemente des Glitch wie Clicks’n’Cuts, die direkt zu Beginn leichte Störgeräusche kredenzen oder im weiteren Verlauf der CD das fehlerhafte Laden einer CD als Stilmittel benutzen; dominant werden diese Elementen jedoch nie, sonder sie ordnen sich stets dem Ziel der Atmosphärenerzeugung unter. Und genau darin liegt auch Aabzus Kraft, die dazu führt, dass “There Is No Other God Than Rambo!” seit Tagen auf Dauerrotation läuft – das Album erzeugt distanziert-entspannende Stimmung auf hoher Dichte, lässt perfekt den Tag vergessen und die Gedanken wandern, ohne sich abzunutzen, ohne an entführender Wirkung einzubüßen.
Fazit:
Wer ZENIAL oder andere Projekte der Polen schätzt, kommt um Aabzu nicht herum – auch wenn die hier verpackten Sounds etwas leichter verständlich sind. Der perfekte atmosphärische Elektronika-Soundtrack zum Ende des Tages und zum Vergessen des Alltags. Meine Empfehlung!

Necroweb:
tumpfe, abgedroschene Kriegsfilme sind wohl das Schlimmste, womit man Pazifisten auf die Palme bringen kann, und der wohl berühmteste Veteran des US-Klischees hört auf den Namen Rambo. Inwieweit sich die Musiker hinter Aabzu damit ernst nehmen, ist eine andere Sache, zumindest grüßt man den unbesiegbaren Ballermann und Titel wie “First Blood” (genau, der Titel des ersten Streifens), “Heroes Never Die” oder “Bullets And Bombs” sprechen ihre eigene Sprache.
Aber halt! Ein plumper Auswurf ist vorliegende Scheibe deshalb nicht und so gibt es keinen Grund, in Deckung zu gehen.
Inhaltlich bekommt man eine Livedarbietung vom 16.07.2010 geboten, welche stilistisch fraglos in das Konzept von Zoharum passt, wobei man aber gerade anfangs fast den Eindruck einer ambienten Welt vorgesetzt bekommt.
Die Vertonungen gehen hierbei fließend ineinander über, was es aber nicht gerade erleichtert, die Stücke getrennt voneinander zu betrachten, welche übrigens dem “Rambo”-Album entnommen sind.
Am auffälligsten dürften dabei die angenehmen, rituell angehauchten Trommeln sein, die einen doch recht prägenden Part übernehmen. Dennoch sollte man keinesfalls auf irgendwelche Überraschungen hoffen, denn Aabzu bleiben sich musikalisch überaus treu und vermeiden es dabei scheinbar tunlichst, auch mal etwas anderes einzubauen.
Obwohl es also keine Überraschungen gibt, kann man trotzdem mit einigen guten Momenten aufwarten, die speziell in den vorweg genannten Vertonungen lauern und manche monotone Erscheinungen in den Hintergrund rücken.
Der Klang ist für eine Live-Umsetzung als hervorragend zu benennen und somit lässt sich das Ergebnis nicht von einer Studioarbeit unterscheiden.
Letztendlich bieten die beiden Musiker Maciek Szymcuk und Lukasz Szalankiewicz (der Kopf hinter Zenial) ein solides Werk, das zwar so völlig in Ordnung geht, aber mit Spannungsbögen geizt.
Auch dieses Teil der Zoharum Chapter Serie ist natürlich wieder begrenzt. Also Beeilung!

club|debil:
Aabzu ist das Projekt zweier umtriebiger polnischer Elektroniker – Maciek Szymczuk und Lukasz Szalankiewicz. Ersterer hat schon zahllose Veröffentlichungen unter seinem bürgerlichen Namen vorzuweisen, Szalankiewicz vor allem als Zenial und PalSecam. Das erste Lebenszeichen gab das Duos unter dem Namen Aabzu bereits 2002 von sich, 2005 erschien das Debütalbum „The Shape Of Lost Things“. Das vorliegende „There is no other god than Rambo!“-Album ist dessen direkter Nachfolger. Zu hören sind auf der CD 13 eher kühle elektronische Tracks, die von mehr oder weniger deutlich ausgeprägten, organischen Rhythmen getragen werden, die jedoch in den seltendsten Fällen Tanzgeschwindigkeit erreichen. Vielmehr lässt sich zum „Rambo“-Sound ganz gut chillen, wenn man dazu das entrückte Kopfnicken meint. Typisch sind zudem repetitive Klänge und eine immer zum meditativen Abgleiten einladende Atmosphäre, die im Kontrast zum Rhythmus steht und doch eine Einheit mit diesem bildet. Es rauscht und knistert, Stimmen sind aus der Ferne zu vernehmen, gelegentlich lockern Samples das Geschehen auf.
Persönlich finde ich das Ganze nicht schlecht und auch recht abwechslungsreich aber auch ein wenig belanglos. Teilweise erinnert mich Aabzu a Vromb. Lässt sich gut nebenher hören, es bleibt aber auch nicht allzu viel hängen.

Gangleri:
do not think that I ever heard of Aabzu, but since I also never heard of the labels that released the first two albums, this may be very well possible. In 2010 Aabzu released a cd called “Rambo” and Zoharum presents recordings of a live performance in the same year. The music can be described as ambient IDM, often soft and soothing, at other times a bit more rhythmical and technoish. The overall atmosphere is ambient though, but I think that people who like those tranquil sounds of dub/IDM might enjoy this album as well. For me there might have been a bit more variety, but I guess this album goes well as background music

Only Good Music:
Liczę na to, że brak znajomości poprzednich płyt projektu Aabzu nie przekreśla moich szans w odpowiednim odbiorze tego albumu. Mam szczęście, bo koncertowy krążek „There is no other God than Rambo!” zawiera utwory z ich poprzednich wydawnictw oraz kompozycje niepublikowane. Jest więc w pewnym sensie małym kompendium wiedzy na temat projektu.
Po pierwszych przesłuchaniach byłem pewny to nie jest zwykły album koncertowy. Set zaprezentowany na gorlickim Ambient Festiwal 2010 stał się bardzo unikalny choćby za sprawą live mixingu i wielu nawiązań. W połączeniu z video performancem oraz interakcją z publicznością musiało to być intrygujące widowisko. Zaryzykuję stwierdzenie, że album w dużej części oddaje ducha tego koncertu. Dobrym zabiegiem wydaje się przede wszystkim narzucona przez Twórców ciągłość kompozycji, która paradoksalnie dobrze wpływa na odbiór całości. Powstała specyficzna narracja naznaczona wielogatunkowością, pełna cytatów i zapożyczeń. W wielu fragmentach słychać jak dalece duet Zenial – Szymczuk poszedł na żywioł spontaniczności, która tak dobrze wpłynęła na spójność dwóch różnych od siebie wizji.
„Sum of our Sins” jest wzorcowym przykładem tego porozumienia. Uwypukla się tu charakterystyczna zawiła konstrukcja, wielowarstwowość oraz zwroty akcji. To fascynujące jak uzupełniają się obaj muzycy, jak zaprzęgają mikroelektronikę do służby nieograniczonej ludzkiej wyobraźni.
W muzyce Aabzu charakterystyczne są pasma intrygujących melodii oraz ambientowe tła ukryte za filtrem dźwięków niejednoznacznych, połamanych, pozornie niespójnych. Zakłócenia, trzaski i szumy brudzą rytmikę (niekiedy wyrazista, wręcz klubową: np. „Azel”). Co ważne rzeczone melodie są utrzymane w różnych nastrojach: tych jaśniejszych (np. „Many Happy Endings”) i przyjemnych dla ucha, a w innym miejscu gęstych („First Blood”), aż po te najmroczniejsze. Przyjmując kryterium rodzajowe melodie sięgają w rejony filmowe (np. „Heroes Never Die”, „Bulets and Bombs”), iście kosmiczne („Mystery of Life”, „Things With Molecular Structure”), a nawet etniczne („Maal”). Ta swoista gama nie ma chronologii, ale bardzo naturalny przebieg.
W wywiadzie, który ukazał się w czwartym numerze magazynu Hard Art Zenial opisuje koncerty jako formę sprawdzenia się. Wyjście z muzyką bezpośrednio do  słuchacza sprawia, że każdy koncert jest inny. Ten z Gorlic, choć został uwieczniony na zawsze na „There is no other God than Rambo!” nie stracił nic ze swojej unikalności. Bo każde przesłuchanie to odkrywanie nowych rzeczy. Będę wracał do tej płyty. A Wy?

Darknation:
W sumie od początku gdy otrzymałem kopie nowego krążka Aabzu to wiedziałem że nie będzie źle. Osoby kryjące się za projektem czyli Maciej Szymczuk i Łukasz Szalankiewicz (Zenial) że tak powiem z niejednego już pieca chleb jedli także o poziom artystyczny byłem dziwnie spokojny. Nie zawiodłem się, choć z ręką na sercu przyznam że twórczość obu panów znam mocno wyrywkowo. Fanem przygód Johna Rambo także nie jestem ale płyta spodobała mi się od samego początku. „there’s no other god than rambo!” jest albumem koncertowym, który została zarejestrowany podczas Ambient Festiwalu 2010 w Gorlicach. Krążek zawiera utwory z poprzednich wydawnictw oraz jeszcze niepublikowane traki.
Mamy tutaj aż 13 filmowych opowieści, bardzo fajnie zgrabnie ze sobą połączonych, nie ma przerw i czasu na brawa ale myślę że dzięki temu płyta jest bardziej spójna. Podobają mi się bardzo ładne płynne przejścia, zgrabnie przechodząc pomiędzy gatunkami, muzyka brzmi tutaj przyjemnie świeżo od początku wciągając słuchacza. Słychać zabawę dźwiękiem, niepowtarzalny luz muzyków i duże ich doświadczenie. Ja z każdym kolejnym przesłuchaniem odkrywam kolejne nastroje i smaczki dźwiękowe także nie sposób jest się nudzić. Kawał przednie skrojonej alternatywnej elektroniki, także możecie być spokojni bo prawdziwi bohaterowie nigdy nie umierają! Dzięki Rambo 🙂

Santa Sangre:
Zawsze odczuwam pewien dystans względem płyt projektów o tak dziwnych nazwach, zwłaszcza jeżeli dodatkowo tytuł płyty jest taki… sam nie wiem, prześmiewczy (?), ironiczny (?)… Na pewno w jakiś tam sposób surrealistyczny. Nie ukrywam, że wielokrotnie okazuje się, że moje odczucia i przewidywania były uzasadnione a kreatywność muzyków kończy się na nadawaniu utworom wymyślnych tytułów. Lecz po zapoznaniu się z podstawowymi informacjami o płycie mruknąłem pod nosem: “W sumie nie powinno być źle”, i z takim nastawieniem odpaliłem “There’s No Other God Than Rambo!”.
Czemu nie powinno być źle? Osoby stojące za Aabzu wiedzą o co chodzi w “obokgłównonurtowej” elektronice. Maciek Szymczuk nagrywa udane płyty wcześniej jako Another One, dziś pod własnym nazwiskiem, Łukasz Szałankiewicz aka Zenial, również postacią anonimową przecież nie jest. Chłopaki zwarli siły na jednej z poprzednich edycji gorlickiego Ambient Festivalu, występ ów zarejestrowano, i tak narodził się bóg Rambo.
Tytuły wskazują, że muzycy chcą nam zaproponować wyimaginowany film. Zaczyna się utworem “Titles”, kończy “End credits”. Pomiędzy nimi odnaleźć można “Heroes Never Die”, “Bullets and Bombs” i przede wszystkim “First Blood”. Czyżby zatem hołd dla postaci odtwarzanej przez Sylvestra Stallone i ucieczka z podziemia w stronę orkiestralnej bombastyki spod znaku Jerry’ego Goldsmitha? Nie, nic z tych rzeczy. Łukasz i Maciek proponują niezwykle przyjemny i melodyjny, w gruncie rzeczy bezpretensjonalny przekaz muzyczny oparty na zapętlonych brzmieniach, ambientowych podkładach, drobnych nieczystościach, subtelnej rytmice. Wszystkie te elementy składają się na muzykę, której do ambientu tak samo blisko jak do sennego dubu. Dub ambient? Może być. Poza okazjonalnymi wycieczkami w mroczniejsze rejony (np. “Things With Molecular Structure”), muzycy malują dźwiękową przestrzeń jaśniejszymi barwami tworząc dźwięki nieinwazyjne, sprzyjające ciepłemu rozleniwieniu. Natomiast warto poświęcić płycie także kilka bardziej wnikliwych przesłuchań, bo pod tą pozornie mało skomplikowaną warstwą dźwiękową kryje się trochę zupełnie interesującego kombinowania.
Jak wspomniałem wcześniej, panowie nowicjuszami nie są i to słychać. Może się mylę, ale Aabzu wygląda mi trochę na taką odskocznię od głównych projektów, wspólną zabawę dźwiękami. Ale że nawet do tego podeszli w profesjonalny sposób, warto dać szansę “There’s No Other God Than Rambo!”
Najbardziej ekscytujący moment płyty: druga połowa “Many Happy Endings (In The Middle)”, gdzie pomiędzy quasirytualny rytm bez zapowiedzi wdziera się znakomity kosmiczny pływ ambientowy. Fantastyczny fragment.

Nowa Muzyka:
Duet dwóch cenionych polskich producentów proponuje zapis swego występu sprzed dwóch lat na Ambient Festivalu w Gorlicach – „There Is No Other God Than Rambo!”
Wbrew prześmiewczemu tytułowi, tym razem Łukasz Szałankiewicz i Maciek Szymczuk podeszli do swej muzyki nadzwyczaj serio. I dobrze – dzięki temu ta kolekcja znanych z wcześniejszych płyt i premierowych kompozycji brzmi wyjątkowo spójnie, składając się na najlepsze wydawnictwo projektu do tej pory. W ciągu godziny producenci swobodnie łączą ze sobą poszczególne nagrania w jedną całość, zgrabnie balansując między przestrzennym ambientem i oldskulową kosmische musik a nowoczesnym glitchem i minimalistycznym techno. Całość jest świetnie zrealizowana i brzmi wyjątkowo świeżo.

Puszka Pandory (Mroczna Strefa):
Ktokolwiek zna choć pobieżnie twórczość Zeniala i Maćka Szymczuka, ten wie, że ich twórczość spaja element eksperymentalizmu w kreowanych przez obu dźwiękach. Ten pierwszy zdaje się działać nieco dłużej i w nieco większej ilości konstelacji, a i stylistyki, w jakich się poruszał i porusza nie są zamknięte w jakiejś wąskiej specjalności. Drugi zaś, od nie tak długiego czasu, lecz znacząco dał się poznać na różnych wydawnictwach, między innymi tych z logo Zoharum. Obaj swoją współpracę zaczęli w 2002 roku, razem nagrywając utwór „There’s No Way” na kompilację „Nowe:le”. Później ich drogi spotkały się w 2005 roku, gdy stworzyli materiał na split z PHYRL pt. „The Shape of Lost Things”. „there’s no other god than rambo!” to ich ostatnia dotychczasowa kolaboracja będąca owocem wspólnego koncertu na MPM Ambient w podkarpackich Gorlicach. Istotną rzeczą dotyczącą tego materiału jest fakt, że wszystkie 13 utworów jest zamknięte w pewnej spójnej całości, a kolejny utwór wyłania się z poprzedniego. Zmienia się nieco rytmika, zmieniają się klimaty, ale mamy do czynienia z czymś koncepcyjnym i podążającym pewnym jednym torem, głównie znanym samym wykonawcom, ale odbiorca może sobie wyobrazić coś sam od siebie. Zenial i Szymczuk oddają tu hołd postaci Rambo, a więc cechuje ich pewna przewrotność, gdyż komercyjna seria filmów z Sylwestrem Stallone w roli głównej mało pasuje do transowych, elektronicznych dźwięków z tej płyty. A przeważa tu formalnie ambient we wszystkich postaciach, a znając dokonania Zeniala, to wiadomo było, że sięgnie też po pewne niekomercyjne klubowe brzmienia trance, drum ‘n bass czy nawet mrocznego techno. Tyle, że pod płaszczykiem pewnej takiej trybalnej rytmiki kryje się przede wszystkim eksperymentalizm nasycony improwizowaniem na temat pewnych prostych muzycznie tematów. Efekt jest jednak taki, że mamy taki zamknięty, didżejski set, w którym współgrają ze sobą elektronika, sample i nieliczne, wycięte skądś tam wycinki głosów (np. w „Things With Molecular Structure”. Niełatwo się tego słucha, choć pewna transowa ciągłość z czasem porywa i intryguje. Możliwe, że to nie ostatni akt współpracy obu panów, bo czuć, że dogadują się ze sobą muzycznie.
Metenembre:
El downtempo es un estilo de pinchar música que nace de la experimentación más exagerada. Si en casa sólo tienes discos de drum and bass o dubstep y tu intención es crear un ambiente musical relajado y rítmico pero no sabes cómo demonios hacerlo, la solución consiste en reducir el pitch del plato a menos dieciséis velocidades y poner en treinta y tres revoluciones los discos de cuarenta y cinco. Así nació el predubstair, por causa de una necesidad.
Lo más curioso de todo este asunto es que los vinilos siguen sonando igual de bien, sólo que con otro matiz, con una intensidad distinta. Su mensaje se modifica y los sentimientos que la música nos transmite son muy diferentes a los contenidos en la versión original. Tergiversar las reglas siempre es lícito a la hora de generar un cambio.
Pues bien, lo que hoy se presenta en Mentenebre es, ni más ni menos, que la actuación de uno de los dúos mas punteros dentro del género dub polaco. Hablamos de AABZU, conocidos por fusionar a este estilo otros como pueden ser el ambient o el glitch, creando así composiciones que desprenden energía, misterio y magia constantemente; todo ello de forma acompasada y rítmica, coqueteando con el silencio y los escapes sonoros que envuelven el ambiente con notas difuminadas, ligadas al oxígeno, que sólo logran desprenderse de él cuando son inaladas por los pulmones de los asistentes al acto, adhiriéndose ahora a los leucocitos que se dirigen sin dilación alguna al cerebro, donde colapsarán transformándose en impulsos rítmicos.
AABZU – „There’s no other god than Rambo!”Este álbum resulta muy interesante por los contextos oníricos que dibuja a base de ondas sonoras. La intensidad y el tempo juegan un papel clave que dirige en todo momento el decurso del destino.
Este directo tuvo lugar hace ya dos años en la ciudad de Gorlice, situada en la zona sudoriental de Polonia. En él se desarrollaron nada menos que trece cortes, algunos como ‘Heroes never die’ o ‘First blood’ pertenecientes a su CD debut “Rambo” que se editó ese mismo año. El disco resulta perfecto para ser pinchado en las sesiones más introspectivas o en las raves más psicodélicas. También es válido como acompañamiento de una velada etílica con amigos, o como atril acústico para un buen libro.
Este álbum es a su vez la séptima entrega de la saga capitular del sello Zoharum. La casa polaca no para de presentar grandes gemas de la música experimental contemporánea dentro de esta colección, algunas de ellas son poco conocidas a escala internacional, sin embargo su gran calidad les hace ser merecedoras de formar parte de esta singular y cuidada selección de bandas.

Darkroom magazine:
Pur essendosi formato più di dieci anni fa, il duo polacco composto da Maciek Szymczuk e Zenial (al secolo Lukasz Szalankiewicz) ha dovuto attendere 8 anni per debuttare, a parte uno split con i Phylr nel 2005. „Rambo”, questo il titolo del primo album, ha rappresentato un qualcosa di nuovo rispetto a quello che i due ci avevano abituato nei loro progetti solisti. Zenial e Maciek, infatti, sono più conosciuti per la loro attività solista di musicisti sperimentali e produttori (co-fondatori della AudioTONG), attivi e apprezzati da diverso tempo. In „Rambo” erano presenti influenze jungle, breakbeat, qualche tocco IDM e molta elettronica che rendeva il lavoro piacevole da ascoltare, sicuramente meno complesso e cerebrale dei progetti solisti. Quasi un controsenso, visto il minaccioso monicker che hanno deciso di adottare: Aabzu infatti era, nella mitologia Sumera, un demone dell’acqua. Il secondo album „There’s No Other God Than Rambo!” è in pratica la versione live del precedente lavoro, insieme a qualche pezzo inedito. Presentato all’Ambient Festival di Gorlice, il concerto è stato riportato praticamente per intero nel CD, e riprende, come detto, il materiale del loro debut album. Al di là dell’aspetto ludico e dell’ironia che ai due di certo non manca (vedi il titolo), questo live ci riconsegna un progetto in buone condizioni di forma, capace di ipnotizzare l’audience attraverso un sound compatto e suadente. Fra ambient e glitch, fra IDM e ambient le tredici tracce del disco scorrono, a tratti rilassanti, a volte intriganti, mai volgari o violente. „Heroes Never Dies”, „First Blood” o „Maal” incantano fra ritmi vorticosi e sottili melodie, senza stancare l’ascoltatore. „Many Happy Endings (In The Middle)” si libra invece in alto, con un finale degno del miglior space-rock. Qualche episodio più oscuro non riduce il valore e la qualità di un opera che sorprende, visto che raramente i progetti di musica elettronica riescono dal vivo ad essere così convincenti. Un bella dote questa, che i Nostri sapranno canalizzare anche nei prossimi studio-album.