Vintermusik

Heathen Harvest
It’s always been curious for me that winter is the season of choice for dark ambient musicians. Yes, it can be foreboding and dangerous, but so can any season. Summer has heatwaves and storms, for example. The harshest time of the year in some places is autumn, not winter. Winter can also be the most beautiful time of year: the majesty of falling snow, the twinkling of moonlight on a snow-covered field, the reverence of white-capped peaks. Perhaps the season’s versatility and its hidden-yet-very-near sense of danger is the cause for such attraction.
Vintermusik falls somewhere between the two extremes of the season but soon ventures into a frozen landscape none of us will ever tread. A collaboration between Dag Rosenqvist and the multi-talented Rutger Zuydervelt (perhaps best known as Machinefabriek), the album was originally released in 2007 and has been repackaged by Polish label Zoharum, adding the twenty-four-minute “Feberdrom (Koortsdroom),” which was previously released as a 3” CD-R. The album is largely composed of lo-fi drones, with Zuydervelt’s treated guitars merging with Rosenqvist’s keyboards and samples. Vintermusik is not a dark album, but drifts along in a pleasing shade of grayish white; its darkness comes from the strange mood it conjures. Neither is it soporific, owing to the experimental display of samples sprinkled throughout. The album’s artwork, featuring washed-out and blurred urban landscapes, is ideal. It is equally beautiful and mysterious, with a touch of unease, just like the season for which it is named.
The album peaks when it delves into the experimental. The drones are quite typical for the genre—solid and simple, establishing a twilit mood without drawing the shadows too near—and if that was all Vintermusik had to offer, it would be little more than unremarkable background noise, unobtrusive to a fault. Fortunately, Rosenqvist and Zuydervelt recognize this and ensure their compositions don’t lose themselves in mere white noise. While Vintermusik does fall into foggy stretches (the previously mentioned “Feberdrom” is too long and too underdeveloped to hold interest for its duration), it does create an unusually effective atmosphere when everything clicks.
“Gras som bryts och gar sav (Gras dat knakt en breekt)” (each track has two titles, which I believe are the same thing in different languages) accomplishes this by beginning with a gentle sound of wind and a series of pops that could be radio static, crackling embers, or an attempt at old-school vinyl distortion, before lightly treated strummed guitar chords make an entrance, dressed with a delicate keyboard tone. Eventually, the synthetic elements drop out, until only the plaintive guitar remains. If either the guitar or the electronics were the lone elements behind the music, the track would be much too barren; together, they combine into something unique and memorable.
“Blasa Rok (Rook Blasen)” takes this a step further, with a series of rustles, fumbles, and scratches, creating a strange claustrophobia to the otherwise calming piano melody. Eventually, the track dissolves into a quiet drone accompanied by buried touches of detail, and the track ends with a distorted tune that sounds like it’s being heard from someone’s attic on a near-broken phonograph at half-speed. The sense of lost time is thick here, and carries an unease that keeps Vintermusik from straying into feel-good seasonal music. “Tappad vante (Verloren want)” follows this lead with a similarlaged sample of guitar and horn snatched from the ether of forgotten time.
The album reaches strange heights on “Ljus i November (Licht in November),” a phenomenal work of drowned guitar feedback and bass thrums that segues into meandering static-laced piano and the laughing voices of children playing, presumably, in the snow. From there, we hear a slow deep violin flanked by more distorted fiddling. It’s a deliciously haunting piece that maintains its elusive mood in spite of how it changes. “Islossning (Ijsbreken)” begins with looped strings and mild scraping, then opens up with the same starkly beautiful synths that mark most of the album. When distant, wordless vocals emerge, eventually moving into alien levels of pitch-shifting, they give organic voice to the same gray wonder encompassing Vintermusik. At this point, the track has moved into deeply hypnotic territory, gently and easily, while the immersion has quietly slid to a rare level. This is the sound of a winter none of us have ever seen.
The varied approach of Vintermusik imparts a special kind of depth. When it slips free of drone and delves into the experimental, the album becomes a special exercise in atmospheric creativity, and it keeps its identity firmly in spite of how each track evolves. Rosenqvist and Zuydervelt have produced an unexpected album that draws you gently in, and before you realize it, you’ve been swept far away from the places you know. It’s for albums like this that I love music as I do: for its power to transport me to places that don’t exist. Beautiful and harrowing, memorable and unnerving, Vintermusik is a hymn to what is, without a doubt, the most eerie and mysterious of seasons. Rarely has any album given winter its due with such precision.

Brutal Resonance:
I’ve always been a fan of excellent ambient noise music. Masterpieces from genre greats like Aube have been transformative in laying the foundation for a more atmospheric noise music experience that derives inspiration from a wide variety of different sources, ranging from conventional dark ambient masters like Brian Lustmord to hard noise virtuosos like Merzbow (Who has always been willing to shatter expectations).
Today, we’re featuring the work of Dag Rosenqvist and Rutger Zuydervelt, who collaborated back in 2007 to create a challenging and titanic series of ambient noise tracks that attempt to capture the essence of frost-bitten iron and broken, howling machinery in order to bottle it for consumption by their dedicated cadre of fans. The album, originally on limited release over seven years ago, has been remastered and re-released through Rutger Zuydervelt’s Machinefabriek label.
The experimental album opens to a piece appropriately called Frost. Slowly, a cacophony of metallic noises rise and evoke feelings of cold isolation. The production is clinical, but not in a way that detracts from the feeling of the piece overall. Various sonic instruments fade in and out over the soundstage of the track, evolving over time while subtle vignettes populate the long space between gradual musical transitions. It is truly a sensory experience. The world that the opening track creates is starkly hollow and cold yet not entirely desolate. You can smell the cold metal pipes, and the tedious rattling of old machinery in some remote and abandoned substation in an arctic wasteland. This is the closest you can get to experiencing the feeling of living through a hermitage in some far removed research or technology station in the unforgiving climates of the far north-all without taking off your headphones and leaving the comfort of your home.
Effective usage of field recordings only add to the intensity of what Dag Rosenqvist and Rutger Zuydervelt have managed to create. Droning synths and organic samples are utilized to create a minimalistic formula that is highly effective in demonstrating the concept of the album. Snippets of instrumentals can be heard sparsely throughout, layered beneath crackling static and icy winds that serve as a constant reminder that the listener is cold and alone, and among heaps of malfunctioning technology. It is an incarnation of the flickering lightbulb found in the cinematic compositions of the horror genre’s best cinematographers and directors. Malfunctioning technology is a sort of uncanny valley that is deeply disturbing, as it implies that in the absence of human beings, the property has fallen into such a state of disrepair that common fixtures are left in the poorest condition possible; or even worse, that the occupants no longer care to maintain the integrity of the property. It has unfortunately become a genre cliche because of its effectiveness, but Vintermusik’s utilization of this popular trope is neither trite nor overbearing.
Instrumentals feature prominently on tracks like Blasa rok, which contains low frequency rumbles alongside plucked string samples, rhythmic rattling, clicking mechanical noises, and distant mid frequency drones. The ending moments of the track erupt in reverberating vocal samples that manage to sound quite inhuman.
Ljus i November, the fourth song on Vintermusik, begins with a noisy guitar drone (Reminiscent of some of the more experimental post-rock ambient projects I’ve heard-but not at all unwelcome in this environment) which abruptly pours into melancholic, nostalgic piano and sampled sound effects of children at play; this is perhaps one of the more humanizing moments of an unforgivingly mechanical slog through alternating noise, drone, and dark ambient vibes that pervade the collected pieces. This quiet comfort does not last for long, and transitions back into shrill feedback and deep, sticky guitar drones that are so heavy, you wouldn’t be able to pick them up off the floor if you were a championship deadlifter.
Sadly, Vintermusik is not without its faults. Tracks like Tappad vante and Feberdrom fail to amaze, especially given the length of the latter. Where the album succeeded in its first half, it does not feel as strong in its second. Gone are the strategically-placed field recordings and unexpected transitions which provided an exciting framework for the album’s conceptual design, and something interesting for veteran noise fans who’ve heard it all before. In the second half of the album, the cohesiveness of the concept and placement of sound elements in the composition seems to weaken and give way to less inventive and far more procedural sonic design. I felt that in comparison to the first four tracks on the album, the last few had a much smaller soundstage and lower level of variation. I did not feel as immersed as when I had first been surrounded by a wide array of different sound elements that not only kept things interesting, but also more effectively demonstrated the capacity for noise ambient music to evolve beyond the traditional limitations of the genre.
This is not to say that Vintermusik is not a piece of noise ambient music that should not be experienced by any avid listener of the harsher genres of experimental electronic music. The album’s highest points are very high indeed, and create a robust and wholly immersive package that is overwhelming to digest in one sitting. It is genre conventions and tremendous length that injures the experience in the long run. I feel that a lot of content could be shaved down in minutes without detriment to Vintermusik, as some of the weaker tracks dragged on for such a long time that they detracted from the more experimental and surprising moments that I heard earlier on in the experience; granted, we have to remember again that Vintermusik was first created and self-released in 2007, long before the Internet turned the dial up a few notches on the speed and proliferation of experimental music concepts.
It is worth looking at the extensive catalogue of Dag Rosenqvist and Rutger Zuydervelt’s music which has been made available on Machinefabriek’s official Bandcamp page. These are a couple of world-class musicians who have yet to disappoint, and Vintermusik is definitely worth a listen for anyone looking for some excellent and previously unavailable noise music.

Freq:
Originally appearing in 2006 as a limited CDR, Vintermusik finds Machinefabriek‘s alter ego Rutger Zuydervelt collaborating at a distance with Dag Rosenqvist (sometimes AKA Jasper TX) over seven tracks (plus bonus “Feberdröm / Koortsdroom”, which appeared on a 3” CDR in the same era). As the title indicates, this is music with a cold exterior, but which still allows for a warmth to reside at its heart(h), crackling in the fire-like ripples, the rumble of what could be perceived as imperceptible glacial movement or the slow slumbering breath of organic life in hibernation.There’s plenty of chilly, if not entirely chilled, synthetic and electronic textures to engender suitably hivernal feelings, of the quietude of snow and the icy blasts of cold air from the poles. There’s barely-hinted at scurries and slides among the frosty hums and lightly-accreting glitches; almost inevitably, the scrape and clang of gong-like tones on “Gräs Som Bryts Och Går Av / Gras Dat Knakt En Breekt” cannot fail but to briefly bring the permafrost so eloquently envisaged by Thomas Köner to mind — though Rosenqvist and Zuydervelt’s winter feels much shorter and more musical by comparison, even joyously so at times.
In that respect, a piece like “Blâsa Rök / Rook Blazen” could easily sit beside Banjo Or Freakout‘s rather remarkably out there glitchy XA Christmas albums, sharing a similar sense of the feeling of midwinter and all its surrounding festivities rather than its more traditional rendering in song. At other times, Vintermusik shifts into full-blooded noise-drone mode, jagged, piercing shards of sound shattering any semblance of wintry calm on waves of feedback which segues rather disquietingly and beatifically into the gentle piano figures and the loops of the excited laughter of children on “Ljus I November / Licht In November” – and that tinkling could possibly be sleigh bells, but is more likely synthetic detritus.
Original closing track “Islossning / Ijsbreken” is a particularly evocative composition, gliding and rising on shuffling micro-samples and a choral hum which captures the crunch of snow and the most thoughtful time of the year in movingly sonorous fashion. Afterwards, however, the 23 extra minutes of “Feberdröm / Koortsdroom” take matters for one more spin into the cold, wastes of radio-staticky machines chattering among themselves.
By the album’s close, it feels like Rosenqvist and Zuyderveldt have successfully mapped out a particular idea of the season on Vintermusik that rarely descends into the obvious. All the while, they allowing themselves space and time to play with some tropes of the musical winterscape along the way, demonstrating that musique concrète is not just for the day to day, but perhaps can make reference to the festive season too.

NonPop:
In den Jahren 2006 und 2007 haben der Schwede DAG ROSENQVIST (u.a. JASPER TX) und der Niederländer RUTGER ZUYDERVELT (u.a. MACHINEFABRIEK) zusammen einige Stücke unter dem Titel „Vintermusik“ aufgenommen und diese anschließend selbst als limitierte CD-R veröffentlicht. Ergänzt um das Stück „Feberdröm“, das ebenfalls ursprünglich nur als limitierte CD-R zu haben war und 2007 veröffentlicht wurde, liegt nun eine remasterte Version vor, die nun auch ganz offiziell als CD erscheint.
Passend zum Albumtitel und zu den jeweils in Schwedisch und Niederländisch gehaltenen Titeln erwartet den Hörer ein eher minimalistisches Ambientalbum, bei dem die Musiker mittels stehender, sich nur in Nuancen bewegender Klangflächen – „Frost/ Vries“, und das doch vielleicht etwas zu lange „Feberdröm/ Koortsdroom“ – einen Rahmen schaffen, der den Hörer in eine winterliche, vielleicht, etwas unwirkliche Welt entführt. Inmitten dieses Rahmens entspinnen sich kleinere – und vor allem kürzere – Miniaturen, die mit Field-Recordings, passenden Akustikgitarrenklängen („Gräs Som Bryts Och Går Av/ Gras Dat Knakt En Breekt“) – gerne auch verschroben rauschig in Lo-Fi („Tappad Vante/ Verloren Want“) – und fein hingetupften Sounds sowie elektronischen Texturen, die wie Nebelfetzen klingen, ausgestaltet sind und somit eine zwischen kalter Natur und heimeliger Atmosphäre mäandernde Klanglandschaft erschaffen. Selbst textloser Gesang wird in „Islossning/ Ijsbreken“ im Hintergrund stehend eingesetzt. Grundsätzlich kommt es bei diesem Album nicht auf die große Geste oder die dramatische Melodie oder gar irgendeinen Rhythmus an, sondern im positivsten Sinn auf die Klangforschung, die im Idealfall ernsthaftes Zuhören in ruhiger Atmosphäre erfordert. Somit ist „Vintermusik“ sicherlich eher etwas für Spezialisten, die an dem Erschaffen von Klanglandschaften und Atmosphären ihren Spaß haben.

Darkroom:
Dedita anche a recuperi fonografici di nicchia riguardanti materiale pubblicato in edizioni ultra-limitate, la Zoharum ristampa „Vintermusik”, album realizzato a quattro mani dallo svedese Dag Rosenqvist e dall’ormai celebrato olandese Rutger Zuydervelt, meglio noto come mente di Machinefabriek. I due al tempo non si conoscevano di persona e misero insieme i brani tramite interscambio via internet. Correva l’anno 2006 quando la collaborazione prese corpo, unendo in modo mirabile elettronica e strumentazione. Il disco vide la luce su CDr in una tiratura di 200 copie a cui fece seguito il singolo „Feberdröm”, anch’esso stampato in 200 copie su CDr 3″ ed aggiunto come bonus track nella qui presente ristampa. I brani vennero elaborati tramite stratificazione tonale basata su un intreccio di melodie, note monocordi e rumori. L’effetto dronico e ambientale mantiene immutata un’aura nebbiosa che trasporta in una natura sconfinata, fredda e imponente. Le architetture sonore procedono in maniera lineare, ricalcando la pace rilevabile in autori come Steve Reich. L’opera si colloca nei pressi di un minimalismo che non disdegna algide rifiniture rumoristiche (lo scricchiolìo vinilico che diventa gradualmente ritmico in „Gräs Som Bryts Och Går Av / Gras Dat Knakt En Breekt”) a volte simili a un vento che soffia inesorabile, altre finalizzate a richiamare la quotidianità per mezzo di mirate field recordings. Interessanti sono gli inserimenti di chitarra e piano, immediatamente riconoscibili e in grado di staccare di netto dai drones: notevoli gli arpeggi duri nella succitata „Gräs Som…” e il piano di „Tappad Vante / Verloren Want”. La conclusiva „Feberdröm” appare ancor più essenziale e ipnotica dei pezzi precedenti, sottolineando la diversità produttiva originaria. Nel complesso un lavoro che era doveroso recuperare, improntato su un flusso creativo istintivo che incrocia spunti diversi sfociando in un’esplosione distensiva multisensoriale. Confezione in digisleeve a sei pannelli che ripropone il magnetico artwork originario. 300 le copie prodotte.

Vital Weekly:
With some recognition (to avoid the word fame), Rutger Zuydervelt, also known as Machinefabriek, can always lean back and grab an oldie but goodie (and sold-out-ie) from the shelf and have it re-released. This is what happens here: The first six pieces were released in January 2007 on a CDR by the musicians themselves and probably didn’t make it to these pages, and 'Feberdröm (Koortsdroom)’ was released in December 2007 as a 3″CDR and reviewed in Vital Weekly 609. All of this now compiled on 'Vintermusik’, a proper CD version of all the work by Dag Rosenqvist (sometimes also known as Jasper TX) and Rutger Zuydervelt. It’s after all these years still not possible to tell who did what on these recordings, as for instruments and mixes that is. The original 3″CDR is placed at the end of this release back then I wrote: „… it’s a great work. High static crackles, a mid-range bed of warm drones and a bass that rumbles somewhere below. Much along the recent works of Machinefabriek, and a sound that brought him his fame so far. Maybe there is a risk of repeating, but no doubt the fans will take that for granted. Nice one.” The other five pieces follow a similar schematic, I think: lots of drone like sounds, generated by guitars and loop devices (and who knows what else from the electronics department) and all of this creating a solid hour of the finest dark ambient. Nothing new, but what did you expect from a re-issue? Fine quality, through out all of this. (FdW)

SQWQ:
Les rééditions sont parfois l’occasion de revenir sur des albums qui méritent pleinement d’être redécouverts. Sorti en 2007 en édition limitée sur CDr (et rapidement écoulé), ce disque de Dag Rosenqvist (Jasper Tx) et Rutger Zuydervelt (Machinefabriek) bénéficie aujourd’hui d’une nouvelle enveloppe, remasterisé et doté d’une piste supplémentaire. Il sort sur le label polonais Zoharum, ce même label sur lequel on retrouve le fabuleux album de Strom Noir chroniqué il y a quelque mois dans nos pages.
Le titre et les visuels affirment haut et fort la direction prise. Façonné par et pour l’hiver, traversé par une lumière rasante, Vintermusik est un album irradié par les frémissements et les sursauts du froid. De cette saison propice aux interprétations musicales (voir encore, très récemment, l’album Stillness Soundtracks de Machinefabriek), le duo fait jaillir un trésor de sensations dictées par le fourmillement incessant de mouvements sonores.
Guitares traitées, piano, field recording. Les notes se répètent inlassablement, itératives et obsédantes. Le tissage interne des morceaux repose la plupart du temps sur des ondes de progression qui enveloppent la respiration dans de lentes montées et descentes de volume, propices à l’engourdissement.
Tout est contenu dans l’infini des bruissements et des détails qui se chevauchent et se démultiplient, à l’image de Blåsa Rök/Rook Blazen. Matières fracturées, éclats de neige suspendus, herbe gelée. Une certaine ambivalence transparaît parfois, comme sur Ljus I November/Licht In November, avec ses éclats de rire qui émergent de drones pénétrants et agressifs, ou la délicatesse étrange d’un piano pris dans un brouillard électrique.
Vintermusik explore ainsi les sillons et les jointures de l’hiver jusque dans ses moindres frissonnements. Irisé d’une lumière particulière, il vient rappeler que le froid recouvre tout, même l’absence.

Necroweb:
Dag Rosenqvist und Rutger Zuydervelt sind die beiden Protagonisten, denen man das Werk “Vintermusik” zu verdanken hat. Während ersterer Musiker seine Werke unter eigenem Namen veröffentlicht, so ist Rutger hingegen mit Machinefabriek aktiv. Original erschien das Album im Jahr 2006 in Eigenauflage, dank Zoharum wird dieses schöne Stück Musik nun nochmals aufgelegt. Als experimentellen Ambient lassen sich die Klanglandschaften am besten umschreiben, wobei ich ohne Übertreibung für mich festhalten kann, dass “Vintermusik” die bislang stärkste Veröffentlichung von Rutger ist. Für Dan vermag ich hingegen leider keine Meinung diesbezüglich abzugeben, da mir dessen bisheriges Schaffen nicht bekannt ist. Der Aspekt der Verträumtheit erhält auf diesem Album jedenfalls einen hohen Zuspruch und wenn man da zum Beispiel das Gelächter von Kindern vernimmt, so sieht man deren Gesichter regelrecht vor dem geistigen Auge entlangziehen. Vorbildlich vermögen beide Musiker die Stimmung auf den Konsumenten umzulegen und erschaffen dabei eine Atmosphäre der Wohligkeit, welche man auch irgendwie nicht missen will. Schon dies allein ist ein Grund genug sich den limitierten Silberling ins traute Heim zu holen, aber es kommt noch zusätzliche Würze zum Vorschein- und zwar in Form von “Feberdröm / Koortsdroom”, einst auf eine CD-R gepresst und in diesem Fall ein absolut würdiger Ausklang, der das feine Zusammenspiel defacto untermauert.Als Anspieltipp rate ich zu “Islossning / Ijsbreken”, wo der Hörgenuss mittels dezenten Gesangszügen enorm angehoben wird. Am Ende vermag “Vintermusik” absolut zu überzeugen und ist für alle Individuen gedacht, die das Besondere zu schätzen wissen- meine absolute Empfehlung!

Lux Atenea:
Publicado por primera vez en Holanda en 2007 en una autoedición limitada de 200 unidades, el pasado 10 de septiembre fue presentada la re-edición del álbum “Vintermusik” en ecopak CD de seis paneles, edición limitada de 400 unidades, a través del prestigioso sello discográfico polaco ZOHARUM RECORDS tras haber realizado una excelsa remasterización de este magno trabajo musical e incluir el tema “Feberdröm / Koortsdroom” como extra. Me ha encantado el espectacular diseño de su portada por su decadente belleza estética a través de la degradación de la imagen y de las formas, y donde la amplia paleta de tonos grises alcanza su más seductora atracción visual debido al magnetismo que provoca a nuestra mirada. En “Vintermusik”, el espíritu vanguardista del artista sueco Dag Rosenqvist junto al ingenio innovador del holandés Rutger Zuydervelt les permitió adentrarse en nuevos espacios sonoros dentro de la música ambient con pinceladas experimentales hasta alcanzar una brillantez en las composiciones que, pasados los años, no ha hecho más que engrandecer su prestigio y su embrujo sonoro, como así podrán disfrutarlo los melómanos lectores de Lux Atenea Webzine que adquieran este álbum en su edición original. Si a esta irresistible atracción musical le unimos el admirable trabajo de remasterización realizado por Łukasz Miernik en el que se ha alcanzado una calidad sonora insuperable, adquiriendo una dimensión espacial y sensorial sobresaliente durante su audición, el renacimiento discográfico de “Vintermusik” no ha podido venir en mejor momento en este año 2014 que tantas joyas discográficas está trayendo consigo. Una fascinación artística que se iniciará suave y delicadamente con el tema “Frost / Vries” mientras el aliento gélido de la naturaleza va paralizando la vida hasta transformarla en una cristalina instantánea de iridiscentes reflejos que nos conducirá a paisajes más obscuros en “Gräs Som Bryts Och Går Av / Gras Dat Knakt En Breekt”, donde la luz presenta una mayor calidez y empatía con nuestros sentidos en un entorno difuso, presentándose lo etéreo en la excelsa composición “Blåsa Rök / Rook Blazen” como fugaz proporción aurea en movimiento dibujada en el aire antes de que se difumine. Una invitación a la dispersión de la imaginación que, en “Ljus I November / Licht In November”, adquiere cromatismos sonoros ocre y con la resplandeciente visión de lo gris como horizonte futuro, perfilándose el tema “Tappad Vante / Verloren Want” como oquedad existencial donde principio y fin forman un todo cíclico e indivisible para luego fracturarse en “Islossning / Ijsbreken” y perder definitivamente su esencia primigenia. Cerrando este hipnótico universo sonoro, el tema “Feberdröm / Koortsdroom” pondrá el plano sonoro lineal como base continua de la vida hasta que ésta sea cortada tras el inexorable ocaso de la materia. “Vintermusik”, ave fénix musical con la incomparable firma artística de Dag Rosenqvist y Rutger Zuydervelt. ¡¡¡Disfrútenlo!!!

ChainDLK:
This album is a reissue from a CDr from Rutger Zuydervelt, known as Machinefabriek, and Dag Rosenqvist that sounds as an experiments of contemplative and evocative music that sounds unfinished but, so, incredibly honest and childish in his developments.
'Frost / Vries’ opens slowly this release with static layers of drones evoking a snow that falls with the brightness of the light reflections. 'Gräs Som Bryts Och GÃ¥r Av / Gras Dat Knakt En Breekt’ starts an exercise on isolationism and ends as a quiet ambient track. 'BlÃ¥sa Rök / Rook Blazen’ is based upon a guitar lines upon a soundscape and a distant drum that evolves in a static drone and ends with an old recording sample that ends with a stylus fault. 'Ljus I November / Licht In November’ starts as the noisier track of this album as it’s focused on the guitar distortions but ends as the most ethereal one as the child’s field recordings and the piano creates a romantic atmosphere. 'Tappad Vante / Verloren Want’ sounds as an introduction to 'Islossning / Ijsbreken’ that closes the original release with layers of drones carefully constructed to quietly close the release.
'Feberdröm / Koortsdroom’ is a bonus track from another CDr and is based on resonances and filters to create a meditative atmosphere.
This release could not be as remarkable as the latest releases from Machinefabriek but it’s so emotive and appealing that sounds as a christmas’ gift to his fans. A nice release.

Kulturterrorismus:
ZOHARUM (RECORDS) überflutet den Markt seit geraumer Zeit mit Re-Releases, wozu auch “Vintermusik” der Herren DAG ROSENQVIST & RUTGER ZUYDERVELT zählt, dessen Erstveröffentlichung ins Jahr 2006 zurückreicht, wo das anspruchsvolle Ambient Highlight in einer Auflage von 200 Kopien im Eigen- bzw. Selbstverlag erschien, welches der Danziger Verlag im neuen Glanz (300er Auflage im formschönen Ecopack, zeitgemäßes Mastering von Łukasz Miernik) erstrahlen lässt!
In dem Schweden DAG ROSENQVIST & dem Niederländer RUTGER ZUYDERVELT fanden sich zwei renommierte Musiker zusammen, welche “Vintermusik” alleine durch Filesharing per Internet komponierten, eine Tatsache, die die sehr dichten Atmosphären zu keinem Moment widerspiegeln, eher entsteht der Eindruck, als wenn das Duo wochenlang im Tonstudio verbracht hätte, wobei am Ende ein Meisterwerk heraussprang.
Vor allem der hohe organische Anteil (Gitarren- bzw. Basslinien, Piano, usw.) innerhalb der 7 Tracks verleiht “Vintermusik” viel Intensität, welche DAG ROSENQVIST & RUTGER ZUYDERVELT mittels Tonsamples akzentuierten. Im Endeffekt beruht die packende Dichte auf diversen Droneschleifen, welche die Interpreten in unterschiedlichste Richtungen, von Noise bis Ambient, “drehten”, wodurch “Vintermusik” sehr abwechslungsreich rüberkommt, das dem Gesamtkunstwerk viel Spannung & Ausdruckskraft verleiht. Anspieltipp? Insgesamt ein äußerst kurzweiliges Oeuvre, dessen Strukturen in Gänze faszinieren, wenn sie/ er berührende Ambientcollagen schätzt.
Fazit:
DAG ROSENQVIST & RUTGER ZUYDERVELT zelebrieren in “Vintermusik” eine mitnehmende Reise in den bevorstehenden Winter, der mittels dieser hervorragenden Atmosphären zum Highlight des Jahres aufsteigt – meine absolute Empfehlung, weil das Duo in puncto Intensität großes Kino kredenzt!

Dark Room Rituals / Maeror:
Изначально этот материал выходил на домашнем лейбле одного из его авторов, Руди Зюйдервельта, в январе 2007 года на малотиражном CDr, но и сейчас, в осенних сумерках 2014-го, на фоне всё активнее наступающих зимних холодов «Vintermusik», еще и дополненный треком «Feberdröm / Koortsdroom», слушается также актуально и душевно. Это настоящая зимняя музыка, старающаяся передать не столько какие-то «сезонные особенности» времени года, сколько настроение, которое вызывает белый снег, заметающий улицы и дома, ранние сумерки и поздние рассветы, авитаминоз и вгрызающийся в душу холод, обманчиво призывающий закрыть глаза и отдаться неспешным зимним грезам. Зюйдервельт и Розенквист (у него в активе несколько проектов, самым более-менее известным является «Jasper TX») играют некую гармоничную и импровизационную вариацию дрон эмбиента и пост-рока, вычерчивая морозными линиями отстраненные гитарные петли, уходящие в гипнотическую бесконечность в неторопливых потоках похрустывающих и шелестящих сигналов, в неразборчивом многоголосии случайных зимних попутчиков, в уличном шуме и прочих звуках, привычно окружающих нас или, наоборот, совершенно необычных и неожиданных. Все это пронизано изрядной долей меланхолии, но главным достоинством этой работы является то, что каждый из треков представляет собой герметичный мирок образов и переживаний, – напоминая тем самым популярные сувениры в виде стеклянного шара, который нужно потрясти, чтобы снежное конфетти запорошило фигурки людей или миниатюры знаменитых зданий, – когда музыканты обходятся без повторов и раз за разом создают новые формы музыкального языка, используя вместо слов эмоции, когда приглушенные, а когда, наоборот, сознательно усиленные и способные вывести на короткий путь к катарсису и просветлению в этом белом безмолвии зимы. Хороший диск, одним словом. Своевременный.

Santa Sangre:
Takie płyty to ja lubię. Zresztą wiedziałem, że ją polubię już po tytule i ascetycznym projekcie okładki. Pierwsze moje skojarzenie brzmiało: “To mogłoby wydać Glacial Movements”. Po kilku przesłuchaniach “Vintermusik” doszedłem do wniosku, że niewiele wydawnictw wspomnianej zacnej, choć ostatnio mniej aktywnej włoskiej wytwórni mogłoby dorównać poziomem do wspólnej propozycji Daga Rosenqvista i Rutgera Zuydervelta.
A nie jest to przecież rzecz nowa, bo powstała już w 2006 roku. Wtedy wydali płytę własnymi siłami (a właściwie wydał ją sam Rutger). Na edycji Zoharum materiał z oryginalnego “Vintermusik” wzbogacono niesamowitym ponad dwudziestominutowym “Feberdröm”, który pochodzi z tak samo zatytułowanego miniCDr wydanego pierwotnie przez bliżej mi nieznaną oficynę Odradek w 2007 roku. Zarówno Szwed, jak i Holender z niejednego ambientowego pieca chleb już jedli. Dag bardziej znany jest jako Jasper TX. Pod tym szyldem nagrał szereg wydawnictw, choć czasem zdarza mu się wypuścić coś sygnowanego własnym nazwiskiem, jak np. ostatnio winyl “Fall Into Fire” dla szanowanej n5MD. Natomiast Rutger to przede wszystkim Machinefabriek, którego bliżej przedstawiać chyba nie muszę. Jedną z ostatnich płyt jako Machinefabriek Holender wydał dzięki wspomnianej na początku Glacial Movements. I koło się zamyka.
“Frost / Vries” rozpoczyna się ciszą, z której wyrasta jeden z najbardziej monumentalnych dronów jakie było mi ostatnio usłyszeć. Sam Mathias Grassow by się tego nie powstydził. Generowana przez muzyków gitarowo-elektroniczna tekstura osiąga w pewnym momencie punkt kulminacyjny, aby później pomału opaść i ustąpić miejsca chwili srogiego mrozu uchwyconego w czasie i przestrzeni. W “Gräs Som Bryts Och Gar Av / Gras Dat Knakt En Breekt” z basowej ciemności i brzmieniowego zanieczyszczenia wyłania się melancholijna, tonąca w gęstym pogłosie post-rockowa partia gitary. Pozornie bardziej klarowną strukturę posiada “Blasa Rök / Rook Blazen”. Znowu czaruje gitarowa partia, ale co i rusz uwagę od niej starają się odwrócić formy złożone z field recordings, abstrakcyjne, choć w moim odczuciu starające się w ostatecznym rozrachunku uchwycić jakiś porządek.
Zgrzyty i gitarowe sprzężenia a chwilę później przecudna melodia na fortepian i saksofon, którym towarzyszą odgłosy dziecięcej zabawy. Jak postnuklearna zima i unoszące się w powietrzu transmisje z przeszłości, kiedy można było pozwolić sobie na śmiech. W “Ljus I November / Licht In November” panowie wznoszą się na wyżyny sztuki oddziaływania na emocje, nawet jeśli robią to w bardzo bezpośredni sposób. Natomiast “Tappad Vante / Verloren Want” jest najkrótszym, najbardziej eksperymentalnym i chyba najmniej ciekawym i angażującym fragmentem płyty. Taka chwila wytchnienia na pewno przydaje się przed dwiema kompozycjami zamykającymi wydawnictwo.
Pierwszą z nich jest “Islossning / Ijsbreken”, czyli zimna, lecz na swój sposób pogodna kompozycja złożona z gitarowych dronów, męskich wokaliz oraz nagrań terenowych. Słoneczny, lecz bardzo mroźny dzień na Grenlandii, z dala od cywilizacji. Widzę Inuitów podczas swoich codziennych czynności, część mężczyzn przygotowuje się do polowania na wieloryba… Śnieg jest tak biały, że patrząc na niego można oślepnąć. Z kolei słuchając “Feberdröm / Koortsdroom” mam przed oczami podobne obrazy, tyle że bez czynnika ludzkiego. Po kilku minutach przestaje się zwracać uwagę na ten wwiercający się w mózg dron na pierwszym planie, wsłuchujesz się za to w tło malowane echem najpiękniejszych nagrań Geira Jenssena…
Zoharum jest bezustannieniesamowicie aktywne, normalny wydaje się zatem fakt, że w zalewie ich wydawnictw “Vintermusik” może komuś umknąć. Byłoby naprawdę szkoda takiego przeoczenia, ponieważ jak dla mnie to jedna z najlepszych rzeczy jakie ta oficyna w ogóle opublikowała. Zimowa muzyka o wielu odcieniach bieli.

Polifonia (Bartek Chaciński / Polityka):
Zacznijmy od czegoś jednoznacznie pozytywnego. Szwed nagrywający także jako Jasper TX oraz Holender lepiej znany jako Machinefabriek. Potężne brzmienie uderza od początku. Gitarowe pasaże w “Gras som bryts och gar av” i całe mnóstwo kolejnych instrumentów (fortepian, trąbka, instrumenty perkusyjne, głosy) robią z tego coś więcej niż tylko album w stylu ambient czy dark ambient. Jeśli chodzi o przetwarzanie brzmień gitar, także sprzężeń gitarowych (świetny “Ljus i november”!) zaskoczy i spodoba się to także fanom Fennesza. Imponująca, bogata i świetnie zrealizowana (a dodatkowo zmasterowana – przez Łukasza Miernika) muzyka o sporej skali dynamicznej trafiła na płytę wydaną w 2007 roku na CD-R w 200 kopiach, teraz wznowiona przez polską wytwórnię Zoharum, też w limitowanym nakładzie 300 sztuk. Choćby z tego powodu wstyd nie mieć. Gdy ostatnio zaglądałem na stronę, było jeszcze 49.

Polyphonia:
W kwietniu tego roku na łamach Polyphonii rozpisywałem się o wydawnictwie „Dubbeltjes”, dobrze nam znanego Holendra – Rutgera Zuydervelta (aka Machinefabriek). Tegoroczny album „Vintermusik” to kolejna reedycja, jaką przygotowała w ostatnim czasie oficyna Zoharum. Tym razem mamy wspólne nagrania Daga Rosenqvist (szwedzkiego muzyka występującego również pod nazwą Jasper TX) i wspomnianego Zuydervelta. Kompozycje z „Vintermusik” powstały w 2006 roku. Artyści nigdy się nie spotkali w trakcie tworzenia materiału, działali jedynie na zasadzie wymiany plików przez Internet. Na płytę „Vintermusik” złożyło się siedem wyjątkowych utworów. Niby nic nowego, a jednak udało się twórcom stworzyć nietuzinkowy nastrój oraz nasycić ambientowe przestrzenie świeżymi pomysłami. „Vintermusik, również bardzo ciekawie brzmi pod względem wykorzystania czy raczej zestawienia ze sobą, jakże klasycznych składników, czyli gitarowych dronów, fortepianowych akordów, noise’u i nagrań terenowych. Rosenqvist i Zuydervelt zrobili to w znakomity sposób. Nie przegapcie tej płyty!

Only Good Music:
Czy Styczeń jest dobrym czasem by słuchać muzyki oscylującej wokół zimy? Czy jej dźwiękowa wizja jest wstanie nas czymś zaskoczyć, skoro za oknem mróz i śnieg? Jest okazja by się o tym przekonać słuchając albumu „Vintermusik”.
Przy okazji albumu, który popełnili Dag Rosenqvist i Rutger Zuydervelt spróbowałem stworzyć definicję muzyki zimowej. Nie objedzie się więc bez nawiązań do klasyki (Debussy, Vivaldi). Na przykład taki Vivaldi by ukazać tę porę roku posługiwał się elementami programowości i związanej z nią ilustracyjności muzycznej. Jest to zresztą bardzo popularny kierunek, w którym muzyka odmalowuje pewne obrazy, np. sanna. Skupia się więc na zjawiskach towarzyszących zimie.
Dag Rosenqvist i Rutger Zuydervelt znajdują dla zimy szczególne miejsce. Nie bronią się przed podejściem czysto ilustratorskim, mamy więc śmiech bawiących się dzieci na tle nostalgicznego fortepianu („Ljus I November / Licht In November”) czy trzaskający mróz uwikłany niezwykłym dronem w „Frost / Vries”. Zima zawsze była czasem zadumy, stąd gitarowe partie tworzą nierzadko melancholijne melodie (np. „Gräs Som Bryts Och Gar Av / Gras Dat Knakt En Breekt”).
Jaka jest zatem muzyka zimowa („Vintermusic”)? Ma wiele odcieni, tak jak zima. Tak jak ona powoduje wiele różnych (skrajnych) odczuć. Nie musi być chłodną elektroniką, wręcz przeciwnie mogą w niej dominować ciepłe akcenty (melodie fortepianu czy gitarowe partie). Odmalowuje nie tylko sytuacje, ale i miejsca zawieszone w czasie, czasem wolne od ludzi, niezmącone ich problemami i hałasem. Taka muzyka przywołuje w konsumencie muzyki spokój, daje mu pomyśleć i zaszyć się w domowym cieple.

Menenebre:
Rutger Zuydervelt es, a día de hoy y por derecho propio, uno de los compositores de música experimental más consagrados dentro de los terrenos disonantes. Su proyecto Machinefabriek sorprende a cualquiera desde la primera escucha gracias a su acertada combinación de texturas acústicas, sinuosas cortinas de ruido, y claro entendimiento con el silencio.En once años, Machinefabriek ha conseguido elaborar una dilatada discografía que se caracteriza por su exquisito gusto compositivo. Cada nuevo trabajo logra superar al anterior, y esto siempre es motivo de elogio. Lo que hoy presentamos es un fragmento temporal un tanto olvidado que nos deja entrever los primeros pasos de este artista holandés junto a otro músico, Dan Rosenqvist, que por aquel entonces –hablamos del año 2006- todavía no militaba en ninguna banda.
“Vintermusik” está vertebrado por seis cortes que inspiran un cierto sosiego cargado de suspicacia y desconcierto, muy cercanos a la música ambiental. En ellos se hace acopio de drones inagotables que son aderezados con notas de cuerda frotada o percutida. La inmensidad acústica que generan canciones como ‘Blåsa Rök’ es verdaderamente admirable, funcionando como una especie de proemio a lo que Zuydervelt nos presentaría años después bajo el nombre de Machinefabriek.Dag Rosenqvist & Rutger Zuydervelt – „Vintermusik”
Hay que tener en cuenta que aunque este proyecto ya había comenzado su andadura desde hacía dos años, todavía le quedaba mucho camino por recorrer. Zuydervelt esgrimía el sintetizador con el fin de crear un sinfín de horizontes delineados por notas inconsistentes. Belleza que sólo un artista de semejante talante sabe representar con tanta maestría.
Este disco fue comercializado originalmente por los propios músicos, prensándolo de forma casera en doscientas ocasiones y empaquetándolo dentro de una carpilla de cartón. Para sorpresa de todos, consiguió una excelente aceptación entre el público, y en muy poco tiempo los doscientos ejemplares fueron a parar a nuevas residencias, siendo prácticamente imposible hacerse con una de esas copias de manufacturación hogareña. El sello polaco Zoharum, que ha trabajado anteriormente con Machinefabriek en la edición de CDs reseñados en las páginas de Mentenebre, no dudará en rescatar del olvido esta joya de experimentación abstracta, remasterizarla, y ataviarla como se merece, respetando el diseño original de la portada y añadiendo un corte extra de nada menos que veintitrés minutos, ‘Feberdröm’; lo que supone un incentivo de peso para todos los seguidores de este genial proyecto.
“Vintermusik” ha sido presentado en formato ecopak de seis paneles. Su edición no supera las cuatrocientas copias, por lo que se ofrece una nueva posibilidad para adquirir lo que es, sin lugar a dudas, uno de los trabajos más interesantes que conforman la primera etapa de Zuydervelt.