PRESENTS LEGION – False Dawn

Vital Weekly:
To create a work of legendary proportions is not easy, to create two is ever more difficult. Back in Vital Weekly 804 I told you about SETI’s masterpiece 'Knowledge’ and that I think it is very hard for Lagowski to do any more work as SETI afterwards that I thought was equally great. I forgot, probably, that Andrew Lagowski is also responsible for a great CD under the name of Legion, called 'False Dawn’, which was released in 1992 and which I always regarded as a master piece of dark ambient. When I had aspirations to be some sort of ambient DJ, this is the one I always brought along. Especially the thirty five minute opening 'Colossus’ was an excellent piece to stick on, with it’s long synthesized, sustaining melodies and sounds dropping in and out, with the right amount of reverb, which could be used to drop in more sounds, voices perhaps or head to the bar and get another beer (let’s be honest about that). Its one of those CDs that I played a lot, and after a certain point hardly again. Maybe I didn’t hear this in, say, ten years, but it sounds strikingly familiar. Odd, although I am not sure if I would hear this for the first time today, I would think it would have the same impact as back then. But obviously I heard so much more music in the mean time, and so much more music with similar ideas as this. But no doubt very few do it like Lagowski did back then, with a set up of synthesizers and Cubase on an Atari, which was played in an improvisational way. Early digital, and partly analog. The other long piece, 'The Plasma Pool’, is an excellent long form form quiet ambient music, with in the middle a more rhythmic short piece, an interlude between the long ambient pieces. On this double CD you’ll also find bonus tracks from the same period, as well as a farewell to ambient piece from 2008, and one created especially for this re-issue from 2012 but 'Tunnelvision’, from an extremely rare 7″ (edition of sixty copies) and if that’s not enough three remixe
s of the original three 'False Dawn’ pieces by three Polish artists, Geomantic, Zenial and Maciek Szymczuk. That’s what I would call a massive re-issue, and a mighty fine one indeed. A true genre defining classic in an excellent re-issue package. Nice to have it so complete.
Santa Sangre:
The polish label Zoharum released this record in 2012, integrating the False Dawn album originally edited in 1992, some pieces from old demos as bonus tracks, and the 3 pieces of the album revisited and remixed by 3 polish projects.Andrew Lagowski worked under the Legion moniker for more than 10 years as a counterbalance to his main focus project, the electronic techno-nurtured S.E.T.I.. False Dawn is Legion’s debut, and this re-release celebrates its 20-year anniversary.False Dawn invites us to rediscover Lagowski and regain contact with one of the best dark ambient projects around. The style here is easily correspondent with past Lustmord works, and it is known that Lagowski has worked as a programmer for the American project. The textures are rich and powerful, with harsh, cutting ambient structures, gathering a plethora of strange dynamic effects all in close touch with the cinematic world of moving images. The huge first track, “Colossus”, veraciously perpetrates the image of an immense body that simply does not correspond to the laws of Euclidian physics. All these extraterrestrial sounds that biting our ears and altering the brain install a sense of cerebral despondency when confronted with elements from another cognitive perspective. In terms of impact on the brain eulogy, Lagowski adopts an analyst maneuver, the alleged objective of which is to desiccate the fear apparatus controlling the human mind. His approach is mostly direct and surgically refined as he seems to work under the impulse of a criminologist. “Colossus” is followed by an interlude piece, “Accurone”, a techno-beat injection of virtual potency. The third and final track, “Plasma Pool”, delves into the introspective side of Lagowski’s brain; dark-ambient electronica with the author’s trademarks: sinister, gloomy and aseptic, sometimes even clinical, discourse. The listener is called to absorb the sounds as if he had been immersing in a plasma-textured pool, allowing himself to be invaded by this non-human elemental state. Lagowski is a programmer and treats his sounds in a highly professional manner, like a carpenter would treat his wood. In an interview he mentioned having used on False Dawn the cackling of a schizophrenic patient and other digital sounds ‘stolen’ from the hospital that was his workplace at the time. These sounds are here so finely modulated as to recreate a filmic development of a cruel, dark scenario that will become another reality for the mind.This hour of atomic night music that fills the False Dawn album is followed by 7 unreleased bonus tracks from the same incipient Legion period. Andrew Lagowski is a plenipotentiary ambient visionary, and features of the following tracks actualize a deformed and dissociated portrait of the artist. The Videodrome-derived “Tunnelvision”, the demo version of the Cabaret Voltaire induced “Accurone”, the tragic musical tableau of “Komarov”, the uncommonly fetishistic “The Somnambulist”, a complete version of “Tunnelvision”, a death industrial masochistic “Burial Of Books” and a sacerdotal, coalescent inverse prayer in “The Midnight Illumination”.And, as if this wasn’t enough, Zoharum completes the record with 3 remixes by known Polish artists of the genre. Geomatic reshapes “Colossus” into a sublunary lounge trippy ambiental code, Zenial plays on “Accurone” with robotic machinist manipulation and Maciek Szymczuk fills the “Plasma Pool” with more common states of matter.Zoharum regaled us with 2 CDs of splendid dark ambient as a celebration and worthy memento of this lost and forgotten first Legion album. By all means, this rediscovery of past ambient scrolls, where the genuine origins of dark music lie, can only mean an occasion for rejoicing our palate with these savors.

Kulturterrorismus:
Das polnische Vorzeigelabel für experimentelle Electronica jeglicher Coloeur Zoharum Records scheint neben dem aktuellen Veröffentlichungsprogramm auch stets darum bemüht, dem Hörer auch Klassiker experimenteller Musikgeschichte näher zubringen – dies ist ebenso bei LAGOWSKI PRESENTS LEGION “False Dawn” der Fall, einer Neuauflage des 1992 erschienenen LEGION-Debüts.
Andrew Lagowski, der wohl den meisten Hörern unter dem Namen S.E.T.I. bekannt sein sollte, versuchte sich auf “False Dawn” in einer Art semi-improvisiertem Space-Ambient, den er mittels eines Soundsystems aus Synthesizern, Samplern und Effektgeräten direkt auf einen DAT-Recorder aufnahm; zum 20-jährigen Jubiläum kredenzte Zoharum für die 2012er Version ein voluminöses 2CD-Digipak mit neuen Mastering des Originalwerks durch Lukasz Miernik auf der ersten, sowie etlichen unveröffentlichten Einzeltracks sowie Remixen von “False Dawn” auf der zweiten CD.
Ein umfassendes und zeitintensives Paket also – allein das Originalwerk bietet dabei schon kein Easy-Listening. Zwei Mammut-Tracks mit einer Länge von über 35 bzw. über 26 Minuten, geteilt durch ein kurzes Interludium – Konzentration ist also gefragt. Das beginnende ‘Colossus’ ergeht sich in ausladendem Space-Ambient; Soundflächen schweben hallend und nebulös durch den Raum, am Anfang und Ende bedrohlich und mit leichten Stimmsamples erweitert, im Mittelteil leichter und losgelöst, immer mit einer schwer monotonen 2001-Note; insgesamt eine eher entspannende Komposition.
‘Accurone‘, das darauf folgende Interludium, offenbart Lagowskis eher technoide Seite – simple Rhythmus-Patterns, etliche Effekte und melodiöse Keyboardmelodien sprechen wirklich eine deutlich andere Sprache als der vorangegangene Track. Seinen Höhepunkt findet “False Dawn” jedoch im dritten Titel ‘The Plasma Pool‘, einem ausladend-unheilvollen Dark Ambient-Track mit leichter Noise-Note, in dem über (komplette digital erzeugtem) Regen fast unhörbare Sprach- & Atem-Samples eingewoben werden, welche dem Ganzen trotz oberflächlicher Monotonie zu einer inneren Spannung verhelfen und den Hörer sich verlieren lässt.
Die Bonus-CD erweist sich dann vor allem für Zeitgeister interessant, die in die Herkunft und den Werdegang von Andrew Lagowski tiefer einsteigen wollen, so reichen die Stücke von Kompositionen, denen man deutlich ihr Alter anhört bis zu jüngeren Tracks; am interessantesten dürften wohl einerseits die beiden verqueren Stücke ‘Burial Of The Books‘ (2008) und ‘The Midnight Illumination’ (2012) sein. Ersteres Stück stellt Andrew Lagowskis Abrechnung mit der Ambient-Szenerie dar, in welcher er liegengebliebene Samples aus allen Jahren in einer ruhigen bis andächtigen Melange verwebt, letzteres meint ein extra für das Re-Release komponiertes Stück aus alten Samples auf neuem Equipment. Den Abschluss bilden drei Remixes des Original “False Dawn“-Werkes durch GEOMATIC, ZENIAL und MACIEK SZYMCZUK, die aber leider nicht sehr zwingend sind.
Fazit:
LAGOWSKI PRESENTS LEGIONs “False Dawn” zeigt sich als umfassende (und zeitintensive) Würdigung des gleichnamigen Werkes von 1992, sowie als ein gelungener Einblick in das Schaffen des S.E.T.I.-Kopfes Andrew Lagowski. Das Hauptwerk weiß auch anno 2012 noch Kopfkino zu erzeugen, die Bonusstücke sind nicht unumgänglich, aber trotzdem eine willkommen Erweiterung.

Mroczna Strefa:
Nie wiedziałbym pewnie kim jest LAGOWSKI, gdyby nie ta re-edycja wypuszczona pod koniec roku przez nasz krajowy label Zoharum. Okazuje się, że gościu działa od 1982 roku, ma na swoim koncie trochę rzeczy wydanych pod szyldem LAGOWSKI, z czego duża część wiąże się z szeroko rozumianą sceną techno, działał też pod szyldem NAGAMATZU, ale zdarzyło mu się też nagrać w 1992 roku album „False Dawn” jako LEGION. W owym czasie nagrywał swoją płytę pt. „Legion” również death metalowy DEICIDE, ale to zupełnie inna bajka i kompletnie nie pasuje to do tej recenzji, którą wynajdujecie w miejscu, gdzie na metal praktycznie nie ma miejsca. Ale na taką dygresję sobie pozwoliłem… 😉 Nie pamiętam już kiedy ukuto na potrzeby słuchaczy termin „dark ambient”, ale jeśli było to w latach 90-ych, to upowszechnił się głównie dzięki szwedzkiej Cold Meat Industry. To dzięki Rogerowi Karmanikowi objawiły się światu takie projekty, jak RAISON D’ETRE, SEPHIROTH czy DESIDERII MARGINIS, nie wspominając już całej masie innych, ale w tym momencie spróbujmy sobie wyobrazić, że jest rok 1992, elektronika wchodzi w kolejną fazę rozwoju i po latach 70-ych, gdy królowali na tej scenie TANGARINE DREAM, kraut-rockowy CAN, a pod koniec również JEAN MICHEL JARRE oraz latach 80-ych, kiedy syntetycznymi dźwiękami zachłysnęły się tysiące zespołów i miliony fanów, a brzmienia syntezatorów praktycznie opanowały cały muzyczny świat (pomijając wciąż mocnego rocka oraz wznoszący się do góry z każdym rokiem metal), okazało się, że eklektyzm rozpoczyna się tak naprawdę (a nie jak się twierdzi powszechnie – stało się to jeszcze później). Na początku lat 90-ych nie było już ograniczeń i powstawało już właściwie wszystko – bez jakichkolwiek ograniczeń i barier. Oczywiście wschodzące wówczas muzyczne telewizje typu MTV czy ogólnie większość stacji radiowych promowało głównie rap, techno i nijaki pop, które miały się stać wiodącymi siłami tego świata (co niestety, z czasem i ich uporem się zdarzyło), ale obok tego eksplodowały w podziemiu różne inne gatunki muzyczne, które jeszcze bardziej podzieliły fanów, ale jednocześnie ich wymieszały dokumentnie. Jedną z takich gałęzi była i eksperymentalna, mroczna elektronika, której nie można wrzucić do nurtu komercyjnego i jak tak sobie przypomnę owe czasy (a onczas mało co wyściubiałem nosa poza metal i szeroko pojętego rocka), to ambient koncentrował się głównie na rzeczach pokroju APHEX TWIN czy FUTURE SOUND OF LONDON. Tymczasem właśnie w Londynie działał wspomniany LAGOWSKI, którego album nagrany pod szyldem LEGION wskrzesiło od zapomnienia po 20 latach od jego powstania Zoharum. „False Dawn” to pozycja niełatwa w odbiorze, dla miłośników mrocznego ambientu może jeszcze zbyt archaiczna, ale na dobrą sprawę jedna z prekursorskich w tym nurcie. Trzy utwory, łącznie trwające około 65 minut, to potężna dawka ‘kosmicznych’ brzmień, jakie jednak odbiegały od dotychczas znanych produkcji tuzów i weteranów tego gatunku TANGARINE DREAM czy JEAN MICHEL JARRE’a, bo skupiały się przede wszystkim na totalnej przestrzenności i pulsacji, przetykanych nielicznymi odgłosami pochodzenia ludzkiego (szepty, krzyki), co już na ‘dzień dobry’ mówi, że LEGION był w jakimś tam stopniu inspiracją dla przywoływanego już RAISON D’ETRE czy na przykład dla legendy occult music ENDURY. Może i podświadomie, bo jak już wspominałem ruchy w nurtach muzycznych następowały w oddali od oficjalnej sceny, ale na początku lat 90-ych działo się wszystko i mieszało się wszystko z wszystkim. Fakt jest faktem, że jak na tamten czas, LEGION okazuje się teraz, z perspektywy czasu, czymś innym, nad wyraz oryginalnym, choć przebrnięcie przez ten materiał jest niezłym wyzwaniem. Ponad 35-minutowy „Colossus” to – zgodnie z tytułem – prawdziwy moloch i próba cierpliwości i wytrwałości dla każdego słuchacza. Podobnie jest z ponad 26- minutowym „The Plasma Pool”, który można strawić chyba głównie dzięki temu, że między tymi kompozycjami pojawia się nieco bardziej energiczny i odmieniający przez około 4 minuty klimat „Accurone”, ale w nim akurat pojawiają się sekwencje bardziej typowe dla głównej twórczości LAGOWSKI’ego. I to tyle odnośnie zawartości wznowionego przez Zoharum albumu „False Dawn” w związku z 20-leciem jego wydania, ale to jeszcze nawet nie połowa tego wydawnictwa, bowiem pierwszy dysk zamyka 7-minutowy „Tunnelvision” i wszyscy, którzy znają RAISON D’ETRE, wyłapią, że podobnie jak w twórczości Petera Anderssona (a zaczynał później – zaznaczam!) pojawiają się tu mnisie chóry. Ot, ciekawostka, ale w porównaniu do zawartości właściwego albumu wielka ulga, że oto mamy utwór, który nie operuje jedynie dronami i „kosmicznymi” dźwiękami. Drugi dysk sugeruję poznać głównie tym, co już są obyci z pierwszym 😉 Pierwsze sześć fragmentów to niepublikowane dotąd nagrania LEGION, z czego pierwsze cztery brzmią dość przyswajalnie i rzekłbym, że nawet prymitywistycznie, co wynika z ich zakorzenienia w soundzie lat 80-ych. Można tu na przykład napotkać wersje demo „Accurone” i „Tunnelvision”. Dwa ostatnie tchnienia, czyli „Burial of the Books” i „The Midnight Illumination” to dark ambient w czystej postaci – bez ozdobników i wyłącznie dla maniaków pierwszej i chyba jedynej płyty LEGION z pierwszego dysku. Zoharum jednak postarało się niegłupio o wypełnienie tego trwającego w sumie ponad 150 minut wydawnictwa o trzy remiksy. I tak: „Colossus” wykonuje po swojemu, bardziej pulsacyjnie nieznany mi holenderski GEOMATIC, krótkie, acz konkretnie i bardziej współcześnie zrobione „Accurone” jest autorstwa samego ZENIAL’a, a fragment „Plasma Pool” w wersji bardziej znośnej dla zwolennika elektroniki przedstawił MACIEK SZYMCZUK. Cóż, przebrnąć przez to cacko niezwykle trudno (jak i moje nie tak znowu krótkie wypociny), niełatwe dźwięki otrzymacie, ale jeśli już dotrwaliście do tego tekstu, to może było warto?

Maeror:
Еще одно юбилейное переиздание от польского лейбла «Zoharum»: свет вновь увидел первый альбом проекта «Legion», которым до последнего времени занимался Эндрю Лаговски. Очень важная личность в истории «странной электроники», техно-гуру девяностых и человек, работавший с Брайном Ластмордом, «Isolrubin B.K.», «Terror Against Terror», основатель «Nagamatzu» и «S.E.T.I.», Этот диск вышел двадцать лет назад и с тех пор не переиздавался, оставаясь «полузабытой» работой самобытного музыканта, который стоял у истока разных стилей музыки, беря что-то от каждого из них.
Изначальная комплектация «False Dawn» – два гиганта «Colossus» и «The Plasma Pool» и разделяющий их трек «Accurone»,  стоящий несколько особняком. Он является, по сути, более «замороченной» версией набиравшего в те годы силы техно, каким его видели коммерчески успешные артисты вроде Адамски, U96 и их более андеграундные коллеги. Под «Accurone», особенно под его представленную на втором диске демо версию, можно от всей души, наполненной приятной ностальгией, «рубиться» и в наше время. «Colossus» и «The Plasma Pool» – это типичные dark ambient`ные монолиты. То есть, сейчас они «типичные», а тогда, надо думать, они производили еще более сильное впечатление на людей, которым только-только открылись все тайны «монструозной души» и «ереси» от Lustmord, с работами которого «False Dawn» многое роднит. Хотя Лаговски использует только цифровые и аналоговые синтезаторы и не лезет в дебри электроакустики и низких частот, воображение само подстраивается под эти грандиозные, неторопливо разворачиваемые звуковые пейзажи, полные серых и черных красок, космических пустот и горящих в непроходимой тьме глаз невиданных чудовищ, тяжелое дыхание которых и утробное клокотание, доносящееся из горла, настраивает на совсем невеселый лад. Не забыты и церковные хоралы (ставшие основной темой бонусного трека «Tunnelvision»), и спецэффекты, среди которых преобладают сигналы осцилляторов, пульсирующие цифровые шумы, линии нервирующих звуков, которым автор отдает предпочтение, оживляя ими пустоту гудящего эмбиента и холод расползающихся мелодий, взятых словно из саундтрека фильма ужасов. Звучание «False Dawn» не скрывает, что все это писалось двадцать лет назад, но это и главный плюс альбома, сейчас «так» уже не делают. Одним словом, за сильными впечатлениями смело заходите в гости к «Legion».
Второй диск можно описать фразой «какой же юбилей без подарков». Здесь расположились неизданные ранее или изданные мизерным тиражом композиции, а также ремиксы, демонстрирующие, как современные польские музыканты видят и слышат «False Dawn». Трек «Komarov» перехватывает радиосообщения советских космонавтов (уже готовых спускаться вниз навстречу своей смерти) с орбиты Земли и запечатывает их в высокотехнологичную оболочку, при прослушивании этой вещи очень кстати будет вспомнить о «Bad Sector». «The Somnambulist», «Burial Of The Books» и «The Midnight Illumination» выполнены в манере альбома, это очень впечатляющие и сильные вещи, в которых сплавлены все основные каноны жанра «dark ambient». Ремиксы поддерживают стилистику Лаговски, делая ее более насыщенной и современной, «Geomatic» традиционно задействуют трайбл-ритмы, а «Zenial» и Maciek Szymczuk предпочитают разглядывать классику через призму навороченного dark IDM.
«False Dawn» – диск, совершенно не лишний (а данное издание вообще делает его обязательным) в коллекции любителя индустриального искусства.

Club | Debil:
Andrew Lagowski, u.a. bekannt als Kopf hinter S.E.T.I. und ebenjenen LEGION, als Kollaborateur von Brian Lustmord (Terror Against Terror) und Stephen Jarvis (Nagamatzu), gehört sicher zu den etablierten Vertretern elektronischer Klangkunst. Seit nunmehr 30 Jahren hat der Mann zahllose Tonträger mit „Dark Technoand Atmospheres“ wie es auf Langowskis Website heißt, veröffentlicht. „False Dawn“ ist das Erstlingswerk unter dem Namen LEGION, dessen Erscheinen sich 2012 zum 20sten Mal jährte. Grund genug für das polnische Label Zoharum, das Werk neu aufzulegen, selbstverständlich mit einigen Extras.
CD1 (braun) enthält das ursprüngliche „False Dawn“-Album mit den überlangen Dark Ambient-Werken „Colossus“ und „The Plasma Pool“ sowie dem kurzen, rhythmischen Zwischenstück „Accurone“. Die Ambient-Tracks zeichnen sich durch die Verwendung vieler Samples aus, ebenso wie durch einen menschlichen Faktor, wie z.B. Atemgeräusche. Das Ganze bekommt so eine Art „Horror“-Dimension. Typisch für alle Stücke ist jedoch der recht flache, synthetische Sound, wie er zu Beginn der 1990er aus den Computern kam. Dafür hält sich meine Begeisterung einigermaßen in Grenzen.
Als Zugabe gibt es die 7” „Tunnelvision“ aus dem Jahre 1994, die die dunklen Atmosphären mit elektronischen Kratzgeräusche und sakralen Chorgesängen kombiniert.
CD2 (blau) beginnt mit dem Demo von „Accurone“, viel Unterschiede zur Albumversion kann ich allerdings nicht erkennen. Es folgen zwei unveröffentlichte symphonische Drone-Ambientstücke, die klanglich etwas voller daherkommen, „Komarov“ mit Weltraumflair (Wladimir Michailowitsch Komarow, 1927–1967, sowjetischer Kosmonaut), „The Somnambulist“ mit leicht befremdlicher Atmosphäre. Es folgt wieder die „Tunnelvision“, diesmal in Voll-Version, wobei leichte Unterschiede zu hören sind. „Burial Of The Books“ zeigt sich als ultradüsterer Ambient mit einem monotonen, langsamen Rhythmus, definitiv eines meiner Lieblingsstücke der CD. Gegen Ende passiert allerdings nicht mehr allzu viel, kürzer wäre hier besser gewesen. „The Midnight Illumination“ ist hingegen ein schönes, schwebendes Drone-Stück, das gewissermaßen wieder Licht ins Dunkel bringt.
Unter der Überschrift „False Dawn Revisited“ folgen zum Schluss noch drei Alternativersionen der Albumtitel. „Colossus“, auf ein Drittel gekürzt, und mit einem entspannten, clubtauglichen Beat unterlegt, gefällt mir jetzt richtig gut. „Accurone“ wurde von Zenial bearbeitet, dabei bleibt vom eigentlichen Stück allerdings so gut wie nichts übrig. Stattdessen erwartet den Hörer ein regelrechtes Frequenzchaos; aus meiner Sicht etwas zu viel des Guten. Dafür setzt der „Plasma Pool“-Remix von Maciek Szymczuk wieder auf dezente Beats und damit Eingängigkeit. Die dünnen Keyboardflächen machen im Gesamtklangbild allerdings keine allzu gute Figur.

Darknation:
Nie tak dawno mocno zasłuchiwałem się w świetną płytę S.E.T.I. „Baikal”, tymczasem Gdańskie Zoharum przygotowało reedycje krążka Andrew Lagowskiego (ukrytego tutaj pod nazwą Legion) pt. „False Dawn” z 1992 roku. Minęło 20 lat, a płyta nastrojem i poziomem niszczy mnie jak najnowsze dokonania S.E.T.I.
Nie czuje się znawcą dokonań Lagowskiego, ale którą z Jego płyt ostatnio nie sięgnę to każda trafia bardzo celnie w moje gusta. Mamy tutaj dwa dźwiękowe długie kolosy i jeden rytmiczny przerywnik. „Colossus” i „The Plasma Pool” oferują słuchaczowi najwyższej próby dark ambient. Syntezatorowe pejzaże, mroczny niepokojący nastrój wyczekiwania i atmosferę zawieszenia w kosmicznej otchłani. Po pierwszym przesłuchaniu całość spodobała mi się od razu, ale aranżację wydawały mi się trochę mało skomplikowane. Po kilku odsłuchach zmieniłem zdanie, odkrywając kolejne ukryte rytmy, krzyki i sample skrzętnie pochowane pod grubą warstwą dronów i hałasów. Mało jest płyt, które trwają ponad 70 minut i jestem w stanie posłuchać ich w całości. Przy „False Dawn” w ogóle nie poczułem upływającego czasu. Myślę, że to wystarczająca rekomendacja.
Warto wspomnieć, iż jubileuszowa reedycja zawiera bonusowy dysk z 7 rzadkimi, bądź niepublikowanych nagraniami, oraz dodatkową część „False Dawn Revisited” zawierającą remiksy trzech oryginalnych kompozycji wykonane przez Geomatic, Zeniala i Maćka Szymczuka. Ładnie prezentuje się również opakowanie, czyli wypasiony digipack, na którym widnieją np. zdjęcia sprzętu, na którym tworzył wówczas Andrew Lagowski. Polecam Wam to wydanie, świetna robota.

OnlyGoodMusic:
Nie ma jednej racji dotyczącej znaczeń i emocji w muzyce. Można jedynie mówić o racjach względnych, obowiązujących wobec pewnego systemu odniesień: do różnych teorii (muzycznych, estetycznych czy filozoficznych) i własnych przekonań, które budujemy na fundamencie wiedzy oraz intuicji. Te racje mają szczególne znaczenie gdy mówimy o anty muzyce – tworach niejednoznacznych już w swojej strukturze i przebiegu. Zoharum przypomniało ostatnio klasyczny album projektu Legion. „False Down” jest klasyczny nie dlatego, że stary – ten album zawiera dźwięki dobrze radzące sobie po 20 latach przemian w muzyce. Mało tego, działania Andrew Lagowskiego inspirują – co udowadnia trzyutworowy dział False Dawn Revisited (bardzo udane remiksy Zeniala i Maćka Szymczuka).
O płytach takich jak „False Down” trudno pisać nie popadając banał. Czym dla potencjalnego słuchacza będą określenia: monumentalny (choćby w rozmiarach „Colossus” czy „The Plasma Pool”); zaskakujący („Accurone”), mroczny, niepokojący? Być może tym samym co i dla mnie.  Może zdarzyć się jednak, że nasze przeżycia estetyczne będą się różnić. Wyobraźnia może różnie reagować na te dźwiękowe pejzaże, pełne zimnych kosmicznych otchłani i hałasu. Dlatego najlepiej klimat klasycznego albumu Lagowskiego odda fragment innego klasyka (literackiego): „Jak to wszystko zostało przedstawione, jak poprowadzone i postawione, jak wprowadzono jeden temat, drugi zaś porzucono i rozwiązano; jako owo rozwiązanie przygotowuje coś nowego, szablon zaś staje się płodny, tak że nigdzie nie znajdziesz pustego ani słabego miejsca, jak elastycznie zmienny jest rytm – wznosi się na wyżynę, wchłania w siebie dopływy z różnych stron, wzbiera gwałtownie, wybucha grzmiącym triumfem…”[1] Mógłbym właściwie w tym miejscu zakończyć tę recenzję. Tomasz Mann, ustami jednego z bohaterów swojej powieści zaprezentował moją interpretację sensu, siły i znaczenia muzyki zawartej na albumie „False Down”.
Jednak jubileuszowe wydanie albumu zobowiązuje. Dlatego zwrócę jeszcze uwagę na wariacje tonacji i modulacje nastrojów, natarczywie powtarzane drgania, zakamuflowane rytmy, głuche odgłosy, urywane krzyki, słowa ginące w pasmach szumu (kapitalnie wykorzystany motyw wokalny w „Tunnelvision” oraz radiowe przechwyty w „Komarov”). Podkreślę zaskakującą wielowarstwowość i plastyczność muzyki Legion, której nieokiełznana forma potrafi rozjaśnić się i choć na moment ustalić. Wtedy szeroko ustalone granice strukturowania utworów przybierają bardzo konkretny, wręcz namacalny kształt. Ta cecha albumu zachwyci wszystkich tych, którzy potrafią czerpać przeżycia estetyczne z muzyki dark ambient. Jednak osoby traktującym muzykę płytko będą odbierać tę muzykę jako niezintegrowaną czy wręcz nieskomponowaną. Przyczyną różnych interpretacji muzyki Legion będzie również odmienne odczytywanie złożonej struktury utworów.
Muzyka jako efekt wrażliwości i potrzeby ekspresji człowieka nie pozwala się oceniać jednoznacznie. Dlatego album „False Dawn” pozostaje otwarty na różne interpretacje. Ta jego wieloznaczność jest dowodem na jego oryginalność, aktualność  i siłę (mimo 20 lat na karku) oraz niezależność. Wymienione powyżej cechy sprawiają, że bez względu na recenzje i opinie konsument muzyki zam zajmie wobec krążka Legion własną postawę estetyczną.

Nowamuzyka.pl:
Wznowienie jednego z najważniejszych dzieł w historii dark ambientu.
Dzisiaj jesteśmy świadkami zjawiska polegającego na tym, że młodzi producenci techno i ambientu z pasją grzebią się w dawnych dokonaniach twórców industrialu sprzed trzydziestu lat. Kiedy jednak nowa muzyka klubowa pojawiła się na przełomie lat 80. i 90. odbywał się zupełnie odmienny proces. To twórcy związani z industrialną sceną z mniejszym lub większym powodzeniem próbowali swych sił w techno czy breakbicie. Jednym z tych, którzy osiągnęli większe sukcesy okazał się Andrew Lagowski.
Zaczynał na początku lat 80. działając ze Stephenem Jarvisem w duecie Nagamatzu. Tworzył on interesującą wersję post-punka, osadzoną na elektronicznej rytmice, ale nie pozbawioną gitarowej drapieżności. Potem Lagowski zaczął solową działalność, skierowując się pod wpływem dokonań Lustmorda w stronę dark ambientu. Obaj panowie zwarli w końcu szyki w projekcie Terror Against Terror, dając w nim wyraz swej fascynacji ówczesnym EBM w stylu Ministry.
Najciekawszą muzykę Lagowski stworzył na początku lat 90. Jego ambientowe preparacje spotkały się z uznaniem wytwórni Touch, która opublikowała mu trzy płyty pod szyldem S.E.T.I. nakładem swego pododdziału o nazwie Ash International. Brytyjski twórca zainteresował się również techno – i efektem tego okazały się trzy winylowe dwunastocalówki wydane w 1994 roku przez wytwórnię należącą do kolektywu The Black Dog – General Production Recordings. W nastepnych latach Lagowski skoncentrował się jednak na ambiencie – któremu pozostaje wierny do dzisiaj.
My tymczasem otrzymujemy jubileuszową reedycję jednej z najważniejszych płyt w jego dorobku – pochodzącej sprzed dokładnie dwudziestu lat „False Dawn”, którą angielski twórca firmował pseudonimem Legion. Z dzisiejszej perspektywy wydawnictwo można z powodzeniem zaliczyć do klasyki wywiedzionego z industrialnych preparacji dark ambientu. W oryginale album zawierał tylko trzy nagrania. Pierwsze z nich to trwający ponad 35 minut „Colossus”. Zgodnie z tytułem zawiera on majestatyczną muzykę rozpisaną na masywne drony, w której jest miejsce zarówno na fabryczne odgłosy, filmowe sample, jak i wnoszące powiew subtelnej melodii oszczędne syntezatory. Rewers tej kompozycji stanowi nieco krótsze „The Plasma Pool” – równie mroczne nagranie, w którym jest jednak więcej miejsca na cyfrowe efekty i niemal orkiestrowe brzmienia. Pomiędzy tymi monumentalnymi utworami jest krótki przerywnik – niespełna pięciominutowy „Accurone”, w którym słychać echa ówczesnego EBM w rodzaju Clock DVA.
Nie byłoby specjalnej reedycji bez dodatkowych utworów. Otrzymujemy je na drugim krążku zestawu. To sześć nagrań, które Lagowski stworzył w tym samym czasie. Większość z nich stanowi jakby brudnopis do podstawowych kompozycji z pierwszej płyty. Największe wrażenie robią tu te najbardziej rozbudowane – „Burial Of The Books” i „The Midnight Illumination”, porażając gęstym jak smoła brzmieniem o tektonicznej wibracji. Nieco odmienne dźwięki wprowadza umieszczony tu w dwóch wersjach „Tunnelvision” – bo jego główny wątek stanowi chóralna wokaliza, tworząca niemal mistyczny nastrój.
Całość zestawu uzupełniają trzy remiksy. Holenderski współpracownik Lagowskiego o pseudonimie Geomatic sięga po „Colosussa” – nadając mu zdecydowanie bardziej rytmiczny charakter. Śmielej poczyna sobie nasz weteran sceny noise – Zenial. Pod jego palcami „Accurone” zamienia się bowiem w mocno eksperymentalną miniaturę. Maciek Szymczuk sprawia z kolei, że „The Plasma Pool” traci całkowicie swój złowieszczy ton – przybierając postać rozbujanego trip-hopowymi bitami eterycznego ambientu.
Wielbicieli najmroczniejszych odmian elektroniki nie trzeba pewnie namawiać na przesłuchanie „False Dawn”. Warto jednak, aby z tym materiałem zapoznali się również dzisiejsi słuchacze techno. Czas obszedł się bowiem łaskawie z podstawowymi kompozycjami z wydawnictwa – i nadal robią one dzisiaj duże wrażenie. Aż dziw bierze, że materiał ten powstał aż dwie dekady temu.